ต่อไป »

[อั๋น501]

พักนี้กระทู้เครื่องเสียงเงี้ยบบบ... เงียบราวกับป่าช้า ไม่ทราบว่าวัตรปฏิบัติในการเล่นเครื่องเสียงของท่านทั้งหลายยังคงเดิมอยู่หรือไม่ หรือว่าแอบขายเครื่องเสียงทิ้งกันไปหมดแล้วอย่างเงียบ ๆ (ฮา)

พรรคพวกบางท่านบางคนเคยแนะให้ผมเล่นฟสมาร์ทโนและเฟซบุ๊ค จะได้แอ๊กเซส (แปลว่า เข้าถึง) กันได้เร็วและง่ายขึ้นหน่อย แหม... อันที่จริงก็อยากจะเรียนว่า ครืออ้ายกระพ้มนั้น ถ้าจะให้ซื้อไอโฟน6 ที่จะออกจำหน่ายปลายเดือนต.ค.นี้ ก็ซื้อได้อยู่ ภรรยาบอกเลยว่า เอามั้ย... ไอโฟน6 จะซื้อให้ เอาตัวท็อป 128 กิ๊ก ที่เมืองนอกขายอยู่พันกว่าเหรียญยูเอสก็ได้ แต่อ้ายกระพ้มก็บอกเธอไปว่า เก็บเงินไว้ดีกว่า แค่เห็นพวกเดินจิ้มโทรศัพท์อยู่ทุกหนทุกแห่งและตามท้องถนนโดยไม่คำนึงว่าจะถูกรถเฉี่ยวชนก็เซ็งแทนจะแย่แล้ว ถ้าจะพูดแบบภาษาคณิตศาสตร์ก็ต้องบอกว่า ไม่อยากอยู่เซ็ตเดียวกับคนพวกนี้

เล่นเครื่องเสียงและสะสมแผ่นอยู่บ้าน ไม่ต้องติดต่อกับใครเลย สบายใจ ชิลล์ ชิลล์ ที่สุดครับ

ไม่ใช่แต่กระทู้ห้อง คุยกันทุกเรื่องเครื่องเสียง(ตาดู-หูฟัง) ที่เงียบเหงากระทู้อื่นๆก็เหมือนกัน แทบไม่มีใครเข้ามาอัพเดทคุยกันเช่นสมัยก่อน
ก็มีพี่ปีศาจฯ เนี่ยล่ะที่ยังอยู่เหมือนเดิม นักถือๆที่ยังคอยแวะเข้ามาอัพเดทแทบทุกเรื่อง  อย่างผมซึ่งตามปกติเมื่อก่อนจะโพสต์อยู่ในห้องนี้
เท่านั้น ส่วนกระทู้อื่นๆมีบ้างนิดๆหน่อยๆ  ที่หายไปก็เพราะว่าผมยังไม่สามารถลงรูปประกอบเรื่องได้ จะโพสต์เรื่องราวอะไรแต่ละครั้งต้องวานช่วย
ให้คนอื่นช่วยลงรูปให้ยุ่งยากและเกรงใจ พี่ปีศาจฯว่า "หรือว่าแอบขายเครื่องเสียงทิ้งกันไปหมดแล้วอย่างเงียบ ๆ..." ไม่ได้ขายหรอกยังเล่น
เหมือนเดิมแถมซื้อเพิ่มอีกด้วย อันที่จริงเรื่องราวในกระทู้นี้ คุยกันทุกเรื่องเครื่องเสียง(ตาดู-หูฟัง) นั้นกับไปฮิตในเพจเฟชบุ๊คแทน  
โดยเฉพาะตัวพี่ปีศาจฯ นั้นมีคนอยากรู้จักมากมาย ถามผมว่าพี่ปีศาจฯ เป็นใคร ชอบในลีลาสำนวนโวหาร ทำไมจึงรู้จักพี่ปีศาจฯ เพราะผม
นำเอาข้อความที่พวกเราคุยกันในกระทู้นี้ เลือกเฉพาะช่วงไฮไลท์ ที่น่าสนใจนำไปลงในเพจ คุยกันทุกเรื่องเครื่องเสียง(ตาดู-หูฟัง) บนเฟชบุ๊ค
นั่นเอง เรียกว่ามีคนติดตามอ่านมากมาย เสียดายที่พี่ปีศาจฯ ไม่เล่นเฟชบุ๊ค ไม่งั้นสนุกกว่านี้อีก คุยกันเรื่องเพลง เรื่องเครื่องเสียง เรื่องหนัง
สารพัด พวกเราชาวไทยพร็อกฯ ก็อยู่กันด้วย อัพเดทกันทั้งวัน ทั้งคืน ผมเข้าใจเรื่องมือถือสมาร์ทโฟน สมัยก่อนผมก็ไม่ได้ใช้เล่นไม่เป็น
ใช้เฉพาะคอมฯ เท่านั้น แต่เมื่อโลกโซเชียลเน็ตเวิร์ค มันกลายเป็นส่วนสำคัญเป็นปัจจัยที่ 6 ของยุดนี้ ลำพังผมต้องคอยมารออัพเดทจากคอมฯ
นั้นไม่ได้แล้ว เพราะผมต้องดูแลเพจหลายกลุ่ม เมียเลยซื้อมือถือสมาร์ทโฟนของยี่ห้อซัมซุง ให้ราคาไม่แพงเลือกรุ่นธรรมดาๆ แค่นี้ก็เล่นเฟชฯ
เล่นไลน์ ได้แล้ว เพราะความจำเป็นนอกจะใช้กับความบันเทิงแล้ว ยังสามารถใช้เรื่องงานที่ผมทำอยู่ด้วย ผมรับงานต่างจังหวัด การที่จะไปดูงาน
เองนั้นค่อนข้างจะลำบาก ใช้ไลน์ส่งรูปหน้างานรายงานให้ผมรู้สบายเลย มือถือสมาร์ทโฟนของลูกน้อง 2000-3000 บาทก็ใช้งานได้แล้ว
ไม่จำเป็นต้องซื้อไอโฟน หรอก  

[ปีศาจลายคราม]

พักนี้กระทู้เครื่องเสียงเงี้ยบบบ... เงียบราวกับป่าช้า ไม่ทราบว่าวัตรปฏิบัติในการเล่นเครื่องเสียงของท่านทั้งหลายยังคงเดิมอยู่หรือไม่ หรือว่าแอบขายเครื่องเสียงทิ้งกันไปหมดแล้วอย่างเงียบ ๆ (ฮา)

พรรคพวกบางท่านบางคนเคยแนะให้ผมเล่นฟสมาร์ทโนและเฟซบุ๊ค จะได้แอ๊กเซส (แปลว่า เข้าถึง) กันได้เร็วและง่ายขึ้นหน่อย แหม... อันที่จริงก็อยากจะเรียนว่า ครืออ้ายกระพ้มนั้น ถ้าจะให้ซื้อไอโฟน6 ที่จะออกจำหน่ายปลายเดือนต.ค.นี้ ก็ซื้อได้อยู่ ภรรยาบอกเลยว่า เอามั้ย... ไอโฟน6 จะซื้อให้ เอาตัวท็อป 128 กิ๊ก ที่เมืองนอกขายอยู่พันกว่าเหรียญยูเอสก็ได้ แต่อ้ายกระพ้มก็บอกเธอไปว่า เก็บเงินไว้ดีกว่า แค่เห็นพวกเดินจิ้มโทรศัพท์อยู่ทุกหนทุกแห่งและตามท้องถนนโดยไม่คำนึงว่าจะถูกรถเฉี่ยวชนก็เซ็งแทนจะแย่แล้ว ถ้าจะพูดแบบภาษาคณิตศาสตร์ก็ต้องบอกว่า ไม่อยากอยู่เซ็ตเดียวกับคนพวกนี้

เล่นเครื่องเสียงและสะสมแผ่นอยู่บ้าน ไม่ต้องติดต่อกับใครเลย สบายใจ ชิลล์ ชิลล์ ที่สุดครับ

ไม่ใช่แต่กระทู้ห้อง คุยกันทุกเรื่องเครื่องเสียง(ตาดู-หูฟัง) ที่เงียบเหงากระทู้อื่นๆก็เหมือนกัน แทบไม่มีใครเข้ามาอัพเดทคุยกันเช่นสมัยก่อน
ก็มีพี่ปีศาจฯ เนี่ยล่ะที่ยังอยู่เหมือนเดิม นักถือๆที่ยังคอยแวะเข้ามาอัพเดทแทบทุกเรื่อง  อย่างผมซึ่งตามปกติเมื่อก่อนจะโพสต์อยู่ในห้องนี้
เท่านั้น ส่วนกระทู้อื่นๆมีบ้างนิดๆหน่อยๆ  ที่หายไปก็เพราะว่าผมยังไม่สามารถลงรูปประกอบเรื่องได้ จะโพสต์เรื่องราวอะไรแต่ละครั้งต้องวานช่วย
ให้คนอื่นช่วยลงรูปให้ยุ่งยากและเกรงใจ พี่ปีศาจฯว่า "หรือว่าแอบขายเครื่องเสียงทิ้งกันไปหมดแล้วอย่างเงียบ ๆ..." ไม่ได้ขายหรอกยังเล่น
เหมือนเดิมแถมซื้อเพิ่มอีกด้วย อันที่จริงเรื่องราวในกระทู้นี้ คุยกันทุกเรื่องเครื่องเสียง(ตาดู-หูฟัง) นั้นกับไปฮิตในเพจเฟชบุ๊คแทน  
โดยเฉพาะตัวพี่ปีศาจฯ นั้นมีคนอยากรู้จักมากมาย ถามผมว่าพี่ปีศาจฯ เป็นใคร ชอบในลีลาสำนวนโวหาร ทำไมจึงรู้จักพี่ปีศาจฯ เพราะผม
นำเอาข้อความที่พวกเราคุยกันในกระทู้นี้ เลือกเฉพาะช่วงไฮไลท์ ที่น่าสนใจนำไปลงในเพจ คุยกันทุกเรื่องเครื่องเสียง(ตาดู-หูฟัง) บนเฟชบุ๊ค
นั่นเอง เรียกว่ามีคนติดตามอ่านมากมาย เสียดายที่พี่ปีศาจฯ ไม่เล่นเฟชบุ๊ค ไม่งั้นสนุกกว่านี้อีก คุยกันเรื่องเพลง เรื่องเครื่องเสียง เรื่องหนัง
สารพัด พวกเราชาวไทยพร็อกฯ ก็อยู่กันด้วย อัพเดทกันทั้งวัน ทั้งคืน ผมเข้าใจเรื่องมือถือสมาร์ทโฟน สมัยก่อนผมก็ไม่ได้ใช้เล่นไม่เป็น
ใช้เฉพาะคอมฯ เท่านั้น แต่เมื่อโลกโซเชียลเน็ตเวิร์ค มันกลายเป็นส่วนสำคัญเป็นปัจจัยที่ 6 ของยุดนี้ ลำพังผมต้องคอยมารออัพเดทจากคอมฯ
นั้นไม่ได้แล้ว เพราะผมต้องดูแลเพจหลายกลุ่ม เมียเลยซื้อมือถือสมาร์ทโฟนของยี่ห้อซัมซุง ให้ราคาไม่แพงเลือกรุ่นธรรมดาๆ แค่นี้ก็เล่นเฟชฯ
เล่นไลน์ ได้แล้ว เพราะความจำเป็นนอกจะใช้กับความบันเทิงแล้ว ยังสามารถใช้เรื่องงานที่ผมทำอยู่ด้วย ผมรับงานต่างจังหวัด การที่จะไปดูงาน
เองนั้นค่อนข้างจะลำบาก ใช้ไลน์ส่งรูปหน้างานรายงานให้ผมรู้สบายเลย มือถือสมาร์ทโฟนของลูกน้อง 2000-3000 บาทก็ใช้งานได้แล้ว
ไม่จำเป็นต้องซื้อไอโฟน หรอก  

