ต่อไป »

[ปีศาจลายคราม]

มัม - วันที่มาไม่ถึง และ สุข...สุดหัวใจ

EP สปีด 45 RPM ฟังแล้ว เสียงดีครับ แผ่นโปรโมทของดีเจสมัยก่อน (ยุค 1980s)

[ปีศาจลายคราม]

มัม - ขอเพียง..เข้าใจ (2528)

ผมได้แผ่นเสียงที่มีเพลงครบเต็มมาได้พักหนึ่งแล้ว เป็นแผ่นโปรโม ปก WEA โทรม แต่แผ่นเสียงสภาพดี ยามนี้คงไม่อยากขออะไรมากกว่านี้แล้วกระมังครับ

โดยนิสัยส่วนตัวเป็นคนชอบเพลงสนุก เพลงมันส์ ๆ อัลบั้มชุดนี้มีแต่เพลงสนุกเป็นส่วนใหญ่ ยกเว้นเพลงที่สาม หน้าแรก ซึ่งเป็นเพลงโรแมนติคหวาน ๆ จังหวะกำลังพอเหมาะ ปกติผมฟังเที่ยวแรกไม่ค่อยพอ ฟังทีไรต้องขอเบิ้ลอีกครั้ง แล้วต้องอัดโวลลู่มแอมป์แรง ๆ ด้วยถึงจะมันส์ ฟังแล้วนึกถึงตอนเป็นวัยรุ่น กำลังเรียนอยู่ ม.ปลายที่เตรียมอุดมฯ (ปีที่ผลงานชุดนี้ออกเผยแพร่และจำหน่าย) นึกถึงบรรยากาศสีสันของสถานบันเทิงยุคนั้นคือดิสโก้เธคซึ่งมีดีเจคอยเปิดเพลงให้คนที่ไปเที่ยวได้เต้นรำกัน ผมยังไม่ได้มีโอกาสได้เข้าไปเที่ยวเธค เพราะผู้ปกครองไม่อนุญาต แต่ก็เคยได้มีโอกาสจำลองดิสโก้เธคในงานปาร์ตี้กับเพื่อน ๆ ร่วมชั้นครับ ในห้องเรียนมีสาว ๆ เยอะ ก็พอได้สนุกอยู่หรอกครับ 5555

[ปีศาจลายคราม]

นุภาพ สวันตรัจฉ์ - แป๊ะเจี๊ยะ (2527)

อยากได้แผ่นเสียงชุดนี้จัง แต่เคยเห็นราคาแล้ว แพงมาก ซื้อไม่ลง (แผ่นเสียงเก่า) ถ้าเจ้าของลิขสิทธิ์คิดจะทำแผ่น re-release หรือ reissue ละก็จะดีมาก จะได้ตามอุดหนุนไงครับ 5555

[ปีศาจลายคราม]

นุภาพ สวันตรัจฉ์ - แป๊ะเจี๊ยะ (2527) รำพึงรำพันไว้เมื่อปีก่อน วันที่ 4 ก.ค. 2565 หนึ่งปีให้หลัง หลังจากที่ได้ตั้งกระทู้ข้างต้นไว้ ก็ได้มาแล้วครับ แผ่นเสียงทั้งแผ่นรีอิชชู่และ original

อยากได้อะไรเป็นต้องได้สิน่า พับผ่า ให้มันได้ยังงี้สิ 55555

แผ่นเสียงรีอิชชู่โดย VLV





แผ่นเสียง original promo copy

[ปีศาจลายคราม]

รู้จักมั้ยครับ วงแชมพู อัลบั้ม "เพลงปลอมจอมซ่า"? น่าจะประมาณปี 2522 เป็นการเอาเพลงดัง ๆ ในยุคนั้นมาแต่งเนื้อใหม่ล้อเลียนให้ฟังดูขบขัน ผมชอบเพลง "กล้วยแขก" ครับ

[ปีศาจลายคราม]

ชุดนี้ถ้าเอามารีอิชชู่ทำปกใหม่อย่างอัลบั้ม "แป๊ะเจี๊ยะ" ของนุภาพนะ ผมจะรีบซื้อเลยครับ อัลบั้มร่วมสมัย ภายใต้กระแสเดียวกัน เพลงไทยคุณภาพโดย ไนท์สปอต โปรดักชั่น และ WEA

แว่วมาว่าปลายปีนี้จะมีอัลบั้มรีอิชชู่ของปานศักดิ์ออกมาสองชุด ผมจองไว้แล้ว ใครที่กำลังมองหา ห้ามพลาดนะครับ เพราะแผ่น original โ ค ต ร แพงเชียวละ

[ปีศาจลายคราม]

