ต่อไป »

[ปีศาจลายคราม]

เมื่อสุดสัปดาห์ที่ผ่านมา ผมมีโอกาสได้เจอเพื่อนรุ่นพี่ที่นับถือท่านหนึ่งในเว็บบอร์ดนี้ เขาบอกว่าจะลองหันมาเล่นแผ่นเสียงดูบ้าง แต่อาจจะเริ่มต้นด้วยเครื่องที่ราคาไม่แพงนัก งั้นก็ดีสิครับ เรื่องราคาผมเห็นว่าไม่ใช่ประเด็นสำคัญ ทุกอย่างล้วนอยู่ที่ใจ วงการนี้จะได้มีคนเล่นแผ่นเสียงเพิ่มขึ้นมาอีก แม้ไม่มาก แต่รู้สึกอบอุ่นยังไงไม่รู้สิครับ 555

[eric camen]

ถ้าพี่ปีศาจ เบื่อเครื่องเก่าแล้ว ก็นำมาแบ่งปันบ้างก็ได้นะครับ 5555

[ปีศาจลายคราม]

เครื่องเก่าคือประวัติศาสตร์ มันคือหินแต่ละก้อนที่ให้เราเหยียบก้าวเดินบนเส้นทางไวนิล คงขายหรือให้ใครไม่ได้แล้ว เพราะอะไรรึ? สมัยก่อน ตอนแม่ของผมยังแรงดีอยู่ ท่านตามเก็บเครื่องเสียงที่ผมเบื่อเล่นแล้วเข้าตู้ รักษาไว้เป็นอย่างดี เหมือนแม่ที่คอยตามเก็บของเล่นเด็กเล็กหลังจากเด็กเลิกเล่นแล้วเลย ตอนนี้นึกย้อนไปแล้วก็ให้ซึ้งใจเป็นอย่างยิ่ง เอาไว้ผมถูกลอตเตอรี่สัก 30 ล้าน แล้วไม่มีคดีความขึ้นโรงขึ้นศาล ได้เงินเหนาะ ๆ ผมจะซื้อเทิร์นฯไฮเอนด์ให้คุณ eric camen คนแรกเลยครับ 555

[eric camen]

ไม่ต้องรอ 30 ล้านก็ได้ ขอแผ่นเสียงก็พอครับ 5555

[ปีศาจลายคราม]

แผ่นซ้ำมีเยอะในหลายอัลบั้ม ต้องสอบถามเป็นรายอัลบั้มไป ถ้าให้ได้ ก็จะให้ครับ 555

[ปีศาจลายคราม]

เมื่อเย็นวานไปทำธุระที่เซ็นทรัลชิดลม ยังพอมีเวลาเหลือให้เดินเล่น จึงขึ้นไปชั้น 7 ที่นั่นมีร้าน B2S ซึ่งขายพวกอุปกรณ์เครื่องเขียน อุปกรณ์สำนักงาน หนังสือ แผ่นซีดี ดีวีดี บลู-เรย์ ผมเพิ่งรู้ว่ามีแผ่นเสียงขายด้วย ทั้งแผ่นใหม่และแผ่นใช้แล้ว แต่มีไม่มากนัก แผ่นเพลง pop/rock ใช้แล้วมีอยู่แค่ 2 ลัง (เขาใส่ลังไม้เอาไว้) ผมลองไปคุ้ยดู มีแผ่นญี่ปุ่น ทั้งที่มี obi และไม่มี obi มีหลากหลายราคา และราคาค่อนข้างสูง ส่วนใหญ่ 800-900 ถึงเป็นพันบาท ถ้าเป็นแผ่นผลิตที่อื่น เช่น อเมริกา ราคาจะย่อมเยาลงมาประมาณเกือบครึ่ง กะว่าจะไม่ซื้ออยู่แล้ว แต่พอคุ้ยไปคุ้ยมา เจอแผ่นที่กำลังอยากได้อยู่พอดี เป็นแผ่นทำในอเมริกาและสภาพดีด้วย (แผ่นใช้แล้วทางร้านไม่รับเปลี่ยนคืน) ราคาก็พอรับได้ จึงได้ติดมือกลับบ้านไปสามแผ่นครับ