รู้สึกอบอุ่นครับที่ยังมีคุณเจ้าของกระทู้ยอดฮิตแวะเวียนเข้ามาคุย ผมกำลังคิดจะเปลี่ยนชื่อจาก "ปีศาจลายคราม" เป็น "ผู้จัดการสุสาน" หรือ "ภารโรงป่าช้า" เพื่อให้เข้ากับบรรยากาศแล้วครับ (ฮา)
เมื่อเช้านึกไอเดียได้ใหม่ จึงบอกภรรยาไปว่าขอเปลี่ยนจากไอโฟน6 เป็นลำโพงตั้งพื้นสักคู่ไม่ได้เหรอ เธอรีบตอบเสียงเขียวและหนักแน่นว่า "ไม่ได้" (เออ... งั้นเก็บเงินซื้อเองก็ได้ฟะ 555 )
วันนี้วันศุกร์ วันฮาโลวีน วันของภูติผีปีศาจ วันที่ 31 ต.ค. วันเงินเดือนออกของบางคน วันออมแห่งชาติ และวันที่รถมักจะติดในตอนเย็น ขอให้ท่านสมาชิกและท่านผู้อ่านโชคดีในการออมเงิน อย่าให้ตกไปอยู่ในมือของคนรอบข้างโดยง่ายครับ (ฮา)

[ปีศาจลายคราม]

อยากเรียนถามท่านที่เล่นเครื่องเสียงและมีซิสเต็มระดับไฮไฟหรือไฮเอนด์หรือเครื่องราคาแพงว่า รู้สึกอย่างไรกันบ้างถ้าได้มีโอกาสกลับไปฟังวิทยุทรานซิสเตอร์เล็ก ๆ หรือชุดมินิคอมโปเน้นท์ขนาดย่อม? ท่านจะยอมรับเสียงของมันได้หรือไม่? และจะนั่งฟังมันอยู่ได้นานแค่ไหน? ขอให้ตอบด้วยความสัตย์จริงนะครับท่าน อย่าโกหกตัวเอง

เรื่องของเรื่องก็คือ เมื่อสักสองสามเดือนก่อน ผมไปเดินช้อปปิ้งกับภรรยาในห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง เผอิญเดินไปเจอมินิคอมโปเน้นท์ยี่ห้อดังติดตลาดระดับชาวบ้าน (โฆษณาตามทีวีทั่วไป) ยี่ห้อหนึ่ง ขนาดไม่ใหญ่มาก พอวางหัวเตียงได้ แยกลำโพงให้ห่างออกจากกันได้เล็กน้อย เล่นวิทยุเอฟเอ็มและดีวีดีได้ แต่เล่นบลูเรย์ไม่ได้ ภรรยาผมเห็นเข้าก็ชอบใจ จึงซื้อกลับบ้าน ตอนแรกว่าจะเอาไปวางไว้บนหัวเตียงในห้องนอน เพื่อฟังเพลงก่อนนอนยามค่ำคืน แต่ในที่สุดภรรยาผมบอกว่าให้ตั้งไว้ในห้องนั่งเล่นชั้นล่างใต้ชั้นวางทีวี เพราะเธออยากเอาไว้ฟังวิทยุเวลาทำงานอยู่ชั้นล่าง อยู่ในห้องนอนไม่ค่อยได้ฟัง ผมจึงจัดที่วางให้ ซึ่งอันที่จริงมันก็ตั้งอยู่ในบริเวณเดียวกับที่ผมวางเครื่องเสียงชุดเก่งนั่นแหละ ผมจัดการเซ็ตอัพและติดสายอากาศ ไม่นานนักก็ฟังได้ ใหม่ ๆ ผมไม่ชอบเสียงของมินิคอมโปชุดนี้เลย เพราะเสียงมันอับทึบไม่สดใสตามประสาเครื่องเสียงราคาถูก เวลายกเบสส์ เสียงเบสส์ก็ฟังดูบวม แต่กลางคืนมีเพลงไทยเก่าที่ไพเราะให้ฟังอยู่สองสามสถานี นั่งฟังไปนั่งฟังมากับภรรยา ผมก็ว่ามันเข้าท่าดีเหมือนกัน ไม่ใช่เพราะคุณภาพเสียงของเครื่องหรอกนะครับ อันที่จริงเสียงมันก็พอทนฟังได้อยู่หรอก แต่ไม่ถึงสดใสกระจ่างกรุ๊งกริ๊งเหมือนเครื่องชุดใหญ่ที่ผมเล่นอยู่ประจำ ที่ว่าเข้าท่าก็คือ สถานีวิทยุช่วงกลางคืนนี่มีเพลงไพเราะถูกใจให้ฟังอย่างน้อยสองสถานี ซึ่งเป็นวิทยุท้องถิ่น เล่นเพลงที่ชอบทั้งนั้นเลย ซึ่งล้วนแต่เป็นเพลงที่เคยได้ยินมาตั้งแต่ยังเล็ก โดยเฉพาะเพลงของคุณทูล ทองใจ ผู้ล่วงลับ บางครั้งเล่นกันยาวหลายเพลงโดยดีเจไม่พูดคั่น ฟังเพลินจนหลับอยู่ชั้นล่างไปเลย ตื่นมาอีกทีกลางดึก เสียงเพลงก็ยังดังอยู่ ต้องลุกขึ้นไปปิดวิทยุ เล่นเอาพักนี้ไม่ค่อยได้ฟังเครื่องชุดใหญ่ (ถ้ามันมีชีวิต มันคงอิจฉาเจ้ามินิคอมโปซึ่งทำให้มันตกกระป๋องไปได้ชั่วคราว) ผมจึงคิดว่าถ้ามีเพลงดี ๆ ให้ฟังจากสถานีวิทยุอย่างนี้คงต้องไปหาจูนเนอร์มาเพิ่มในซิสเต็มเดิมเสียแล้ว และให้ภรรยาเอามินิคอมโปตัวนี้ขึ้นไปขับกล่อมเธอในห้องนอน ฟังเบา ๆ ในยามค่ำคืนก่อนนอน ตื่นมาสดชื่น อารมณ์ดี ส่วนผมก็จะได้เอ็นจอยกับจูนเนอร์ในชุดใหญ่ที่ชั้นล่างไงล่ะครับท่าน

[deja vu]

อยากเรียนถามท่านที่เล่นเครื่องเสียงและมีซิสเต็มระดับไฮไฟหรือไฮเอนด์หรือเครื่องราคาแพงว่า รู้สึกอย่างไรกันบ้างถ้าได้มีโอกาสกลับไปฟังวิทยุทรานซิสเตอร์เล็ก ๆ หรือชุดมินิคอมโปเน้นท์ขนาดย่อม? ท่านจะยอมรับเสียงของมันได้หรือไม่? และจะนั่งฟังมันอยู่ได้นานแค่ไหน? ขอให้ตอบด้วยความสัตย์จริงนะครับท่าน อย่าโกหกตัวเอง

เรื่องของเรื่องก็คือ เมื่อสักสองสามเดือนก่อน ผมไปเดินช้อปปิ้งกับภรรยาในห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง เผอิญเดินไปเจอมินิคอมโปเน้นท์ยี่ห้อดังติดตลาดระดับชาวบ้าน (โฆษณาตามทีวีทั่วไป) ยี่ห้อหนึ่ง ขนาดไม่ใหญ่มาก พอวางหัวเตียงได้ แยกลำโพงให้ห่างออกจากกันได้เล็กน้อย เล่นวิทยุเอฟเอ็มและดีวีดีได้ แต่เล่นบลูเรย์ไม่ได้ ภรรยาผมเห็นเข้าก็ชอบใจ จึงซื้อกลับบ้าน ตอนแรกว่าจะเอาไปวางไว้บนหัวเตียงในห้องนอน เพื่อฟังเพลงก่อนนอนยามค่ำคืน แต่ในที่สุดภรรยาผมบอกว่าให้ตั้งไว้ในห้องนั่งเล่นชั้นล่างใต้ชั้นวางทีวี เพราะเธออยากเอาไว้ฟังวิทยุเวลาทำงานอยู่ชั้นล่าง อยู่ในห้องนอนไม่ค่อยได้ฟัง ผมจึงจัดที่วางให้ ซึ่งอันที่จริงมันก็ตั้งอยู่ในบริเวณเดียวกับที่ผมวางเครื่องเสียงชุดเก่งนั่นแหละ ผมจัดการเซ็ตอัพและติดสายอากาศ ไม่นานนักก็ฟังได้ ใหม่ ๆ ผมไม่ชอบเสียงของมินิคอมโปชุดนี้เลย เพราะเสียงมันอับทึบไม่สดใสตามประสาเครื่องเสียงราคาถูก เวลายกเบสส์ เสียงเบสส์ก็ฟังดูบวม แต่กลางคืนมีเพลงไทยเก่าที่ไพเราะให้ฟังอยู่สองสามสถานี นั่งฟังไปนั่งฟังมากับภรรยา ผมก็ว่ามันเข้าท่าดีเหมือนกัน ไม่ใช่เพราะคุณภาพเสียงของเครื่องหรอกนะครับ อันที่จริงเสียงมันก็พอทนฟังได้อยู่หรอก แต่ไม่ถึงสดใสกระจ่างกรุ๊งกริ๊งเหมือนเครื่องชุดใหญ่ที่ผมเล่นอยู่ประจำ ที่ว่าเข้าท่าก็คือ สถานีวิทยุช่วงกลางคืนนี่มีเพลงไพเราะถูกใจให้ฟังอย่างน้อยสองสถานี ซึ่งเป็นวิทยุท้องถิ่น เล่นเพลงที่ชอบทั้งนั้นเลย ซึ่งล้วนแต่เป็นเพลงที่เคยได้ยินมาตั้งแต่ยังเล็ก โดยเฉพาะเพลงของคุณทูล ทองใจ ผู้ล่วงลับ บางครั้งเล่นกันยาวหลายเพลงโดยดีเจไม่พูดคั่น ฟังเพลินจนหลับอยู่ชั้นล่างไปเลย ตื่นมาอีกทีกลางดึก เสียงเพลงก็ยังดังอยู่ ต้องลุกขึ้นไปปิดวิทยุ เล่นเอาพักนี้ไม่ค่อยได้ฟังเครื่องชุดใหญ่ (ถ้ามันมีชีวิต มันคงอิจฉาเจ้ามินิคอมโปซึ่งทำให้มันตกกระป๋องไปได้ชั่วคราว) ผมจึงคิดว่าถ้ามีเพลงดี ๆ ให้ฟังจากสถานีวิทยุอย่างนี้คงต้องไปหาจูนเนอร์มาเพิ่มในซิสเต็มเดิมเสียแล้ว และให้ภรรยาเอามินิคอมโปตัวนี้ขึ้นไปขับกล่อมเธอในห้องนอน ฟังเบา ๆ ในยามค่ำคืนก่อนนอน ตื่นมาสดชื่น อารมณ์ดี ส่วนผมก็จะได้เอ็นจอยกับจูนเนอร์ในชุดใหญ่ที่ชั้นล่างไงล่ะครับท่าน

 อ่านรายละเอียดแล้วเห็นว่าคุณปีศาจคงไม่ชอบฟังเสียงมินิคอมโปหรอกครับ
 แต่ชอบฟังเสียงเพลงจากรายการวิทยุมากกว่า
 งั้นหาจูนเนอร์มาเลยครับ ยิ่งอยู่กรุงเทพฯมีสถานีให้ฟังเยอะเลย 

[ปีศาจลายคราม]

อยากเรียนถามท่านที่เล่นเครื่องเสียงและมีซิสเต็มระดับไฮไฟหรือไฮเอนด์หรือเครื่องราคาแพงว่า รู้สึกอย่างไรกันบ้างถ้าได้มีโอกาสกลับไปฟังวิทยุทรานซิสเตอร์เล็ก ๆ หรือชุดมินิคอมโปเน้นท์ขนาดย่อม? ท่านจะยอมรับเสียงของมันได้หรือไม่? และจะนั่งฟังมันอยู่ได้นานแค่ไหน? ขอให้ตอบด้วยความสัตย์จริงนะครับท่าน อย่าโกหกตัวเอง