การกลับมาเฟื่องฟูอีกครั้งของ (การเล่น) แผ่นเสียงทำให้มีการนำเอาเพลงไทยสากลและเพลงสตริงยุคเก่าในช่วงปี 1980s - 1990s จำนวนมากมายหลายอัลบั้มมารีอิชชู่และหรือรีมาสเตอร์ออกวางจำหน่ายเป็นที่คึกคัก ซึ่งบางอัลบั้มที่ทำออกมาก็หมดไวอย่างเหลือเชื่อ และผมก็ซื้อไม่ทัน (สงสัยไปอยู่ในมือพ่อค้าเพื่อเก็งกำไร) เอาเถอะครับ ไม่ทันก็ไม่ทัน ก็เล่นขายกันแผ่นละสองพันกว่า สามพันกว่า ใครจะไปซื้อทัน ไม่ใช่เศรษฐีที่จะใช้เงินวันละเท่าใดก็ได้นี่ครับ 5555

[ปีศาจลายคราม]

เป็นคำถามที่คาใจมานาน ไม่ทราบมีใครพอจะทราบหรือตอบได้บ้าง -- ว่าเหตุใดแผ่นเสียงเพลงไทยบางอัลบั้ม หรืออาจจะหลายอัลบั้ม ของค่ายเพลงยักษ์ใหญ่ค่ายหนึ่ง จึงทำเพลงไม่ครบ เมื่อเทียบกับเพลงในแผ่นซีดีและเทปคาสเสท ยกตัวอย่างเช่น อัลบั้ม "วัตถุไวไฟ" ของ อำพล ลำพูน แผ่นเสียงไม่มีเพลง "คิดเอาเองแล้วกัน" แต่ในซีดีและเทปคาสเสทมีเพลงดังกล่าวนี้ อีกตัวอย่างหนึ่งคือ อัลบั้ม "ฟักทอง" ของ อัสนี-วสันต์ ในแผ่นเสียงไม่มีเพลง "กรุงเทพมหานคร" ในขณะที่เทปและซีดีมีเพลงนี้ และอื่น ๆ อีกมากมาย และอีกประการหนึ่งคือบางอัลบั้ม นอกจากมีเพลงไม่ครบแล้ว ยังเรียงเพลงไม่เหมือนในซีดีและเทปอีกด้วย เช่น อัลบั้ม "สัญญิง สัญญา" ของแหวน ฐิติมา สุตสุนทร เป็นต้น เพลงไม่ครบ ขายกันในตลาดมือสองก็ขายแพง แถมคนก็แย่งซื้อกันจังครับ โลกหนอโลก 5555

[ปีศาจลายคราม]

ไม่อยากจะเชื่อก็ต้องเชื่อ แผ่นเสียงเพลงสตริงไทยในยุค 1980s และ 1990s ซึ่งสมัยก่อนผลิตขึ้นมาเพื่อเน้นแจกดีเจตามสถานีวิทยุเพื่อโปรโมทเพลง หากจะมีขายบ้างก็คงไม่มากนัก เพราะคนฟังนิยมซื้อเทปคาสเสทกันเป็นส่วนใหญ่ (ดังจะได้ยินคำประกาศว่า วงโน้นวงนี้ นักร้องคนโน้นคนนี้ ขายได้ล้านตลับแล้วจ้า) และราคาซื้อขายกันสำหรับแผ่นเสียงเพลงสตริงพวกนี้ก็แผ่นละไม่กี่ร้อยบาท อาจจะสองหรือสามร้อยเป็นมาตรฐาน พอมาถึงยุคนี้ ยุคที่กลับมานิยมเล่นแผ่นเสียง แผ่นเสียงเก่าแนวเพลงไทยสตริงอัลบั้มหัว ๆ ของศิลปินดัง ๆ หลายชุดซื้อขายกันด้วยราคาหลักพัน ซึ่งอาจจะหลายพัน หรือบางชุดก็เป็นหมื่น ผมก็ไม่ทราบนะครับว่ามีการปั่นราคากันหรือเปล่า และปั่นกันมากแค่ไหน แต่ที่แน่ ๆ แผ่นเสียงเพลงไทยผลิตออกมาน้อยและจำนวนจำกัด เสียหายไปก็ไม่น้อยในอดีต เพราะคนเล่นไม่รู้จักคุณค่า เล่นกันอย่างไม่ทนุถนอม ที่ยังหลงเหลือรอดมาได้จึงมีราคาแพง แต่ไม่ใช่ทุกอัลบั้ม แม้สภาพจะดี แต่ผมสงสัยว่าแผ่นเสียงเพลงไทยสตริงที่ผลิตในช่วงนี้ ผู้ผลิตคงไม่ได้ใช้ไวนิลบริสุทธิ์ในการผลิต เสียงที่ได้ยินมักจะไม่สะอาดและมีเสียงรบกวนเป็นระยะ ๆ ทั้งที่ดูสภาพโดยมองด้วยตาเปล่าจะพบว่าแผ่นดูใหม่หรือเกือบใหม่ก็ตาม เอาง่าย ๆ เมื่อเทียบกับแผ่นเสียงญี่ปุ่นในยุคเดียวกัน มันคนละเรื่องเลยครับ ผมมีแผ่นเสียงเพลงสตริงของไทยอยู่จำนวนหนึ่ง ซึ่งเรียกได้ว่าทุกแผ่นแม้จะดูใหม่และล้างทำความสะอาดดีแล้ว แต่เมื่อฟังดูก็มีเสียงรบกวนไม่มากก็น้อย โดยเฉพาะช่วงช่องว่างระหว่างเพลงหรือช่วงที่เพลงเบาลง บางทีเป็นเสียงครืดคราดเหมือนร่องเสียงเสียดสีกับปลายเข็ม บางทีบางอัลบั้มเพลงก็ไม่ครบ มักจะขาดไปเพลงหนึ่งเมื่อเทียบกับซีดีหรือเทปคาสเสท แม้กระนั้น อัลบั้มหัว ๆ ที่คนเล่นหรือตามหากันก็ยังมีราคาแพงหรือแพงมาก หากมีแผ่นเสียง reissue ที่รีมาสเตอร์ใหม่ ใช้ไวนิลบริสุทธิ์เป็นวัตถุดิบ และมีเพลงครบ ถือเป็นการแก้ไขสิ่งที่อาจเคยผิดพลาดมาในอดีตให้สมบูรณ์ยิ่งขึ้น แม้จะไม่ร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่ผมก็ว่าน่าทำ โดยเฉพาะในยุคที่แผ่นเสียงกลับมาเฟื่อนฟูอีกครั้งเช่นตอนนี้ครับ

