นอกจากนี้ผมยังไม่ชอบวงขวัญใจฮิปสเตอร์ (หรือพวกแอ๊บฮิปสเตอร์) ที่นิยมกันจนแทบกลายเป็นเมนสตรีมยุคนี้อย่าง Yuck, Two Door Cinema Club, Arcade Fire, Bastille, Phoenix, Grimes, Lana Del Rey, Imagine Dragons, Foster the People, Of Monsters and Men, The Vaccines, Foals, The Naked and the Famous, King of Leon, Chvrches, Mumford & Sons, Cults หรือพวกลูกรัก Pitchfork อีกหลายวง ซึ่งไม่ต้องถามเหตุผลหรอกครับ แต่ผมฟังแล้วรู้สึกหมั่นไส้แปลกๆและำรำคาญมากๆเลย (แต่วงอย่าง The XX หรือ Cyrstal Castles ผมก็โอเคนะ)

คราวนี้จะมาไม้ไหนอีกนะ

ผมว่าอันนี้น่าจะเคยเห็นผ่านตามากันบ้าง สำหรับ Philosophy of the World (1969) อัลบั้มเต็มเพียงชุดเดียวของสามสาว The Shaggs... ครับ ผมว่าพวกเธอไม่ได้คิดจะทำงานทดลงทดลองหรืออยากริเป็นดาดาอิสต์อะไรกับเขาหรอก ก็เพียงแค่มี The Beatles เป็นไอดอลสุดกรี๊ดและอยากลุกขึ้นมาจับไมก์จับกีตาร์บ้างเท่านั้น แต่ปัญหามันก็คือ.. พวกเธอเล่นดนตรีไม่เป็น หรือไม่ก็คงเพิ่งหัดเล่นจริงๆครับ ดนตรีบับเบิลกัมป๊อปในอัลบั้มนี้จึงกลายเป็นนรกของสรรพเสียงหรรษาต่างๆที่ไม่เคยจะลงรอยกันแม้แต่นาทีเดียว ไม่ว่าจะเป็นเสียงร้องผิดคีย์ คอร์ดกีตาร์ง่ายๆแต่บิดเพี้ยน กลองอ่อนหัดไร้จังหวะจะโคน (ที่ไม่เคยหยุดนิ่งสักวินาที) และเนื้อเพลงที่สดใสจนน่าขนลุก กลายเป็น LP อวองต์การ์ดสุดซอยโดยไม่ได้ตั้งใจ (หรือจริงๆแล้วตั้งใจ?)

ถ้าจะให้สรุปจริงๆก็คืองานห่วยแหละครับ ห่วยจนไม่รู้จะว่ายังไงแล้ว แต่เผอิญว่าความบ้าคลั่งนี้มันดันไปโดนต่อมเพี้ยนของใครบางคนเข้า (อาจรวมถึงผมด้วย) อัลบั้มนี้จึงกลายเป็นผลงาน Cult Classic ไปซะงั้น ซึ่งผมว่านี่เป็นความรู้สึกเดียวกับที่ผมหลงใหลงานของ Jandek หรือพวก Outsider Black Metal สุดชายขอบยุคปัจจุบันนี่แหละครับ มันฟังแล้วสนุกอย่างบอกไม่ถูกนะ ไม่ใช่สนุกเพราะเอาฮาด้วยครับ มันเป็นความหลงใหลที่ไร้เหตุผลจริงๆ