เรื่องของเรื่องก็คือ เมื่อสักสองสามเดือนก่อน ผมไปเดินช้อปปิ้งกับภรรยาในห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง เผอิญเดินไปเจอมินิคอมโปเน้นท์ยี่ห้อดังติดตลาดระดับชาวบ้าน (โฆษณาตามทีวีทั่วไป) ยี่ห้อหนึ่ง ขนาดไม่ใหญ่มาก พอวางหัวเตียงได้ แยกลำโพงให้ห่างออกจากกันได้เล็กน้อย เล่นวิทยุเอฟเอ็มและดีวีดีได้ แต่เล่นบลูเรย์ไม่ได้ ภรรยาผมเห็นเข้าก็ชอบใจ จึงซื้อกลับบ้าน ตอนแรกว่าจะเอาไปวางไว้บนหัวเตียงในห้องนอน เพื่อฟังเพลงก่อนนอนยามค่ำคืน แต่ในที่สุดภรรยาผมบอกว่าให้ตั้งไว้ในห้องนั่งเล่นชั้นล่างใต้ชั้นวางทีวี เพราะเธออยากเอาไว้ฟังวิทยุเวลาทำงานอยู่ชั้นล่าง อยู่ในห้องนอนไม่ค่อยได้ฟัง ผมจึงจัดที่วางให้ ซึ่งอันที่จริงมันก็ตั้งอยู่ในบริเวณเดียวกับที่ผมวางเครื่องเสียงชุดเก่งนั่นแหละ ผมจัดการเซ็ตอัพและติดสายอากาศ ไม่นานนักก็ฟังได้ ใหม่ ๆ ผมไม่ชอบเสียงของมินิคอมโปชุดนี้เลย เพราะเสียงมันอับทึบไม่สดใสตามประสาเครื่องเสียงราคาถูก เวลายกเบสส์ เสียงเบสส์ก็ฟังดูบวม แต่กลางคืนมีเพลงไทยเก่าที่ไพเราะให้ฟังอยู่สองสามสถานี นั่งฟังไปนั่งฟังมากับภรรยา ผมก็ว่ามันเข้าท่าดีเหมือนกัน ไม่ใช่เพราะคุณภาพเสียงของเครื่องหรอกนะครับ อันที่จริงเสียงมันก็พอทนฟังได้อยู่หรอก แต่ไม่ถึงสดใสกระจ่างกรุ๊งกริ๊งเหมือนเครื่องชุดใหญ่ที่ผมเล่นอยู่ประจำ ที่ว่าเข้าท่าก็คือ สถานีวิทยุช่วงกลางคืนนี่มีเพลงไพเราะถูกใจให้ฟังอย่างน้อยสองสถานี ซึ่งเป็นวิทยุท้องถิ่น เล่นเพลงที่ชอบทั้งนั้นเลย ซึ่งล้วนแต่เป็นเพลงที่เคยได้ยินมาตั้งแต่ยังเล็ก โดยเฉพาะเพลงของคุณทูล ทองใจ ผู้ล่วงลับ บางครั้งเล่นกันยาวหลายเพลงโดยดีเจไม่พูดคั่น ฟังเพลินจนหลับอยู่ชั้นล่างไปเลย ตื่นมาอีกทีกลางดึก เสียงเพลงก็ยังดังอยู่ ต้องลุกขึ้นไปปิดวิทยุ เล่นเอาพักนี้ไม่ค่อยได้ฟังเครื่องชุดใหญ่ (ถ้ามันมีชีวิต มันคงอิจฉาเจ้ามินิคอมโปซึ่งทำให้มันตกกระป๋องไปได้ชั่วคราว) ผมจึงคิดว่าถ้ามีเพลงดี ๆ ให้ฟังจากสถานีวิทยุอย่างนี้คงต้องไปหาจูนเนอร์มาเพิ่มในซิสเต็มเดิมเสียแล้ว และให้ภรรยาเอามินิคอมโปตัวนี้ขึ้นไปขับกล่อมเธอในห้องนอน ฟังเบา ๆ ในยามค่ำคืนก่อนนอน ตื่นมาสดชื่น อารมณ์ดี ส่วนผมก็จะได้เอ็นจอยกับจูนเนอร์ในชุดใหญ่ที่ชั้นล่างไงล่ะครับท่าน

 อ่านรายละเอียดแล้วเห็นว่าคุณปีศาจคงไม่ชอบฟังเสียงมินิคอมโปหรอกครับ
 แต่ชอบฟังเสียงเพลงจากรายการวิทยุมากกว่า
 งั้นหาจูนเนอร์มาเลยครับ ยิ่งอยู่กรุงเทพฯมีสถานีให้ฟังเยอะเลย 

จะว่าไปแล้ว เครื่องเสียงชุดใหญ่ทำให้คนฟัง "เสียหู" ได้เหมือนกันนะครับ คือแทบจะกลับไปฟังพวกวิทยุกระเป๋าหิ้ว วิทยุทรานซิสเตอร์ หรือมินิคอมโปไม่ได้อีกเลย ทั้ง ๆ ที่หลายคนกำเนิดมาจากการฟังเครื่องเล็ก ๆ เหล่านี้ทั้งนั้น ดังนั้น ผมจึงพยายามเตือนตนว่าอย่าลืมที่มาของตนเอง ตอนที่ยังเป็นเด็ก ผมรู้สึกสุขใจที่ได้ฟังเพลงจากรายการวิทยุเอเอ็มผ่านวิทยุทรานซิสเตอร์เครื่องเล็กใส่ถ่านไฟฉาย แค่นี้ก็มีความสุขแล้วจริง ๆ สำหรับในตอนนั้น แต่พอโตขึ้น มีโอกาสได้ฟังชุดที่ใหญ่ขึ้นและแพงขึ้น บางครั้งก็ยังอดถามตัวเองไม่ได้ว่า ถ้าจะย้อนกลับไปฟังเครื่องเล็ก เราจะ (ทน) ฟังอยู่ได้มั้ย คำตอบคือ ถ้าจะเอาฟังแบบจริงจังเน้นคุณภาพเสียง รายละเอียด ความกระจ่าง ฟังชุดเล็กคงไม่ได้ มันไม่สะใจ แต่บางครั้งต้องยอมรับว่าเครื่องเสียงขนาดเล็กก็ยังพอเป็นเพื่อนแก้เหงาได้บ้าง อย่างเช่นเวลานั่งฟังเพลงขณะทานอาหารกับภรรยาที่บ้าน นั่งทำงานหรือนั่งดูเน็ตที่โต๊ะ ทำงานบ้าน ฯลฯ ก็พอได้อาศัยเปิดรายการเพลงที่ชอบทิ้งไว้เป็นเพื่อนแก้ความเงียบได้ครับ

[deja vu]

อยากเรียนถามท่านที่เล่นเครื่องเสียงและมีซิสเต็มระดับไฮไฟหรือไฮเอนด์หรือเครื่องราคาแพงว่า รู้สึกอย่างไรกันบ้างถ้าได้มีโอกาสกลับไปฟังวิทยุทรานซิสเตอร์เล็ก ๆ หรือชุดมินิคอมโปเน้นท์ขนาดย่อม? ท่านจะยอมรับเสียงของมันได้หรือไม่? และจะนั่งฟังมันอยู่ได้นานแค่ไหน? ขอให้ตอบด้วยความสัตย์จริงนะครับท่าน อย่าโกหกตัวเอง

เรื่องของเรื่องก็คือ เมื่อสักสองสามเดือนก่อน ผมไปเดินช้อปปิ้งกับภรรยาในห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง เผอิญเดินไปเจอมินิคอมโปเน้นท์ยี่ห้อดังติดตลาดระดับชาวบ้าน (โฆษณาตามทีวีทั่วไป) ยี่ห้อหนึ่ง ขนาดไม่ใหญ่มาก พอวางหัวเตียงได้ แยกลำโพงให้ห่างออกจากกันได้เล็กน้อย เล่นวิทยุเอฟเอ็มและดีวีดีได้ แต่เล่นบลูเรย์ไม่ได้ ภรรยาผมเห็นเข้าก็ชอบใจ จึงซื้อกลับบ้าน ตอนแรกว่าจะเอาไปวางไว้บนหัวเตียงในห้องนอน เพื่อฟังเพลงก่อนนอนยามค่ำคืน แต่ในที่สุดภรรยาผมบอกว่าให้ตั้งไว้ในห้องนั่งเล่นชั้นล่างใต้ชั้นวางทีวี เพราะเธออยากเอาไว้ฟังวิทยุเวลาทำงานอยู่ชั้นล่าง อยู่ในห้องนอนไม่ค่อยได้ฟัง ผมจึงจัดที่วางให้ ซึ่งอันที่จริงมันก็ตั้งอยู่ในบริเวณเดียวกับที่ผมวางเครื่องเสียงชุดเก่งนั่นแหละ ผมจัดการเซ็ตอัพและติดสายอากาศ ไม่นานนักก็ฟังได้ ใหม่ ๆ ผมไม่ชอบเสียงของมินิคอมโปชุดนี้เลย เพราะเสียงมันอับทึบไม่สดใสตามประสาเครื่องเสียงราคาถูก เวลายกเบสส์ เสียงเบสส์ก็ฟังดูบวม แต่กลางคืนมีเพลงไทยเก่าที่ไพเราะให้ฟังอยู่สองสามสถานี นั่งฟังไปนั่งฟังมากับภรรยา ผมก็ว่ามันเข้าท่าดีเหมือนกัน ไม่ใช่เพราะคุณภาพเสียงของเครื่องหรอกนะครับ อันที่จริงเสียงมันก็พอทนฟังได้อยู่หรอก แต่ไม่ถึงสดใสกระจ่างกรุ๊งกริ๊งเหมือนเครื่องชุดใหญ่ที่ผมเล่นอยู่ประจำ ที่ว่าเข้าท่าก็คือ สถานีวิทยุช่วงกลางคืนนี่มีเพลงไพเราะถูกใจให้ฟังอย่างน้อยสองสถานี ซึ่งเป็นวิทยุท้องถิ่น เล่นเพลงที่ชอบทั้งนั้นเลย ซึ่งล้วนแต่เป็นเพลงที่เคยได้ยินมาตั้งแต่ยังเล็ก โดยเฉพาะเพลงของคุณทูล ทองใจ ผู้ล่วงลับ บางครั้งเล่นกันยาวหลายเพลงโดยดีเจไม่พูดคั่น ฟังเพลินจนหลับอยู่ชั้นล่างไปเลย ตื่นมาอีกทีกลางดึก เสียงเพลงก็ยังดังอยู่ ต้องลุกขึ้นไปปิดวิทยุ เล่นเอาพักนี้ไม่ค่อยได้ฟังเครื่องชุดใหญ่ (ถ้ามันมีชีวิต มันคงอิจฉาเจ้ามินิคอมโปซึ่งทำให้มันตกกระป๋องไปได้ชั่วคราว) ผมจึงคิดว่าถ้ามีเพลงดี ๆ ให้ฟังจากสถานีวิทยุอย่างนี้คงต้องไปหาจูนเนอร์มาเพิ่มในซิสเต็มเดิมเสียแล้ว และให้ภรรยาเอามินิคอมโปตัวนี้ขึ้นไปขับกล่อมเธอในห้องนอน ฟังเบา ๆ ในยามค่ำคืนก่อนนอน ตื่นมาสดชื่น อารมณ์ดี ส่วนผมก็จะได้เอ็นจอยกับจูนเนอร์ในชุดใหญ่ที่ชั้นล่างไงล่ะครับท่าน

 อ่านรายละเอียดแล้วเห็นว่าคุณปีศาจคงไม่ชอบฟังเสียงมินิคอมโปหรอกครับ
 แต่ชอบฟังเสียงเพลงจากรายการวิทยุมากกว่า
 งั้นหาจูนเนอร์มาเลยครับ ยิ่งอยู่กรุงเทพฯมีสถานีให้ฟังเยอะเลย 

