ต่อไป »

[JM-Sarn]

ได้ฟังแล้วไพเราะมากสำหรับอัลบัมนี้ ตอนแรกแอบเสียดายเล็กๆตอนที่รู้ว่าไม่มีโทนสำรอกสไตล์ไมเคิล (ไม่รู้ว่าคงเป็นเพราะเสียงแกเริ่มสำรอกไม่ค่อยเหมือนเดิมแล้วรึเปล่า เพราะคอนเสิร์ต Bloodbath ล่าสุดนี่ผมว่าเสียงสำรอกแกเปลี่ยนไปนะ) แต่ฟังออกมาแล้วดีเกินคาดหวังเลย ถึงจะไม่มีเสียงสำรอก กีต้าร์แบบโหดๆเก่าๆ แต่ก็ทดแทนด้วยการเรียบเรียงดนตรีที่ทำได้อย่างยอดเยี่ยมครับ

[eric]

อัลบั้มใหม่สุดยอดไปเลยครับ

[TRON]

ตอนนี้ จุดติที่ผมเห็นในอัลบั้มนี้คือการเฟดจบของเพลง Folklore ซึ่งผมเสียดายมากๆ น่าจะลากต่อให้ยาวกว่านี้ ท่อนนั้นมันเพราะมากเลยจริงๆครับ

คิดเหมือนกันครับ สะดุดนิดหน่อยตอนเริ่มเฟด ถ้าลากไปซัก 10 นาทีก็ไม่น่าจะทำให้มันยืดเยื้อแต่ประการใด ตอนนี้ผมมาเริ่มสนใจเพลง Famine เป็นพิเศษอีกเพลง ยังไม่แน่ใจว่าเป็น center piece ได้หรือเปล่า การเรียบเรียงดีมากๆตอนจบก็มีเสียงเปียนโนหลอนๆชอบครับ ไว้ว่างๆอยากลองชำแหละรายละเอียดออกมาอีกที อย่างที่บอกครับมีอะไรให้ค้นหาอีกหลายเพลงเลย รายละเอียดมันเยอะต้องทยอยๆฟัง

ใครที่ลองฟังไปสองสามเพลงแล้วรู้สึกยังไม่คลิ๊กนี่ ผมแนะนำให้อดทนนิดนึงนะครับ อัลบั้มนี้เหมือนมันค่อยๆพีคไปทีละเพลงจนจบอัลบั้ม ถ้าไม่คุ้นอาจจะฟังทีละครึ่งก็ได้ครับ

[เพชร วิปลาส]

 Opeth สำหรับผมแล้วโดยปกติเป็นวงที่ทำดนตรีได้ดีมากๆอยู่แล้ว ก็แอบชอบอยู่หลายชุดอยู่เหมือนกันแต่ที่ยังไม่ค่อยติดเท่าไรเพราะไม่ค่อยชอบเพลงที่มีการสำรอกเยอะๆ พอชุดนี้ตัดการร้องแบบสำรอกออกไป ทำให้ผมรักวงนี้มากกว่าเดิมเยอะเลยครับ

แต่สิ่งที่สำคัญในงานชุดนี้มีซาวน์ดนตรีในยุคโปรเกรสซีฟดั้งเดิมนี่แหละที่มันถูกใจผมนักแล 

[Fog]

รัก Haxprocess โปรด Folklore โอววววว

[TRON]

รัก Haxprocess โปรด Folklore โอววววว

Haxprocess
Famine
Folklore

The Masterpiece Trilogy of Heritage!

[ǝɹoɔǝsıɐuuoʎɐɯʎɹbuɐ]

รัก Haxprocess โปรด Folklore โอววววว

Haxprocess
Famine
Folklore

The Masterpiece Trilogy of Heritage!

The Devil's Orchard กับ I Feel the Dark ก็ใช่ย่อยนะครับ โดยเฉพาะถ้าฟังแบบต่อเนื่องกัน เพราะเหมือนทางวงจงใจวางสองเพลงนี้ให้มาต่อกันเลย อารมณ์มันไหลไปด้วยกันดีมาก

[TRON]

เอาโปรโมรีิวิวสั้นๆมาให้อ่านเล่นๆครับ

Opeth have long been hailed as "thinking man's metal" always innovative, pushing the boundaries of what rock and metal is to what it can be. With nine critically acclaimed studio albums to their name there are few bands that have consistently outdone themselves as Opeth have. Never content to rely on a formula and never afraid to challenge their audience. Their tenth studio album, "Heritage", leaps ahead of the progressive transitions made between previous albums, the heavy death style vocal put aside in favour of Mikael's heartfelt and sometimes folk laden melodic vocal. Produced by Opeth and Porcupine Tree's Steven Wilson this is an album that requires multiple listens and will have audiophiles salivating at the warm and earthy tones that are captured on Heritage. Make no mistake this is a listening album for the music enthusiast that cannot be defined by genre or trends.

