ช่วงนี้ติดละครเรื่อง "โหมโรง" ซึ่งฉายทาง Thai PBS จันทร์-อังคาร 20.30 น. ครับ
เป็นละครที่สร้างจากหนังใหญ่
ผมว่าเขาสร้างดีนะ ไม่ยืด ฉากและบรรยากาศเนียน ใช้ได้เลย และได้ทบทวนความรู้เกี่ยวกับ "รัถนิยม" ของผู้นำประเทศเราในยุคสมัยหนึ่งด้วย
ผมก็ค่อนข้างเป็นพวกหัวโบราณ ชอบดูพวกละครย้อนยุค แต่ก่อนติดละครงอมแงมเลย เช่น เรื่องสี่แผ่นดิน (ล่าสุด) ซึ่งเป็นละครที่ทำให้ผมสนใจดนตรีไทยและเพลงไทยเดิม และคาดว่าจะเป็นละครเรื่องสุดท้ายที่ผมติด หลังจากนั้นจำไม่ได้แล้วว่าดูละครเรื่องไหนบ้าง ส่วนเรื่อง โหมโรง ได้ดูบ้างนิดหน่อย ดูผ่านๆ แต่ความรู้สึกกลับเป็นไปในเชิงต่อต้าน ไม่อยากดู ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม หรืออาจเพราะติดภาพจากในหนัง เลยทำให้เกิดไม่อยากดูก็เป็นได้ ไม่ชอบพระเอก ไม่ชอบขุนอิน อะไรประมาณนั้น 
ส่วน "รัฐนิยม" เขียนอย่างนี้นะครับ 
คำว่า "รัฐนิยม" ในยุคสมัยหนึ่ง เขียนว่า "รัถนิยม" ตามที่ผมเขียนเช่นนี้จริง ๆ
เหตุก็เพราะว่าในยุคนั้นทหารต่างชาติต้องการใช้ประเทศไทยเป็นทางผ่านไปประเทศอื่น และเมื่อมาประจำการในประเทศไทยก็จำเป็นต้องเรียนรู้ภาษาไทยไว้บ้าง แต่ติดว่าภาษาไทยมันเรียนรู้ยาก โดยเฉพาะในเรื่องตัวอักขระ เพราะมีสระและวรรณยุกต์กำกับเต็มไปหมด ท่านผู้นำประเทศเราในยุคนั้นจึงคิดวิธีการที่จะให้เรียนรู้ภาษาไทยได้ง่าย ๆ สำหรับชาวต่างชาติ โดยให้ประดิษฐ์การสะกดคำในภาษาไทยเสียใหม่โดยให้มีรูปแบบที่ง่ายขึ้น จึงมีหลายคำที่สะกดผิดเพี้ยนไปจากแบบแผนการสะกดคำที่เป็นมาตรฐานเดิม ไม่ใช่เฉพาะคำว่า "รัถนิยม" เท่านั้น ถ้าคนสมัยนี้ไปเห็นหนังสือที่เขียนในยุคนั้นเข้า ก็คงจะหัวเราะกับรูปแบบการสะกดคำในยุครัฐนิยม ผมเคยได้ยินมาว่า นักเขียนในยุคนั้นหลายคนอยากจะฆ่าตัวตาย เพราะถูกบังคับให้สะกดคำภาษาไทยในแบบ "รัถนิยม" นี่แหละครับ
ThaiProg