จะว่าไปแล้ว เครื่องเสียงชุดใหญ่ทำให้คนฟัง "เสียหู" ได้เหมือนกันนะครับ คือแทบจะกลับไปฟังพวกวิทยุกระเป๋าหิ้ว วิทยุทรานซิสเตอร์ หรือมินิคอมโปไม่ได้อีกเลย ทั้ง ๆ ที่หลายคนกำเนิดมาจากการฟังเครื่องเล็ก ๆ เหล่านี้ทั้งนั้น ดังนั้น ผมจึงพยายามเตือนตนว่าอย่าลืมที่มาของตนเอง ตอนที่ยังเป็นเด็ก ผมรู้สึกสุขใจที่ได้ฟังเพลงจากรายการวิทยุเอเอ็มผ่านวิทยุทรานซิสเตอร์เครื่องเล็กใส่ถ่านไฟฉาย แค่นี้ก็มีความสุขแล้วจริง ๆ สำหรับในตอนนั้น แต่พอโตขึ้น มีโอกาสได้ฟังชุดที่ใหญ่ขึ้นและแพงขึ้น บางครั้งก็ยังอดถามตัวเองไม่ได้ว่า ถ้าจะย้อนกลับไปฟังเครื่องเล็ก เราจะ (ทน) ฟังอยู่ได้มั้ย คำตอบคือ ถ้าจะเอาฟังแบบจริงจังเน้นคุณภาพเสียง รายละเอียด ความกระจ่าง ฟังชุดเล็กคงไม่ได้ มันไม่สะใจ แต่บางครั้งต้องยอมรับว่าเครื่องเสียงขนาดเล็กก็ยังพอเป็นเพื่อนแก้เหงาได้บ้าง อย่างเช่นเวลานั่งฟังเพลงขณะทานอาหารกับภรรยาที่บ้าน นั่งทำงานหรือนั่งดูเน็ตที่โต๊ะ ทำงานบ้าน ฯลฯ ก็พอได้อาศัยเปิดรายการเพลงที่ชอบทิ้งไว้เป็นเพื่อนแก้ความเงียบได้ครับ

 ผมว่าฟังได้นะครับ น้องที่ทำงานใช้ลำโพงคอมฯตัวละไม่กี่ร้อยบาท เล่นไฟล์เอ็มพี 3
 ฟังไปทำงานไปก็เพลินดีครับ แต่ถ้านั่งฟังอย่างเดียวก็ไม่ค่อยได้เรื่องเท่าไหร่ ยิ่งถ้า
 เพลงไหนมีเครื่องดนตรีเยอะๆนี่ฟังไม่ออกเลยครับว่ามีอะไรเล่นบ้าง

[อั๋น501]

พักนี้กระทู้เครื่องเสียงเงี้ยบบบ... เงียบราวกับป่าช้า ไม่ทราบว่าวัตรปฏิบัติในการเล่นเครื่องเสียงของท่านทั้งหลายยังคงเดิมอยู่หรือไม่ หรือว่าแอบขายเครื่องเสียงทิ้งกันไปหมดแล้วอย่างเงียบ ๆ (ฮา)

พรรคพวกบางท่านบางคนเคยแนะให้ผมเล่นฟสมาร์ทโนและเฟซบุ๊ค จะได้แอ๊กเซส (แปลว่า เข้าถึง) กันได้เร็วและง่ายขึ้นหน่อย แหม... อันที่จริงก็อยากจะเรียนว่า ครืออ้ายกระพ้มนั้น ถ้าจะให้ซื้อไอโฟน6 ที่จะออกจำหน่ายปลายเดือนต.ค.นี้ ก็ซื้อได้อยู่ ภรรยาบอกเลยว่า เอามั้ย... ไอโฟน6 จะซื้อให้ เอาตัวท็อป 128 กิ๊ก ที่เมืองนอกขายอยู่พันกว่าเหรียญยูเอสก็ได้ แต่อ้ายกระพ้มก็บอกเธอไปว่า เก็บเงินไว้ดีกว่า แค่เห็นพวกเดินจิ้มโทรศัพท์อยู่ทุกหนทุกแห่งและตามท้องถนนโดยไม่คำนึงว่าจะถูกรถเฉี่ยวชนก็เซ็งแทนจะแย่แล้ว ถ้าจะพูดแบบภาษาคณิตศาสตร์ก็ต้องบอกว่า ไม่อยากอยู่เซ็ตเดียวกับคนพวกนี้

เล่นเครื่องเสียงและสะสมแผ่นอยู่บ้าน ไม่ต้องติดต่อกับใครเลย สบายใจ ชิลล์ ชิลล์ ที่สุดครับ

ไม่ใช่แต่กระทู้ห้อง คุยกันทุกเรื่องเครื่องเสียง(ตาดู-หูฟัง) ที่เงียบเหงากระทู้อื่นๆก็เหมือนกัน แทบไม่มีใครเข้ามาอัพเดทคุยกันเช่นสมัยก่อน
ก็มีพี่ปีศาจฯ เนี่ยล่ะที่ยังอยู่เหมือนเดิม นักถือๆที่ยังคอยแวะเข้ามาอัพเดทแทบทุกเรื่อง  อย่างผมซึ่งตามปกติเมื่อก่อนจะโพสต์อยู่ในห้องนี้
เท่านั้น ส่วนกระทู้อื่นๆมีบ้างนิดๆหน่อยๆ  ที่หายไปก็เพราะว่าผมยังไม่สามารถลงรูปประกอบเรื่องได้ จะโพสต์เรื่องราวอะไรแต่ละครั้งต้องวานช่วย
ให้คนอื่นช่วยลงรูปให้ยุ่งยากและเกรงใจ พี่ปีศาจฯว่า "หรือว่าแอบขายเครื่องเสียงทิ้งกันไปหมดแล้วอย่างเงียบ ๆ..." ไม่ได้ขายหรอกยังเล่น
เหมือนเดิมแถมซื้อเพิ่มอีกด้วย อันที่จริงเรื่องราวในกระทู้นี้ คุยกันทุกเรื่องเครื่องเสียง(ตาดู-หูฟัง) นั้นกับไปฮิตในเพจเฟชบุ๊คแทน 
โดยเฉพาะตัวพี่ปีศาจฯ นั้นมีคนอยากรู้จักมากมาย ถามผมว่าพี่ปีศาจฯ เป็นใคร ชอบในลีลาสำนวนโวหาร ทำไมจึงรู้จักพี่ปีศาจฯ เพราะผม
นำเอาข้อความที่พวกเราคุยกันในกระทู้นี้ เลือกเฉพาะช่วงไฮไลท์ ที่น่าสนใจนำไปลงในเพจ คุยกันทุกเรื่องเครื่องเสียง(ตาดู-หูฟัง) บนเฟชบุ๊ค
นั่นเอง เรียกว่ามีคนติดตามอ่านมากมาย เสียดายที่พี่ปีศาจฯ ไม่เล่นเฟชบุ๊ค ไม่งั้นสนุกกว่านี้อีก คุยกันเรื่องเพลง เรื่องเครื่องเสียง เรื่องหนัง
สารพัด พวกเราชาวไทยพร็อกฯ ก็อยู่กันด้วย อัพเดทกันทั้งวัน ทั้งคืน ผมเข้าใจเรื่องมือถือสมาร์ทโฟน สมัยก่อนผมก็ไม่ได้ใช้เล่นไม่เป็น
ใช้เฉพาะคอมฯ เท่านั้น แต่เมื่อโลกโซเชียลเน็ตเวิร์ค มันกลายเป็นส่วนสำคัญเป็นปัจจัยที่ 6 ของยุดนี้ ลำพังผมต้องคอยมารออัพเดทจากคอมฯ
นั้นไม่ได้แล้ว เพราะผมต้องดูแลเพจหลายกลุ่ม เมียเลยซื้อมือถือสมาร์ทโฟนของยี่ห้อซัมซุง ให้ราคาไม่แพงเลือกรุ่นธรรมดาๆ แค่นี้ก็เล่นเฟชฯ
เล่นไลน์ ได้แล้ว เพราะความจำเป็นนอกจะใช้กับความบันเทิงแล้ว ยังสามารถใช้เรื่องงานที่ผมทำอยู่ด้วย ผมรับงานต่างจังหวัด การที่จะไปดูงาน
เองนั้นค่อนข้างจะลำบาก ใช้ไลน์ส่งรูปหน้างานรายงานให้ผมรู้สบายเลย มือถือสมาร์ทโฟนของลูกน้อง 2000-3000 บาทก็ใช้งานได้แล้ว
ไม่จำเป็นต้องซื้อไอโฟน หรอก 

รู้สึกอบอุ่นครับที่ยังมีคุณเจ้าของกระทู้ยอดฮิตแวะเวียนเข้ามาคุย ผมกำลังคิดจะเปลี่ยนชื่อจาก "ปีศาจลายคราม" เป็น "ผู้จัดการสุสาน" หรือ "ภารโรงป่าช้า" เพื่อให้เข้ากับบรรยากาศแล้วครับ (ฮา)
เมื่อเช้านึกไอเดียได้ใหม่ จึงบอกภรรยาไปว่าขอเปลี่ยนจากไอโฟน6 เป็นลำโพงตั้งพื้นสักคู่ไม่ได้เหรอ เธอรีบตอบเสียงเขียวและหนักแน่นว่า "ไม่ได้" (เออ... งั้นเก็บเงินซื้อเองก็ได้ฟะ 555 )
วันนี้วันศุกร์ วันฮาโลวีน วันของภูติผีปีศาจ วันที่ 31 ต.ค. วันเงินเดือนออกของบางคน วันออมแห่งชาติ และวันที่รถมักจะติดในตอนเย็น ขอให้ท่านสมาชิกและท่านผู้อ่านโชคดีในการออมเงิน อย่าให้ตกไปอยู่ในมือของคนรอบข้างโดยง่ายครับ (ฮา)

ยังแวะเวียนกลับบ้านมาเสมอแฮะ     จะปล่อยให้พี่ปีศาจฯเฝ้าบ้านอยู่คนเดียวเป็น "ผู้จัดการสุสาน" ได้ไงล่ะ 555
แต่ที่ไม่ค่อยมาโพสต์เพราะช่วงนี้ติดงานประจำในเพจตาดู-หูฟัง สาขา 2 เฟชบุ๊คช่วงนี้ก็โพสต์น้อยลงเหมือนกัน
พี่ปีศาจฯ ซื้อสมาร์ทโฟนใหม่ได้แล้วเครื่องละ 2000-3000 บาทเอง แค่หยุดไม่ซื้อแผ่นสัก 2-3 แผ่นก็ซื้อใช้ได้แล้ว
ไอโฟน ผมว่าไม่เหมาะกับพี่ปีศาจฯ หรอกเหมือนผมก็ใช้มือถือซัมซุงรุ่นไม่แพงแถมเมียซื้อให้อีกด้วย 

[ปีศาจลายคราม]

พักนี้กระทู้เครื่องเสียงเงี้ยบบบ... เงียบราวกับป่าช้า ไม่ทราบว่าวัตรปฏิบัติในการเล่นเครื่องเสียงของท่านทั้งหลายยังคงเดิมอยู่หรือไม่ หรือว่าแอบขายเครื่องเสียงทิ้งกันไปหมดแล้วอย่างเงียบ ๆ (ฮา)

พรรคพวกบางท่านบางคนเคยแนะให้ผมเล่นฟสมาร์ทโนและเฟซบุ๊ค จะได้แอ๊กเซส (แปลว่า เข้าถึง) กันได้เร็วและง่ายขึ้นหน่อย แหม... อันที่จริงก็อยากจะเรียนว่า ครืออ้ายกระพ้มนั้น ถ้าจะให้ซื้อไอโฟน6 ที่จะออกจำหน่ายปลายเดือนต.ค.นี้ ก็ซื้อได้อยู่ ภรรยาบอกเลยว่า เอามั้ย... ไอโฟน6 จะซื้อให้ เอาตัวท็อป 128 กิ๊ก ที่เมืองนอกขายอยู่พันกว่าเหรียญยูเอสก็ได้ แต่อ้ายกระพ้มก็บอกเธอไปว่า เก็บเงินไว้ดีกว่า แค่เห็นพวกเดินจิ้มโทรศัพท์อยู่ทุกหนทุกแห่งและตามท้องถนนโดยไม่คำนึงว่าจะถูกรถเฉี่ยวชนก็เซ็งแทนจะแย่แล้ว ถ้าจะพูดแบบภาษาคณิตศาสตร์ก็ต้องบอกว่า ไม่อยากอยู่เซ็ตเดียวกับคนพวกนี้

เล่นเครื่องเสียงและสะสมแผ่นอยู่บ้าน ไม่ต้องติดต่อกับใครเลย สบายใจ ชิลล์ ชิลล์ ที่สุดครับ