[ปีศาจลายคราม]

Download Card (DLC) ที่มักแถมมากับแผ่นเสียงที่ปั๊มใหม่หรือรีอิชชู่ในยุคปัจจุบันนี้คืออะไร และใช้อย่างไร มีใครพออธิบายได้บ้างครับ

[ปีศาจลายคราม]

เมื่อแผ่นเสียงในคอลเล็คชั่นที่บ้านของคุณเริ่มมีมากขึ้น คุณจะเริ่มรู้สึกว่าตัวเล็กลงและเรี่ยวแรงลดน้อยถอยลง ในขณะที่อายุมากขึ้น (แก่ลง) ทุกวัน การจะเข้าไปดูแลจัดการแผ่นเสียงที่มีปริมาณมากนั้น แม้จะนาน ๆ ครั้งทำที ก็ไม่ใช่เรื่องสนุกเลย สิ้นเปลืองเรี่ยวแรงเป็นอย่างมาก ใครเริ่มรู้สึกเหมือนอย่างผมบ้างครับ

[ปีศาจลายคราม]

เคยขายแผ่นเสียง Made in USA ทิ้งไปจำนวนหนึ่งเพื่อแลกกับแผ่นญี่ปุ่น ตอนนี้เริ่มทยอยซื้อแผ่น USA กลับคืนมา แต่คงไม่ได้ทั้งหมดหรอกครับ 555

[ปีศาจลายคราม]

1948: Columbia Records puts the needle down on history's first successful microgroove plastic, 12-inch, 33-1/3 LPs in New York, sparking a music-industry standard so strong that the digital age has yet to kill it.

อ่านเพิ่มเติมที่ https://www.wired.com/2010/06/0621first-lp-released/

ปี พ.ศ. 2491 หรือ ค.ศ. 1948 บริษัท Columbia Records ได้จรดวางปลายเข็มเป็นครั้งแรกบนแผ่นเสียงลองเพลย์ขนาด 12 นิ้ว เป็นผลสำเร็จ ณ กรุงนิวยอร์ก เป็นการก่อกำเนิดมาตรฐานอุตสาหกรรมดนตรีที่เข้มข้นถึงขั้นที่ยุคดิจิตอลยังทำอะไรแผ่นเสียงไม่ได้

จริงครับ ซีดีมาแล้วก็ไปแล้ว ไฟล์เพลงหรือก็... ไม่ทราบสิครับ ผมอ่านหนังสือเครื่องเสียงของเมืองนอกในยุคไฟล์เพลงดิจิตอลนี่ก็หลายฉบับ แทบไม่เห็นใครพูดถึงไฟล์เพลงเลย จะมีบ้างก็ตามหน้าโฆษณา แต่แผ่นเสียงและเครื่องเล่นแผ่นเสียงสิครับ มีผลิตออกมาตลอดไม่ขาดสาย แผ่นเสียงมันยังไม่ตาย เพียงแต่มันถูกจำกัดอยู่ในวงแคบ มันเลือกคนเล่น มันเลือกเจ้าของ พวกประเภทใส่หูฟังเดินตามท้องถนนคงไม่เข้าใจพวกมัน และพวกมันก็ไม่สนใจว่าจะมีใครเข้าใจหรือสนใจพวกมันด้วยครับ 555

[ปีศาจลายคราม]

รายการ LINE กนก (ลายกนก) โดยคุณกนก รัตน์วงศ์สกุล พาท่านไปพบนักสะสมแผ่นเสียงที่มีแผ่นเสียงและเครื่องเล่นแผ่นเสียงมากที่สุดในเมืองไทย หรืออาจจะกล่าวได้ว่ามากที่สุดในภูมิภาคอาเซียนก็ได้ครับ

https://www.youtube.com/watch?v=CN7689nMnV4

[ปีศาจลายคราม]