[TRON]

เมโลดี้ของท่อนร้องแรกสุดของเพลง Famine ไพเราะมากๆ คิดเล่นๆว่าถ้าทางวงนำมาต่อยอดเป็นเพลงบัลลาดเต็มๆ เราคงได้เพลงบัลลาดชั้นเยี่ยมระดับเพลง Burden จากอัลบั้มที่แล้วได้เลย

[ǝɹoɔǝsıɐuuoʎɐɯʎɹbuɐ]

รีวิวอัลบั้มที่ผมเขียนลง Into the Pit ครับ

Opeth – Heritage

Roadrunner Records (Progressive Rock) by Lilium

Opeth เป็นวงโปรเกรสสีฟเมทัลที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวมากที่สุดวงหนึ่ง เนื่องมาจากรสนิยมทางดนตรีที่ล้ำลึกของมิคเคล อเคอร์เฟลด์ท นักร้องนำ มือกีตาร์ และหัวเรือใหญ่ของวงที่เป็นคนกำหนดทิศทางการทำเพลงของวงมาตั้งแต่อัลบั้มชุดแรก โดยตัวเขานั้นมีความสนใจทั้งดนตรีเอ็กซ์ตรีมเมทัล โปรเกรสสีฟร็อค คลาสสิคร็อคยุค 70 ไปจนถึงดนตรีโฟล์คและแจ๊ส ทำให้ผลงานของ Opeth นั้นมีการผสมผสานที่กลมกล่อมลงตัวของดนตรีเหล่านี้มาโดยตลอด แต่แล้วในช่วงไม่กี่ปีมานี้ เขากลับพบว่าตัวเองเริ่มที่จะเบื่อแนวดนตรีหนักๆอย่างเดธเมทัล และเริ่มหันเหความสนใจไปยังดนตรียุค 70 มากขึ้น และนั่นก็นำมาซึ่งการกำเนิดของอัลบั้ม Heritage ซึ่งมิคเคลนั้นกล่าวว่าอัลบั้มชุดนี้จะไม่มีความหนักหน่วงของดนตรีเมทัลแต่อย่างใด และแน่นอนว่าจะไม่มีเสียงสำรอกด้วย ซึ่งจริงๆแล้ววงเองก็เคยออกอัลบั้ม Damnation ที่เป็นโปรเกรสสีฟร็อคล้วนๆมาครั้งหนึ่ง แต่เขาเองก็ยังยืนยันอีกว่าอัลบั้มชุดนี้จะไม่นิ่งเนิบเหมือน Damnation แน่นอน

อัลบั้มชุดนี้เปิดด้วยไตเติ้ลแทร็คที่เป็นเพลงบรรเลงเปียโนละมุนละไม ซึ่งนำไปสู่ The Devil’s Orchard แทร็คโปรโมตที่ยังไม่ทิ้งบรรยากาศมืดหม่นจากงานก่อนๆไปมากนัก ความหนักหน่วงกับความซับซ้อนนั้นยังมีอยู่ เพียงแต่ว่าไม่มีเสียงสำรอกเท่านั้นเอง ตามมาด้วย I Feel the Dark ที่ลดดีกรีความหนักลงมาเยอะด้วยเสียงอคูสติกกีตาร์พลิ้วไหว แต่ในแง่ของอารมณ์เพลงนั้นถือว่าลื่นไหลต่อจากเพลงที่แล้วได้ดีทีเดียว ทางด้าน Slither นั้นเป็นฮาร์ดร็อคที่โดดเด่นด้วยเสียงแฮมมอนด์ออร์แกนอันดุดัน ซึ่งน่าจะได้อิทธิพลมาจากวงร็อคยุคเก่าอย่าง Uriah Heep และ Deep Purple มาอย่างเต็มที่ทีเดียว ส่วน Nepenthe นั้นเป็นแทร็คซับซ้อนที่มีกลิ่นอายของฟิวชั่นแจ๊สชัดเจนมาก โดยให้ความสำคัญกับท่อนบรรเลงอันแพรวพราวมากกว่าท่อนร้อง เช่นเดียวกับ Haxprocess ที่กลิ่นอายแจ๊สยังคงอบอวล แต่จะมีความงดงามพลิ้วไหวในท่วงทำนองมากกว่า ด้วยความโดดเด่นของอคูสติกกีตาร์และบรรยากาศหลอกหลอนฟุ้งฝันจากเสียงของเมลโลตรอน (คีย์บอร์ดยุคเก่าที่แซมปลิ้งเสียงจากการหมุนของเนื้อเทป) ส่วน Famine นั้นคือหนึ่งในมหากาพย์ประจำอัลบั้มที่ได้อเล็กซ์ อคูนญา อดีตสมาชิกวงฟิวชั่นแจ๊สในตำนานอย่าง Weather Report มาเล่นเพอร์คัชชันให้ด้วย ตัวเพลงนั้นเป็นโปรเกรสสีฟร็อคที่ยังคงแทรกกลิ่นอายของแจ๊สเข้ามาตลอด รวมไปถึงไลน์กีตาร์เพี้ยนๆที่ทำให้ฟังแล้วนึกถึงงานในช่วงกลางยุค 70 ของ King Crimson ขึ้นมาตงิดๆ ส่วนลวดลายการเล่นกลองของมาร์ติน แอ็กเซนรอตนั้นก็ช่างใกล้เคียงกับบิล บรูฟอร์ดเสียเหลือเกิน ซึ่งมาร์ตินยังได้โชว์ฝีไม้ลายมืออย่างเต็มที่ยิ่งขึ้นใน The Line in My Hand ที่เปิดโอกาสให้ภาคริธึ่มกลองและเบสได้ออกมาเด่นอยู่ข้างหน้า ซึ่งฟังดูแพรวพราวยังกับมีนักดนตรีสายฟิวชั่นแจ๊สมาเล่นให้เองเลยครับ ส่วน Folklore นั้นเป็นเพลงยาวอีกหนึ่งเพลงที่กลับมาเน้นบรรยากาศเดิมๆของ Opeth อีกครั้ง ซึ่งไคลแม็กซ์ที่แท้จริงของเพลงนี้อยู่ที่ประมาณนาทีที่ห้าเป็นต้นไป ซึ่งพวกเขาบรรเลงดนตรีได้งดงามเหลือคณานับ โดยเฉพาะกีตาร์โซโล่ที่เล่นออกมาแบบง่ายๆแต่มีทำนองที่ไพเราะตรึงใจมาก น่าเสียดายที่พวกเขาเลือกจะจบเพลงนี้ด้วยการเฟดเอาท์ ทำให้อารมณ์อารมณ์มันไม่ต่อเนื่องเท่าที่ควร (ทั้งที่จริงๆแล้วยังสามารถลากท่อนบรรเลงออกไปอีกสัก 2-3 นาทีได้ด้วยซ้ำ) ก่อนจะสั่งลากันด้วย Marrow of the Earth เพลงบรรเลงกีตาร์โปร่งและกีตาร์ไฟฟ้าอันแสนเรียบง่าย แต่นุ่มละมุน อ่อนหวาน และไพเราะจับใจ