ไม่ใช่แต่กระทู้ห้อง คุยกันทุกเรื่องเครื่องเสียง(ตาดู-หูฟัง) ที่เงียบเหงากระทู้อื่นๆก็เหมือนกัน แทบไม่มีใครเข้ามาอัพเดทคุยกันเช่นสมัยก่อน
ก็มีพี่ปีศาจฯ เนี่ยล่ะที่ยังอยู่เหมือนเดิม นักถือๆที่ยังคอยแวะเข้ามาอัพเดทแทบทุกเรื่อง  อย่างผมซึ่งตามปกติเมื่อก่อนจะโพสต์อยู่ในห้องนี้
เท่านั้น ส่วนกระทู้อื่นๆมีบ้างนิดๆหน่อยๆ  ที่หายไปก็เพราะว่าผมยังไม่สามารถลงรูปประกอบเรื่องได้ จะโพสต์เรื่องราวอะไรแต่ละครั้งต้องวานช่วย
ให้คนอื่นช่วยลงรูปให้ยุ่งยากและเกรงใจ พี่ปีศาจฯว่า "หรือว่าแอบขายเครื่องเสียงทิ้งกันไปหมดแล้วอย่างเงียบ ๆ..." ไม่ได้ขายหรอกยังเล่น
เหมือนเดิมแถมซื้อเพิ่มอีกด้วย อันที่จริงเรื่องราวในกระทู้นี้ คุยกันทุกเรื่องเครื่องเสียง(ตาดู-หูฟัง) นั้นกับไปฮิตในเพจเฟชบุ๊คแทน 
โดยเฉพาะตัวพี่ปีศาจฯ นั้นมีคนอยากรู้จักมากมาย ถามผมว่าพี่ปีศาจฯ เป็นใคร ชอบในลีลาสำนวนโวหาร ทำไมจึงรู้จักพี่ปีศาจฯ เพราะผม
นำเอาข้อความที่พวกเราคุยกันในกระทู้นี้ เลือกเฉพาะช่วงไฮไลท์ ที่น่าสนใจนำไปลงในเพจ คุยกันทุกเรื่องเครื่องเสียง(ตาดู-หูฟัง) บนเฟชบุ๊ค
นั่นเอง เรียกว่ามีคนติดตามอ่านมากมาย เสียดายที่พี่ปีศาจฯ ไม่เล่นเฟชบุ๊ค ไม่งั้นสนุกกว่านี้อีก คุยกันเรื่องเพลง เรื่องเครื่องเสียง เรื่องหนัง
สารพัด พวกเราชาวไทยพร็อกฯ ก็อยู่กันด้วย อัพเดทกันทั้งวัน ทั้งคืน ผมเข้าใจเรื่องมือถือสมาร์ทโฟน สมัยก่อนผมก็ไม่ได้ใช้เล่นไม่เป็น
ใช้เฉพาะคอมฯ เท่านั้น แต่เมื่อโลกโซเชียลเน็ตเวิร์ค มันกลายเป็นส่วนสำคัญเป็นปัจจัยที่ 6 ของยุดนี้ ลำพังผมต้องคอยมารออัพเดทจากคอมฯ
นั้นไม่ได้แล้ว เพราะผมต้องดูแลเพจหลายกลุ่ม เมียเลยซื้อมือถือสมาร์ทโฟนของยี่ห้อซัมซุง ให้ราคาไม่แพงเลือกรุ่นธรรมดาๆ แค่นี้ก็เล่นเฟชฯ
เล่นไลน์ ได้แล้ว เพราะความจำเป็นนอกจะใช้กับความบันเทิงแล้ว ยังสามารถใช้เรื่องงานที่ผมทำอยู่ด้วย ผมรับงานต่างจังหวัด การที่จะไปดูงาน
เองนั้นค่อนข้างจะลำบาก ใช้ไลน์ส่งรูปหน้างานรายงานให้ผมรู้สบายเลย มือถือสมาร์ทโฟนของลูกน้อง 2000-3000 บาทก็ใช้งานได้แล้ว
ไม่จำเป็นต้องซื้อไอโฟน หรอก 

รู้สึกอบอุ่นครับที่ยังมีคุณเจ้าของกระทู้ยอดฮิตแวะเวียนเข้ามาคุย ผมกำลังคิดจะเปลี่ยนชื่อจาก "ปีศาจลายคราม" เป็น "ผู้จัดการสุสาน" หรือ "ภารโรงป่าช้า" เพื่อให้เข้ากับบรรยากาศแล้วครับ (ฮา)
เมื่อเช้านึกไอเดียได้ใหม่ จึงบอกภรรยาไปว่าขอเปลี่ยนจากไอโฟน6 เป็นลำโพงตั้งพื้นสักคู่ไม่ได้เหรอ เธอรีบตอบเสียงเขียวและหนักแน่นว่า "ไม่ได้" (เออ... งั้นเก็บเงินซื้อเองก็ได้ฟะ 555 )
วันนี้วันศุกร์ วันฮาโลวีน วันของภูติผีปีศาจ วันที่ 31 ต.ค. วันเงินเดือนออกของบางคน วันออมแห่งชาติ และวันที่รถมักจะติดในตอนเย็น ขอให้ท่านสมาชิกและท่านผู้อ่านโชคดีในการออมเงิน อย่าให้ตกไปอยู่ในมือของคนรอบข้างโดยง่ายครับ (ฮา)

ยังแวะเวียนกลับบ้านมาเสมอแฮะ     จะปล่อยให้พี่ปีศาจฯเฝ้าบ้านอยู่คนเดียวเป็น "ผู้จัดการสุสาน" ได้ไงล่ะ 555
แต่ที่ไม่ค่อยมาโพสต์เพราะช่วงนี้ติดงานประจำในเพจตาดู-หูฟัง สาขา 2 เฟชบุ๊คช่วงนี้ก็โพสต์น้อยลงเหมือนกัน
พี่ปีศาจฯ ซื้อสมาร์ทโฟนใหม่ได้แล้วเครื่องละ 2000-3000 บาทเอง แค่หยุดไม่ซื้อแผ่นสัก 2-3 แผ่นก็ซื้อใช้ได้แล้ว
ไอโฟน ผมว่าไม่เหมาะกับพี่ปีศาจฯ หรอกเหมือนผมก็ใช้มือถือซัมซุงรุ่นไม่แพงแถมเมียซื้อให้อีกด้วย 

อยากเปลี่ยนเหมือนกันครับ แต่ก็น่าคิดว่า จากที่เคยเสียค่าโทรมือถือเดือนละไม่กี่สิบบาท (แล้วแต่จำนวนนาทีที่โทรตามจริง) แล้วเปลี่ยนไปใช้สมาร์ทโฟนซึ่งมีค่าบริการรายเดือนคงที่ เดือนละหลายร้อยบาท (แล้วแต่โปรโมชั่นแพ็คเกจ) ผมว่ามันคงจะเกินความจำเป็นในการดำรงชีวิตประจำวัน ขนาดโทรศัพท์มือถือที่ใช้โทรเข้า-ออกทั่วไป ผมยังไม่ค่อยใช้มันเลย บางทีแบตเตอรี่หมดข้ามวันเพิ่งมารู้ตัวทีหลังก็ยังมี ตอนนี้หลายคนอาจคิดว่าสมาร์ทโฟนเป็นกลายเป็นสิ่งจำเป็นและเป็นส่วนหนึ่งของการดำรงชีวิตประจำวันไปแล้ว แต่สำหรับผมคงไม่ใช่ เท่าที่ทราบ เพื่อนคุณอั๋น501คนหนึ่งไม่ใช้โทรศัพท์มือถือ คอมพิวเตอร์และอินเตอร์เน็ต เขาก็ยังอยู่ได้ไม่ใช่หรือครับ

[อั๋น501]

อยากเรียนถามท่านที่เล่นเครื่องเสียงและมีซิสเต็มระดับไฮไฟหรือไฮเอนด์หรือเครื่องราคาแพงว่า รู้สึกอย่างไรกันบ้างถ้าได้มีโอกาสกลับไปฟังวิทยุทรานซิสเตอร์เล็ก ๆ หรือชุดมินิคอมโปเน้นท์ขนาดย่อม? ท่านจะยอมรับเสียงของมันได้หรือไม่? และจะนั่งฟังมันอยู่ได้นานแค่ไหน? ขอให้ตอบด้วยความสัตย์จริงนะครับท่าน อย่าโกหกตัวเอง

เรื่องของเรื่องก็คือ เมื่อสักสองสามเดือนก่อน ผมไปเดินช้อปปิ้งกับภรรยาในห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง เผอิญเดินไปเจอมินิคอมโปเน้นท์ยี่ห้อดังติดตลาดระดับชาวบ้าน (โฆษณาตามทีวีทั่วไป) ยี่ห้อหนึ่ง ขนาดไม่ใหญ่มาก พอวางหัวเตียงได้ แยกลำโพงให้ห่างออกจากกันได้เล็กน้อย เล่นวิทยุเอฟเอ็มและดีวีดีได้ แต่เล่นบลูเรย์ไม่ได้ ภรรยาผมเห็นเข้าก็ชอบใจ จึงซื้อกลับบ้าน ตอนแรกว่าจะเอาไปวางไว้บนหัวเตียงในห้องนอน เพื่อฟังเพลงก่อนนอนยามค่ำคืน แต่ในที่สุดภรรยาผมบอกว่าให้ตั้งไว้ในห้องนั่งเล่นชั้นล่างใต้ชั้นวางทีวี เพราะเธออยากเอาไว้ฟังวิทยุเวลาทำงานอยู่ชั้นล่าง อยู่ในห้องนอนไม่ค่อยได้ฟัง ผมจึงจัดที่วางให้ ซึ่งอันที่จริงมันก็ตั้งอยู่ในบริเวณเดียวกับที่ผมวางเครื่องเสียงชุดเก่งนั่นแหละ ผมจัดการเซ็ตอัพและติดสายอากาศ ไม่นานนักก็ฟังได้ ใหม่ ๆ ผมไม่ชอบเสียงของมินิคอมโปชุดนี้เลย เพราะเสียงมันอับทึบไม่สดใสตามประสาเครื่องเสียงราคาถูก เวลายกเบสส์ เสียงเบสส์ก็ฟังดูบวม แต่กลางคืนมีเพลงไทยเก่าที่ไพเราะให้ฟังอยู่สองสามสถานี นั่งฟังไปนั่งฟังมากับภรรยา ผมก็ว่ามันเข้าท่าดีเหมือนกัน ไม่ใช่เพราะคุณภาพเสียงของเครื่องหรอกนะครับ อันที่จริงเสียงมันก็พอทนฟังได้อยู่หรอก แต่ไม่ถึงสดใสกระจ่างกรุ๊งกริ๊งเหมือนเครื่องชุดใหญ่ที่ผมเล่นอยู่ประจำ ที่ว่าเข้าท่าก็คือ สถานีวิทยุช่วงกลางคืนนี่มีเพลงไพเราะถูกใจให้ฟังอย่างน้อยสองสถานี ซึ่งเป็นวิทยุท้องถิ่น เล่นเพลงที่ชอบทั้งนั้นเลย ซึ่งล้วนแต่เป็นเพลงที่เคยได้ยินมาตั้งแต่ยังเล็ก โดยเฉพาะเพลงของคุณทูล ทองใจ ผู้ล่วงลับ บางครั้งเล่นกันยาวหลายเพลงโดยดีเจไม่พูดคั่น ฟังเพลินจนหลับอยู่ชั้นล่างไปเลย ตื่นมาอีกทีกลางดึก เสียงเพลงก็ยังดังอยู่ ต้องลุกขึ้นไปปิดวิทยุ เล่นเอาพักนี้ไม่ค่อยได้ฟังเครื่องชุดใหญ่ (ถ้ามันมีชีวิต มันคงอิจฉาเจ้ามินิคอมโปซึ่งทำให้มันตกกระป๋องไปได้ชั่วคราว) ผมจึงคิดว่าถ้ามีเพลงดี ๆ ให้ฟังจากสถานีวิทยุอย่างนี้คงต้องไปหาจูนเนอร์มาเพิ่มในซิสเต็มเดิมเสียแล้ว และให้ภรรยาเอามินิคอมโปตัวนี้ขึ้นไปขับกล่อมเธอในห้องนอน ฟังเบา ๆ ในยามค่ำคืนก่อนนอน ตื่นมาสดชื่น อารมณ์ดี ส่วนผมก็จะได้เอ็นจอยกับจูนเนอร์ในชุดใหญ่ที่ชั้นล่างไงล่ะครับท่าน

 อ่านรายละเอียดแล้วเห็นว่าคุณปีศาจคงไม่ชอบฟังเสียงมินิคอมโปหรอกครับ
 แต่ชอบฟังเสียงเพลงจากรายการวิทยุมากกว่า
 งั้นหาจูนเนอร์มาเลยครับ ยิ่งอยู่กรุงเทพฯมีสถานีให้ฟังเยอะเลย  