[ปีศาจลายคราม]

คุยต่อจากกระทู้ก่อน... ผมเคยเห็นคนโพสต์ข้อความคุยกันและแสดงความเห็นกันเนือง ๆ ทำนองว่า แผ่นเสียงเพลงสตริงไทย ต่อให้ทำ reissue ออกมาสักกี่ครั้งก็สู้แผ่น original หรือแผ่นปั๊มแรกไม่ได้

ผมว่าความคิดเห็นเช่นนี้ไม่ถูกต้องร้อยเปอร์เซ็นต์นักสำหรับแผ่นเสียงเพลงไทย หากย้อนกลับไปดูข้อเท็จจริงบางประการที่ผมได้นำเสนอไว้

โดยความเห็นส่วนตัว แผ่นเสียงเสียงจะมีคุณภาพดีได้ ต้องมีปัจจัยหลายอย่าง เช่น มาสเตอร์เทปดี วิศวกรและทีมงานผลิตหรือตัดแผ่นมีฝีมือ โรงงานผลิตใช้ไวนิล วัสดุและเครื่องมือคุณภาพดีในการผลิต ฯลฯ ซึ่งปัจจัยที่ยกตัวอย่างมานี้คือต้นทุนหรือ cost ล้วน ๆ แต่หากแผ่นเสียงต้องการจะทำออกมาขายในราคาถูก ๆ ก็เป็นธรรมดาอยู่เองที่ผู้ผลิตจะต้องลดต้นทุนทุกวิถีทางเท่าที่จะทำได้ ผมว่าแผ่นเสียงเพลงไทยโดยมากหรือโดยส่วนใหญ่ โดยเฉพาะแผ่นเพลงสตริงในยุค 1980s ถึง 1990s ซึ่งเป็นยุคที่ธุรกิจเพลงเติบโตและศิลปินหรือวงดนตรีถูกค่ายเพลงเคี่ยวกรำให้ออกผลงานเพื่อป้อนตลาดแข่งกับเวลา จะหาคุณภาพเสียงที่ดีจากแผ่นเสียงที่ผลิตออกมาขายในราคาไม่แพงหรือราคาต่ำ ๆ คงเป็นไปได้ยากหรือบางทีอาจจะเป็นไปไม่ได้เลย ในทางตรงกันข้าม หากในเวลาต่อมามีการนำเอาอัลบั้มเดิมมาทำแผ่นเสียงใหม่หรือรีอิชชู่โดยใช้มาสเตอร์เทปเดิมซึ่งทำการรีมาสเตอร์แล้วเพื่อปรับปรุงคุณภาพเสียงโดยช่างเสียงที่มีฝีมือ ใช้วัสดุที่ดีมีคุณภาพในการผลิต เช่น ไวนิลบริสุทธิ์ เครื่องไม้เครื่องมือในการผลิตทันสมัยและแม่นยำ และเพลงที่เคยตกหล่นขาดหายไปก็ใส่ให้ครบซะ ฯลฯ ผมว่าแผ่นเสียงอย่างนี้น่าซื้อกว่าแผ่น original ที่ถูกเคลมกันว่าเสียงดีที่สุดเสียอีก ถ้าผมเจอแผ่นแบบนี้และศึกษารายละเอียดให้ดี ประกอบกับราคาเหมาะสม ผมก็จะไม่ลังเลที่จะซื้อโดยไม่แยแสแผ่น original ที่ทั้งราคาแพงและทั้งคุณภาพเสียงเป็นที่กังขาในความเห็นของผมเลยครับ