สำหรับคนที่ฟังอัลบั้มนี้แล้วรู้สึกว่าไม่เข้าหู ก็ขอให้ใช้เวลากับอัลบั้มนี้มากขึ้นอีกสักหน่อย เพราะงานชิ้นนี้พวกเขาทำออกมาอย่างละเอียดลออและประณีตบรรจงจริงๆ มันมีรายละเอียดมากมายให้ค้นหาเพิ่มเติมจากทุกครั้งที่เปิดฟัง โดยเฉพาะใครที่คุ้นเคยกับดนตรีโปรเกรสสีฟร็อคยุคเก่าเป็นทุนเดิมอยู่แล้วก็คงจะเข้าใจดีว่างานชิ้นนี้มันเยี่ยมเพียงใด ส่วนใครที่ยังคงยึดติดกับแนวทางโปรเกรสสีฟเดธในแบบเดิมๆของวงอยู่ก็อาจจะฟังแล้วไม่ถูกใจเท่าไร อันนี้ก็ต้องทำใจครับ เพราะหากดูจากรสนิยมปัจจุบันของมิคเคลแล้ว เราอาจจะได้ฟังอัลบั้มลักษณะนี้ไปอีกหลายชุดทีเดียว

[TRON]

อยากแนะนำใครอยากฟังอัลบั้มนี้ให้ได้ีฟีลหรือเก็บรายละเอียดได้ครบถ้วนจริงๆ ควรฟังด้วยหูฟังดีๆซักอันหรือจะเป็นพวก headphone ได้ยิ่งดีครับ

การฟังอัลบั้มนี้รวดเดียวจบไม่น่าจะยากเย็นอะไรมาก เพราะความยาวของอัลบั้มพอเหมาะพอดี(เหมือนอัลบั้มที่แล้ว) ไม่ใช่ยัดกันให้เต็มโดยไม่คิดถึงคุณภาพเหมือนหลายๆวงสมัยนี้

[JKNoremorse]

เพื่อน ๆ จะซื้อ format แบบไหนกันบ้างครับ?

[TRON]

แน่นอนต้อง cd+dvd ครับ ราคาแพงกว่าซีดีธรรมดาแค่ 50 บาท เท่าที่ทราบในดีวีีดีมีทั้งเบื้องหลังการทำงานและการซ้อมเพลงรวมทั้ง bonus tracks ให้อีก 2 เพลง และอย่างกรณีอัลบั้ม Watershed ที่ผมมีแบบ cd+dvd เวลาฟังจากชุดเครื่องเสียงผมชอบฟังจากแผ่นดีีวีดีมากกว่าซีดี มีความรู้สึกเสียงจากดีวีดีมันละเอียดเนียนกว่าถึงแม้ต้องเปิดวอลลุ่มมากหน่อยและต้องเพิ่มเสียงแหลมนิดๆ

[เพชร วิปลาส]

เพื่อน ๆ จะซื้อ format แบบไหนกันบ้างครับ?

ผมซื้อ box set ครับ

[JKNoremorse]

เพื่อน ๆ จะซื้อ format แบบไหนกันบ้างครับ?

ผมซื้อ box set ครับ

Opeth ผมเอา CD+DVD จะรอสั่งพร้อมกับ DT (single-disc) ชุดใหม่พร้อมกัน