จะว่าไปแล้ว เครื่องเสียงชุดใหญ่ทำให้คนฟัง "เสียหู" ได้เหมือนกันนะครับ คือแทบจะกลับไปฟังพวกวิทยุกระเป๋าหิ้ว วิทยุทรานซิสเตอร์ หรือมินิคอมโปไม่ได้อีกเลย ทั้ง ๆ ที่หลายคนกำเนิดมาจากการฟังเครื่องเล็ก ๆ เหล่านี้ทั้งนั้น ดังนั้น ผมจึงพยายามเตือนตนว่าอย่าลืมที่มาของตนเอง ตอนที่ยังเป็นเด็ก ผมรู้สึกสุขใจที่ได้ฟังเพลงจากรายการวิทยุเอเอ็มผ่านวิทยุทรานซิสเตอร์เครื่องเล็กใส่ถ่านไฟฉาย แค่นี้ก็มีความสุขแล้วจริง ๆ สำหรับในตอนนั้น แต่พอโตขึ้น มีโอกาสได้ฟังชุดที่ใหญ่ขึ้นและแพงขึ้น บางครั้งก็ยังอดถามตัวเองไม่ได้ว่า ถ้าจะย้อนกลับไปฟังเครื่องเล็ก เราจะ (ทน) ฟังอยู่ได้มั้ย คำตอบคือ ถ้าจะเอาฟังแบบจริงจังเน้นคุณภาพเสียง รายละเอียด ความกระจ่าง ฟังชุดเล็กคงไม่ได้ มันไม่สะใจ แต่บางครั้งต้องยอมรับว่าเครื่องเสียงขนาดเล็กก็ยังพอเป็นเพื่อนแก้เหงาได้บ้าง อย่างเช่นเวลานั่งฟังเพลงขณะทานอาหารกับภรรยาที่บ้าน นั่งทำงานหรือนั่งดูเน็ตที่โต๊ะ ทำงานบ้าน ฯลฯ ก็พอได้อาศัยเปิดรายการเพลงที่ชอบทิ้งไว้เป็นเพื่อนแก้ความเงียบได้ครับ

 ผมว่าฟังได้นะครับ น้องที่ทำงานใช้ลำโพงคอมฯตัวละไม่กี่ร้อยบาท เล่นไฟล์เอ็มพี 3
 ฟังไปทำงานไปก็เพลินดีครับ แต่ถ้านั่งฟังอย่างเดียวก็ไม่ค่อยได้เรื่องเท่าไหร่ ยิ่งถ้า
 เพลงไหนมีเครื่องดนตรีเยอะๆนี่ฟังไม่ออกเลยครับว่ามีอะไรเล่นบ้าง

"อยากเรียนถามท่านที่เล่นเครื่องเสียงและมีซิสเต็มระดับไฮไฟหรือไฮเอนด์หรือเครื่องราคาแพงว่า รู้สึกอย่างไรกันบ้างถ้าได้มีโอกาสกลับไปฟังวิทยุทรานซิสเตอร์เล็ก ๆ หรือชุดมินิคอมโปเน้นท์ขนาดย่อม? ท่านจะยอมรับเสียงของมันได้หรือไม่? และจะนั่งฟังมันอยู่ได้นานแค่ไหน? ขอให้ตอบด้วยความสัตย์จริงนะครับท่าน อย่าโกหกตัวเอง"  สำหรับผมนั้นคงฟังเพลงจากเครื่องเสียงอะไรไม่มีปัญหาอยู่แล้ว หากทุกวันนี้ไม่ได้มีชุดซีสเต็มที่ใช้ฟังอยู่ แม้ว่าหูจะเคยชินกับคุณภาพของเสียงที่ดีขึ้นกว่าชุดเครื่องเสียงสมัยก่อนมากมายนัก ผมก็เริ่มต้นฟังเพลงด้วยเครื่องเสียงชิ้นแรกที่ซื้อเองคือ
"วิทยุแร่" ไม่นับชุดเครื่องเสียงของที่บ้าน ผมเคยใช้ชุดมินิคอมโปเน้นท์หลายเครื่องเหมือนกันจะว่าไปแล้วเป็นพื้นฐานของการเล่นเครื่องเสียงเช่นกัน
ความเคยชินของมนุษย์นั้นย่อมเกิดขึ้นได้เสมอ อย่างเช่นทีวีสมัยก่อนเราเคยดูทีวีจอแก้วขนาด 14 นิ้ว, 20 นิ้ว รุ่นเก่าๆไม่เคยรู้สึกว่าคุณภาพของภาพ
มันไม่ดีขนาดว่าดูจอขาว-ดำ ด้วยก็ยังดูกันได้แฮะ    ปัจจุบันทีวีไฮเดฟฯ ถือกำเนิดขึ้นจอแบน 14 นิ้วหรือ 20 นิ้วแทบไม่ใครอยากซื้อมาดูแล้ว
เราชินกับทีวีรุ่นใหม่ๆความคมชัดสูงเช่นนี้ ทำให้ไม่สามารถกลับมาดูทีวีจอแก้วรุ่นเก่าๆไม่ได้เมื่อสายตามันเคยชินกับคุณภาพของภาพที่ดีกว่า
นั่นเอง  

[ปีศาจลายคราม]

อยากเรียนถามท่านที่เล่นเครื่องเสียงและมีซิสเต็มระดับไฮไฟหรือไฮเอนด์หรือเครื่องราคาแพงว่า รู้สึกอย่างไรกันบ้างถ้าได้มีโอกาสกลับไปฟังวิทยุทรานซิสเตอร์เล็ก ๆ หรือชุดมินิคอมโปเน้นท์ขนาดย่อม? ท่านจะยอมรับเสียงของมันได้หรือไม่? และจะนั่งฟังมันอยู่ได้นานแค่ไหน? ขอให้ตอบด้วยความสัตย์จริงนะครับท่าน อย่าโกหกตัวเอง

เรื่องของเรื่องก็คือ เมื่อสักสองสามเดือนก่อน ผมไปเดินช้อปปิ้งกับภรรยาในห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง เผอิญเดินไปเจอมินิคอมโปเน้นท์ยี่ห้อดังติดตลาดระดับชาวบ้าน (โฆษณาตามทีวีทั่วไป) ยี่ห้อหนึ่ง ขนาดไม่ใหญ่มาก พอวางหัวเตียงได้ แยกลำโพงให้ห่างออกจากกันได้เล็กน้อย เล่นวิทยุเอฟเอ็มและดีวีดีได้ แต่เล่นบลูเรย์ไม่ได้ ภรรยาผมเห็นเข้าก็ชอบใจ จึงซื้อกลับบ้าน ตอนแรกว่าจะเอาไปวางไว้บนหัวเตียงในห้องนอน เพื่อฟังเพลงก่อนนอนยามค่ำคืน แต่ในที่สุดภรรยาผมบอกว่าให้ตั้งไว้ในห้องนั่งเล่นชั้นล่างใต้ชั้นวางทีวี เพราะเธออยากเอาไว้ฟังวิทยุเวลาทำงานอยู่ชั้นล่าง อยู่ในห้องนอนไม่ค่อยได้ฟัง ผมจึงจัดที่วางให้ ซึ่งอันที่จริงมันก็ตั้งอยู่ในบริเวณเดียวกับที่ผมวางเครื่องเสียงชุดเก่งนั่นแหละ ผมจัดการเซ็ตอัพและติดสายอากาศ ไม่นานนักก็ฟังได้ ใหม่ ๆ ผมไม่ชอบเสียงของมินิคอมโปชุดนี้เลย เพราะเสียงมันอับทึบไม่สดใสตามประสาเครื่องเสียงราคาถูก เวลายกเบสส์ เสียงเบสส์ก็ฟังดูบวม แต่กลางคืนมีเพลงไทยเก่าที่ไพเราะให้ฟังอยู่สองสามสถานี นั่งฟังไปนั่งฟังมากับภรรยา ผมก็ว่ามันเข้าท่าดีเหมือนกัน ไม่ใช่เพราะคุณภาพเสียงของเครื่องหรอกนะครับ อันที่จริงเสียงมันก็พอทนฟังได้อยู่หรอก แต่ไม่ถึงสดใสกระจ่างกรุ๊งกริ๊งเหมือนเครื่องชุดใหญ่ที่ผมเล่นอยู่ประจำ ที่ว่าเข้าท่าก็คือ สถานีวิทยุช่วงกลางคืนนี่มีเพลงไพเราะถูกใจให้ฟังอย่างน้อยสองสถานี ซึ่งเป็นวิทยุท้องถิ่น เล่นเพลงที่ชอบทั้งนั้นเลย ซึ่งล้วนแต่เป็นเพลงที่เคยได้ยินมาตั้งแต่ยังเล็ก โดยเฉพาะเพลงของคุณทูล ทองใจ ผู้ล่วงลับ บางครั้งเล่นกันยาวหลายเพลงโดยดีเจไม่พูดคั่น ฟังเพลินจนหลับอยู่ชั้นล่างไปเลย ตื่นมาอีกทีกลางดึก เสียงเพลงก็ยังดังอยู่ ต้องลุกขึ้นไปปิดวิทยุ เล่นเอาพักนี้ไม่ค่อยได้ฟังเครื่องชุดใหญ่ (ถ้ามันมีชีวิต มันคงอิจฉาเจ้ามินิคอมโปซึ่งทำให้มันตกกระป๋องไปได้ชั่วคราว) ผมจึงคิดว่าถ้ามีเพลงดี ๆ ให้ฟังจากสถานีวิทยุอย่างนี้คงต้องไปหาจูนเนอร์มาเพิ่มในซิสเต็มเดิมเสียแล้ว และให้ภรรยาเอามินิคอมโปตัวนี้ขึ้นไปขับกล่อมเธอในห้องนอน ฟังเบา ๆ ในยามค่ำคืนก่อนนอน ตื่นมาสดชื่น อารมณ์ดี ส่วนผมก็จะได้เอ็นจอยกับจูนเนอร์ในชุดใหญ่ที่ชั้นล่างไงล่ะครับท่าน

 อ่านรายละเอียดแล้วเห็นว่าคุณปีศาจคงไม่ชอบฟังเสียงมินิคอมโปหรอกครับ
 แต่ชอบฟังเสียงเพลงจากรายการวิทยุมากกว่า
 งั้นหาจูนเนอร์มาเลยครับ ยิ่งอยู่กรุงเทพฯมีสถานีให้ฟังเยอะเลย 

จะว่าไปแล้ว เครื่องเสียงชุดใหญ่ทำให้คนฟัง "เสียหู" ได้เหมือนกันนะครับ คือแทบจะกลับไปฟังพวกวิทยุกระเป๋าหิ้ว วิทยุทรานซิสเตอร์ หรือมินิคอมโปไม่ได้อีกเลย ทั้ง ๆ ที่หลายคนกำเนิดมาจากการฟังเครื่องเล็ก ๆ เหล่านี้ทั้งนั้น ดังนั้น ผมจึงพยายามเตือนตนว่าอย่าลืมที่มาของตนเอง ตอนที่ยังเป็นเด็ก ผมรู้สึกสุขใจที่ได้ฟังเพลงจากรายการวิทยุเอเอ็มผ่านวิทยุทรานซิสเตอร์เครื่องเล็กใส่ถ่านไฟฉาย แค่นี้ก็มีความสุขแล้วจริง ๆ สำหรับในตอนนั้น แต่พอโตขึ้น มีโอกาสได้ฟังชุดที่ใหญ่ขึ้นและแพงขึ้น บางครั้งก็ยังอดถามตัวเองไม่ได้ว่า ถ้าจะย้อนกลับไปฟังเครื่องเล็ก เราจะ (ทน) ฟังอยู่ได้มั้ย คำตอบคือ ถ้าจะเอาฟังแบบจริงจังเน้นคุณภาพเสียง รายละเอียด ความกระจ่าง ฟังชุดเล็กคงไม่ได้ มันไม่สะใจ แต่บางครั้งต้องยอมรับว่าเครื่องเสียงขนาดเล็กก็ยังพอเป็นเพื่อนแก้เหงาได้บ้าง อย่างเช่นเวลานั่งฟังเพลงขณะทานอาหารกับภรรยาที่บ้าน นั่งทำงานหรือนั่งดูเน็ตที่โต๊ะ ทำงานบ้าน ฯลฯ ก็พอได้อาศัยเปิดรายการเพลงที่ชอบทิ้งไว้เป็นเพื่อนแก้ความเงียบได้ครับ

 ผมว่าฟังได้นะครับ น้องที่ทำงานใช้ลำโพงคอมฯตัวละไม่กี่ร้อยบาท เล่นไฟล์เอ็มพี 3
 ฟังไปทำงานไปก็เพลินดีครับ แต่ถ้านั่งฟังอย่างเดียวก็ไม่ค่อยได้เรื่องเท่าไหร่ ยิ่งถ้า
 เพลงไหนมีเครื่องดนตรีเยอะๆนี่ฟังไม่ออกเลยครับว่ามีอะไรเล่นบ้าง

"อยากเรียนถามท่านที่เล่นเครื่องเสียงและมีซิสเต็มระดับไฮไฟหรือไฮเอนด์หรือเครื่องราคาแพงว่า รู้สึกอย่างไรกันบ้างถ้าได้มีโอกาสกลับไปฟังวิทยุทรานซิสเตอร์เล็ก ๆ หรือชุดมินิคอมโปเน้นท์ขนาดย่อม? ท่านจะยอมรับเสียงของมันได้หรือไม่? และจะนั่งฟังมันอยู่ได้นานแค่ไหน? ขอให้ตอบด้วยความสัตย์จริงนะครับท่าน อย่าโกหกตัวเอง"  สำหรับผมนั้นคงฟังเพลงจากเครื่องเสียงอะไรไม่มีปัญหาอยู่แล้ว หากทุกวันนี้ไม่ได้มีชุดซีสเต็มที่ใช้ฟังอยู่ แม้ว่าหูจะเคยชินกับคุณภาพของเสียงที่ดีขึ้นกว่าชุดเครื่องเสียงสมัยก่อนมากมายนัก ผมก็เริ่มต้นฟังเพลงด้วยเครื่องเสียงชิ้นแรกที่ซื้อเองคือ
"วิทยุแร่" ไม่นับชุดเครื่องเสียงของที่บ้าน ผมเคยใช้ชุดมินิคอมโปเน้นท์หลายเครื่องเหมือนกันจะว่าไปแล้วเป็นพื้นฐานของการเล่นเครื่องเสียงเช่นกัน
ความเคยชินของมนุษย์นั้นเกิดขึ้นได้เสมอ อย่างเช่นทีวีสมัยก่อนเราเคยดูทีวีจอแก้วขนาด 14 นิ้ว, 20 นิ้ว รุ่นเก่าๆไม่เคยรู้สึกว่าคุณภาพของภาพ
มันไม่ดีขนาดว่าดูจอขาว-ดำ ด้วยก็ยังดูกันได้แฮะ    ปัจจุบันทีวีไฮเดฟฯ ถือกำเนิดขึ้นจอแบน 14 นิ้วหรือ 20 นิ้วแทบไม่ใครอยากซื้อมาดูแล้ว
เราชินกับทีวีรุ่นใหม่ๆความคมชัดสูงเช่นนี้ ทำให้ไม่สามารถกลับมาดูทีวีจอแก้วรุ่นเก่าๆไม่ได้เมื่อสายตามันเคยชินกับคุณภาพของภาพที่ดีกว่า
นั่นเอง 

สรุปว่าเป็นเรื่องของความคุ้นเคยหรือเคยชินกับสิ่งที่ดีกว่า (และแพงกว่า) โอเค... เป็นเหตุผลที่พอฟังได้ครับ

[อั๋น501]

อยากเรียนถามท่านที่เล่นเครื่องเสียงและมีซิสเต็มระดับไฮไฟหรือไฮเอนด์หรือเครื่องราคาแพงว่า รู้สึกอย่างไรกันบ้างถ้าได้มีโอกาสกลับไปฟังวิทยุทรานซิสเตอร์เล็ก ๆ หรือชุดมินิคอมโปเน้นท์ขนาดย่อม? ท่านจะยอมรับเสียงของมันได้หรือไม่? และจะนั่งฟังมันอยู่ได้นานแค่ไหน? ขอให้ตอบด้วยความสัตย์จริงนะครับท่าน อย่าโกหกตัวเอง

เรื่องของเรื่องก็คือ เมื่อสักสองสามเดือนก่อน ผมไปเดินช้อปปิ้งกับภรรยาในห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง เผอิญเดินไปเจอมินิคอมโปเน้นท์ยี่ห้อดังติดตลาดระดับชาวบ้าน (โฆษณาตามทีวีทั่วไป) ยี่ห้อหนึ่ง ขนาดไม่ใหญ่มาก พอวางหัวเตียงได้ แยกลำโพงให้ห่างออกจากกันได้เล็กน้อย เล่นวิทยุเอฟเอ็มและดีวีดีได้ แต่เล่นบลูเรย์ไม่ได้ ภรรยาผมเห็นเข้าก็ชอบใจ จึงซื้อกลับบ้าน ตอนแรกว่าจะเอาไปวางไว้บนหัวเตียงในห้องนอน เพื่อฟังเพลงก่อนนอนยามค่ำคืน แต่ในที่สุดภรรยาผมบอกว่าให้ตั้งไว้ในห้องนั่งเล่นชั้นล่างใต้ชั้นวางทีวี เพราะเธออยากเอาไว้ฟังวิทยุเวลาทำงานอยู่ชั้นล่าง อยู่ในห้องนอนไม่ค่อยได้ฟัง ผมจึงจัดที่วางให้ ซึ่งอันที่จริงมันก็ตั้งอยู่ในบริเวณเดียวกับที่ผมวางเครื่องเสียงชุดเก่งนั่นแหละ ผมจัดการเซ็ตอัพและติดสายอากาศ ไม่นานนักก็ฟังได้ ใหม่ ๆ ผมไม่ชอบเสียงของมินิคอมโปชุดนี้เลย เพราะเสียงมันอับทึบไม่สดใสตามประสาเครื่องเสียงราคาถูก เวลายกเบสส์ เสียงเบสส์ก็ฟังดูบวม แต่กลางคืนมีเพลงไทยเก่าที่ไพเราะให้ฟังอยู่สองสามสถานี นั่งฟังไปนั่งฟังมากับภรรยา ผมก็ว่ามันเข้าท่าดีเหมือนกัน ไม่ใช่เพราะคุณภาพเสียงของเครื่องหรอกนะครับ อันที่จริงเสียงมันก็พอทนฟังได้อยู่หรอก แต่ไม่ถึงสดใสกระจ่างกรุ๊งกริ๊งเหมือนเครื่องชุดใหญ่ที่ผมเล่นอยู่ประจำ ที่ว่าเข้าท่าก็คือ สถานีวิทยุช่วงกลางคืนนี่มีเพลงไพเราะถูกใจให้ฟังอย่างน้อยสองสถานี ซึ่งเป็นวิทยุท้องถิ่น เล่นเพลงที่ชอบทั้งนั้นเลย ซึ่งล้วนแต่เป็นเพลงที่เคยได้ยินมาตั้งแต่ยังเล็ก โดยเฉพาะเพลงของคุณทูล ทองใจ ผู้ล่วงลับ บางครั้งเล่นกันยาวหลายเพลงโดยดีเจไม่พูดคั่น ฟังเพลินจนหลับอยู่ชั้นล่างไปเลย ตื่นมาอีกทีกลางดึก เสียงเพลงก็ยังดังอยู่ ต้องลุกขึ้นไปปิดวิทยุ เล่นเอาพักนี้ไม่ค่อยได้ฟังเครื่องชุดใหญ่ (ถ้ามันมีชีวิต มันคงอิจฉาเจ้ามินิคอมโปซึ่งทำให้มันตกกระป๋องไปได้ชั่วคราว) ผมจึงคิดว่าถ้ามีเพลงดี ๆ ให้ฟังจากสถานีวิทยุอย่างนี้คงต้องไปหาจูนเนอร์มาเพิ่มในซิสเต็มเดิมเสียแล้ว และให้ภรรยาเอามินิคอมโปตัวนี้ขึ้นไปขับกล่อมเธอในห้องนอน ฟังเบา ๆ ในยามค่ำคืนก่อนนอน ตื่นมาสดชื่น อารมณ์ดี ส่วนผมก็จะได้เอ็นจอยกับจูนเนอร์ในชุดใหญ่ที่ชั้นล่างไงล่ะครับท่าน

 อ่านรายละเอียดแล้วเห็นว่าคุณปีศาจคงไม่ชอบฟังเสียงมินิคอมโปหรอกครับ
 แต่ชอบฟังเสียงเพลงจากรายการวิทยุมากกว่า
 งั้นหาจูนเนอร์มาเลยครับ ยิ่งอยู่กรุงเทพฯมีสถานีให้ฟังเยอะเลย 

จะว่าไปแล้ว เครื่องเสียงชุดใหญ่ทำให้คนฟัง "เสียหู" ได้เหมือนกันนะครับ คือแทบจะกลับไปฟังพวกวิทยุกระเป๋าหิ้ว วิทยุทรานซิสเตอร์ หรือมินิคอมโปไม่ได้อีกเลย ทั้ง ๆ ที่หลายคนกำเนิดมาจากการฟังเครื่องเล็ก ๆ เหล่านี้ทั้งนั้น ดังนั้น ผมจึงพยายามเตือนตนว่าอย่าลืมที่มาของตนเอง ตอนที่ยังเป็นเด็ก ผมรู้สึกสุขใจที่ได้ฟังเพลงจากรายการวิทยุเอเอ็มผ่านวิทยุทรานซิสเตอร์เครื่องเล็กใส่ถ่านไฟฉาย แค่นี้ก็มีความสุขแล้วจริง ๆ สำหรับในตอนนั้น แต่พอโตขึ้น มีโอกาสได้ฟังชุดที่ใหญ่ขึ้นและแพงขึ้น บางครั้งก็ยังอดถามตัวเองไม่ได้ว่า ถ้าจะย้อนกลับไปฟังเครื่องเล็ก เราจะ (ทน) ฟังอยู่ได้มั้ย คำตอบคือ ถ้าจะเอาฟังแบบจริงจังเน้นคุณภาพเสียง รายละเอียด ความกระจ่าง ฟังชุดเล็กคงไม่ได้ มันไม่สะใจ แต่บางครั้งต้องยอมรับว่าเครื่องเสียงขนาดเล็กก็ยังพอเป็นเพื่อนแก้เหงาได้บ้าง อย่างเช่นเวลานั่งฟังเพลงขณะทานอาหารกับภรรยาที่บ้าน นั่งทำงานหรือนั่งดูเน็ตที่โต๊ะ ทำงานบ้าน ฯลฯ ก็พอได้อาศัยเปิดรายการเพลงที่ชอบทิ้งไว้เป็นเพื่อนแก้ความเงียบได้ครับ

 ผมว่าฟังได้นะครับ น้องที่ทำงานใช้ลำโพงคอมฯตัวละไม่กี่ร้อยบาท เล่นไฟล์เอ็มพี 3
 ฟังไปทำงานไปก็เพลินดีครับ แต่ถ้านั่งฟังอย่างเดียวก็ไม่ค่อยได้เรื่องเท่าไหร่ ยิ่งถ้า
 เพลงไหนมีเครื่องดนตรีเยอะๆนี่ฟังไม่ออกเลยครับว่ามีอะไรเล่นบ้าง

"อยากเรียนถามท่านที่เล่นเครื่องเสียงและมีซิสเต็มระดับไฮไฟหรือไฮเอนด์หรือเครื่องราคาแพงว่า รู้สึกอย่างไรกันบ้างถ้าได้มีโอกาสกลับไปฟังวิทยุทรานซิสเตอร์เล็ก ๆ หรือชุดมินิคอมโปเน้นท์ขนาดย่อม? ท่านจะยอมรับเสียงของมันได้หรือไม่? และจะนั่งฟังมันอยู่ได้นานแค่ไหน? ขอให้ตอบด้วยความสัตย์จริงนะครับท่าน อย่าโกหกตัวเอง"  สำหรับผมนั้นคงฟังเพลงจากเครื่องเสียงอะไรไม่มีปัญหาอยู่แล้ว หากทุกวันนี้ไม่ได้มีชุดซีสเต็มที่ใช้ฟังอยู่ แม้ว่าหูจะเคยชินกับคุณภาพของเสียงที่ดีขึ้นกว่าชุดเครื่องเสียงสมัยก่อนมากมายนัก ผมก็เริ่มต้นฟังเพลงด้วยเครื่องเสียงชิ้นแรกที่ซื้อเองคือ
"วิทยุแร่" ไม่นับชุดเครื่องเสียงของที่บ้าน ผมเคยใช้ชุดมินิคอมโปเน้นท์หลายเครื่องเหมือนกันจะว่าไปแล้วเป็นพื้นฐานของการเล่นเครื่องเสียงเช่นกัน
ความเคยชินของมนุษย์นั้นเกิดขึ้นได้เสมอ อย่างเช่นทีวีสมัยก่อนเราเคยดูทีวีจอแก้วขนาด 14 นิ้ว, 20 นิ้ว รุ่นเก่าๆไม่เคยรู้สึกว่าคุณภาพของภาพ
มันไม่ดีขนาดว่าดูจอขาว-ดำ ด้วยก็ยังดูกันได้แฮะ    ปัจจุบันทีวีไฮเดฟฯ ถือกำเนิดขึ้นจอแบน 14 นิ้วหรือ 20 นิ้วแทบไม่ใครอยากซื้อมาดูแล้ว
เราชินกับทีวีรุ่นใหม่ๆความคมชัดสูงเช่นนี้ ทำให้ไม่สามารถกลับมาดูทีวีจอแก้วรุ่นเก่าๆไม่ได้เมื่อสายตามันเคยชินกับคุณภาพของภาพที่ดีกว่า
นั่นเอง 

สรุปว่าเป็นเรื่องของความคุ้นเคยหรือเคยชินกับสิ่งที่ดีกว่า (และแพงกว่า) โอเค... เป็นเหตุผลที่พอฟังได้ครับ

"ความเคยชินของมนุษย์นั้นเกิดขึ้นได้เสมอ"  ผมจะขอยกตัวอย่างทีวีระบบดิจิตอล ณ ปัจจุบันที่ภาครัฐกำลังเปลี่ยนถ่ายจากระบบอนาล็อก
เข้าสู่ระบบดิจิตอลนั้น พี่ปีศาจฯคงจะได้บัตรแลกซื้อกล่องรับสัญญาณทีวีดิจิตอลเพราะแจกทุกบ้าน ขอบอกเลยว่าผมไม่เคยดูฟรีทีวี 3 5 7 9
ของบ้านเราด้วยคุณภาพในระบบไฮเดฟฯ ที่คมชัดเท่านี้มาก่อนในชีวิต และความเคยชินกับสายตาแบบนี้ จะไม่สามารถกลับมาดูในระบบ
อนาล็อกได้อีกแล้ว อนาคตอีกหลายๆปีต่อจากนี้ไปเมื่อทีวีระบบดิจิตอลเข้าถึงทุกบ้านสายตาคนก็จะเคยชินกับความคมชัดนั้นเองแฮะ 

[ปีศาจลายคราม]

ผมไม่ได้ฟังแผ่นเสียงมาเกือบหนึ่งเดือนแล้วครับ...

เมื่อวาน วันอาทิตย์ ทำความสะอาดบ้าน ปัดกวาดเช็ดถูตู้โต๊ะ เฟอร์นิเจอร์ ตลอดจนชั้นวางเครื่องเสียง ปรากฏว่าเจอคราบฝุ่นเขรอะ เพราะทิ้งไว้ไม่ได้เล่นนาน ส่วนเครื่องเล่นแผ่นเสียงกับแอมป์ก็เอาผ้าคลุมกันฝุ่นไว้ ก็ยังไม่ค่อยเท่าไหร่

สาเหตุที่ไม่ได้ฟังแผ่นเสียงก็คือ ทุกเย็นเมื่อกลับถึงบ้าน ทานอาหารเย็นเสร็จ อาบน้ำอาบท่า ไม่ได้ค่อยดูโทรทัศน์ ดูเฉพาะรายการข่าว พอดูข่าวเสร็จก็เปิดรายการวิทยุฟัง พอได้ฟังปุ๊บ ทีนี้ก็ยาวเลย นั่งฟังเพลงกับภรรยาจนภรรยาง่วงขึ้นไปนอนชั้นบน บางคืนเปิดวิทยุทิ้งไว้ทั้งคืนก็มี เพราะผมมักจะนอนฟังจนหลับไป แถวบ้านผมมีสถานีวิทยุชุมชนที่เปิดเพลงถูกใจอยู่อย่างน้อยสองสถานี แถมยังเปิดเพลงทั้งวันทั้งคืนอีก บางคืนผมนั่งเล่นเน็ตจนดึกก็ได้อาศัยวิทยุเป็นเพื่อน เพราะถ้าเล่นแผ่นเสียงก็ขี้เกียจลุกไปพลิกกลับหน้าแผ่นเสียงเพื่อฟังต่อ เล่นเน็ตเสร็จแล้วง่วงก็นอนมันชั้นล่างโดยมีวิทยุกล่อมเป็นเพื่อนทั้งคืนจนถึงเช้ามืดนั่นแหละ ฟังเพลงไทยเย็น ๆ ช้า ๆ ตื่นเช้ามารู้สึกสดชื่นดี แต่สังหรณ์ใจว่าเย็นนี้ต้องกลับไปปัดฝุ่นเทิร์นเทเบิ้ลซะหน่อย เพราะยังมีแผ่นเสียงที่ซื้อไว้หลายแผ่นและยังไม่ได้เล่นครับ

[ปีศาจลายคราม]

พักนี้กระทู้เครื่องเสียงเงี้ยบบบ... เงียบราวกับป่าช้า ไม่ทราบว่าวัตรปฏิบัติในการเล่นเครื่องเสียงของท่านทั้งหลายยังคงเดิมอยู่หรือไม่ หรือว่าแอบขายเครื่องเสียงทิ้งกันไปหมดแล้วอย่างเงียบ ๆ (ฮา)

พรรคพวกบางท่านบางคนเคยแนะให้ผมเล่นฟสมาร์ทโนและเฟซบุ๊ค จะได้แอ๊กเซส (แปลว่า เข้าถึง) กันได้เร็วและง่ายขึ้นหน่อย แหม... อันที่จริงก็อยากจะเรียนว่า ครืออ้ายกระพ้มนั้น ถ้าจะให้ซื้อไอโฟน6 ที่จะออกจำหน่ายปลายเดือนต.ค.นี้ ก็ซื้อได้อยู่ ภรรยาบอกเลยว่า เอามั้ย... ไอโฟน6 จะซื้อให้ เอาตัวท็อป 128 กิ๊ก ที่เมืองนอกขายอยู่พันกว่าเหรียญยูเอสก็ได้ แต่อ้ายกระพ้มก็บอกเธอไปว่า เก็บเงินไว้ดีกว่า แค่เห็นพวกเดินจิ้มโทรศัพท์อยู่ทุกหนทุกแห่งและตามท้องถนนโดยไม่คำนึงว่าจะถูกรถเฉี่ยวชนก็เซ็งแทนจะแย่แล้ว ถ้าจะพูดแบบภาษาคณิตศาสตร์ก็ต้องบอกว่า ไม่อยากอยู่เซ็ตเดียวกับคนพวกนี้

เล่นเครื่องเสียงและสะสมแผ่นอยู่บ้าน ไม่ต้องติดต่อกับใครเลย สบายใจ ชิลล์ ชิลล์ ที่สุดครับ

ไม่ใช่แต่กระทู้ห้อง คุยกันทุกเรื่องเครื่องเสียง(ตาดู-หูฟัง) ที่เงียบเหงากระทู้อื่นๆก็เหมือนกัน แทบไม่มีใครเข้ามาอัพเดทคุยกันเช่นสมัยก่อน
ก็มีพี่ปีศาจฯ เนี่ยล่ะที่ยังอยู่เหมือนเดิม นักถือๆที่ยังคอยแวะเข้ามาอัพเดทแทบทุกเรื่อง  อย่างผมซึ่งตามปกติเมื่อก่อนจะโพสต์อยู่ในห้องนี้
เท่านั้น ส่วนกระทู้อื่นๆมีบ้างนิดๆหน่อยๆ  ที่หายไปก็เพราะว่าผมยังไม่สามารถลงรูปประกอบเรื่องได้ จะโพสต์เรื่องราวอะไรแต่ละครั้งต้องวานช่วย
ให้คนอื่นช่วยลงรูปให้ยุ่งยากและเกรงใจ พี่ปีศาจฯว่า "หรือว่าแอบขายเครื่องเสียงทิ้งกันไปหมดแล้วอย่างเงียบ ๆ..." ไม่ได้ขายหรอกยังเล่น
เหมือนเดิมแถมซื้อเพิ่มอีกด้วย อันที่จริงเรื่องราวในกระทู้นี้ คุยกันทุกเรื่องเครื่องเสียง(ตาดู-หูฟัง) นั้นกับไปฮิตในเพจเฟชบุ๊คแทน 
โดยเฉพาะตัวพี่ปีศาจฯ นั้นมีคนอยากรู้จักมากมาย ถามผมว่าพี่ปีศาจฯ เป็นใคร ชอบในลีลาสำนวนโวหาร ทำไมจึงรู้จักพี่ปีศาจฯ เพราะผม
นำเอาข้อความที่พวกเราคุยกันในกระทู้นี้ เลือกเฉพาะช่วงไฮไลท์ ที่น่าสนใจนำไปลงในเพจ คุยกันทุกเรื่องเครื่องเสียง(ตาดู-หูฟัง) บนเฟชบุ๊ค
นั่นเอง เรียกว่ามีคนติดตามอ่านมากมาย เสียดายที่พี่ปีศาจฯ ไม่เล่นเฟชบุ๊ค ไม่งั้นสนุกกว่านี้อีก คุยกันเรื่องเพลง เรื่องเครื่องเสียง เรื่องหนัง
สารพัด พวกเราชาวไทยพร็อกฯ ก็อยู่กันด้วย อัพเดทกันทั้งวัน ทั้งคืน ผมเข้าใจเรื่องมือถือสมาร์ทโฟน สมัยก่อนผมก็ไม่ได้ใช้เล่นไม่เป็น
ใช้เฉพาะคอมฯ เท่านั้น แต่เมื่อโลกโซเชียลเน็ตเวิร์ค มันกลายเป็นส่วนสำคัญเป็นปัจจัยที่ 6 ของยุดนี้ ลำพังผมต้องคอยมารออัพเดทจากคอมฯ
นั้นไม่ได้แล้ว เพราะผมต้องดูแลเพจหลายกลุ่ม เมียเลยซื้อมือถือสมาร์ทโฟนของยี่ห้อซัมซุง ให้ราคาไม่แพงเลือกรุ่นธรรมดาๆ แค่นี้ก็เล่นเฟชฯ
เล่นไลน์ ได้แล้ว เพราะความจำเป็นนอกจะใช้กับความบันเทิงแล้ว ยังสามารถใช้เรื่องงานที่ผมทำอยู่ด้วย ผมรับงานต่างจังหวัด การที่จะไปดูงาน
เองนั้นค่อนข้างจะลำบาก ใช้ไลน์ส่งรูปหน้างานรายงานให้ผมรู้สบายเลย มือถือสมาร์ทโฟนของลูกน้อง 2000-3000 บาทก็ใช้งานได้แล้ว
ไม่จำเป็นต้องซื้อไอโฟน หรอก 

ของขวัญวันเกิดปีนี้จากภรรยาสุดที่รักของผมครับ ของขวัญซึ่งเป็นที่ปรารถนาของผู้ใช้สมาร์ทโฟนคนอื่นอีกหลายคน แต่ผมไม่ค่อยยินดีนัก เพราะเธอหาเรื่องให้ผมต้องถ่อไปเปลี่ยนโปรโมชั่นแพคเกจโทรมือถือให้แพงขึ้น... ฮ่วย

[eric camen]

สุขสันต์วันเกิดครับ ยินดีด้วยครับ สำหรับของขวัญวันเกิดครับ

[ปีศาจลายคราม]

สุขสันต์วันเกิดครับ ยินดีด้วยครับ สำหรับของขวัญวันเกิดครับ

ขอบคุณครับ เดี๋ยวจะส่งแผ่นเสียงไปให้ครับ