5 ข้อคิดในการคิดจะเริ่มเล่นเครื่องเล่นแผ่นเสียง โดยคุณพิทักษ์ ร้านสวนเสียงครับ

https://www.youtube.com/watch?v=VdDWO58ZA4k

[ปีศาจลายคราม]

แผ่นเสียงที่รัก กับหมึกวิโรจน์ (ไทยรัฐทีวี)

https://www.youtube.com/watch?v=T1MSx4Qjp44

[ปีศาจลายคราม]

ผมสังเกตมานานแล้วว่าคนเล่นแผ่นเสียงทั่วไปมักชอบเก็บแผ่นอเมริกาและแผ่นญี่ปุ่น คงเป็นเพราะคุณภาพเสียงดี (เป็นส่วนใหญ่) และมีมาตรฐานการผลิตสูง และมักจะมองข้ามและไม่ค่อยสนใจแผ่นเยอรมันกันนัก ผมจะบอกให้ว่า จากการลองฟังแผ่นเยอรมันหลายอัลบั้มที่ซื้อเก็บไว้ พบว่าแผ่นเยอรมันให้พื้นเสียงที่ค่อนข้างเงียบสงัด เรียกได้ว่าใกล้เคียงกับแผ่นญี่ปุ่นเลยทีเดียว ในขณะที่แผ่นอเมริกาส่วนใหญ่พื้นเสียงไม่สะอาด มีเสียงคลิก เสียงป๊อป ดังเปาะแปะเป็น background ให้ได้ยินในช่วงรอยต่อระหว่างร่องและในช่วงที่ดนตรีเสียงเบาลง แม้ว่าผมจะได้ล้างแผ่นเป็นอย่างดีแล้ว เสียงเปาะแปะเหล่านี้ก็ยังมีให้ได้ยินอยู่ เหมือนไม่จางหายไปไหน ก็ไม่ทราบว่าจริงหรือเปล่าที่เขาว่ากันว่าแผ่นอเมริกาที่ผลิตในช่วงปี 1970's ซึ่งเป็นยุคน้ำมันแพงเพราะ OPEC เล่นตัว ทำให้ไวนิลซึ่งเป็นวัตถุดิบในการผลิตแผ่นเสียงมีราคาแพงตามไปด้วย วิธีหนึ่งในการลดต้นทุนการผลิตแผ่นเสียงคือนำไวนิลเก่ามา recycle หรือหลอมใหม่เพื่อนำมาผลิตแผ่นเสียง ผลลัพธ์คือเนื้อไวนิลที่ไม่บริสุทธิ์ทำให้เกิดเสียงเปาะแปะ pops & ticks ในขณะเล่นแผ่นเสียง หรือพูดง่าย ๆ ว่าพื้นเสียงไม่เงียบสงัดนั่นเอง ในขณะที่ญี่ปุ่นและเยอรมนี ทั้งสองชาตินี้มีมาตรฐานคุณภาพการผลิตที่เหนือกว่า โดยใช้ไวนิลบริสุทธิ์ในการผลิตแผ่นเสียง และนั่นคือคำตอบว่าเหตุใดแผ่นเสียงที่ผลิตในญี่ปุ่นและเยอรมนีจึงมีพื้นเสียงที่เงียบสงัด คนที่ไม่ชอบเล่นแผ่นเยอรมันคงอาจเป็นเพราะไม่ชอบบุคลิกลักษณะเสียงในแนวเยอรมันก็ได้ คือเน้นไปทางเสียงกลางที่ค่อนไปทางอบอุ่น นุ่มนวล บางคนก็ว่าเสียงแหลมไม่เปิดโปร่งเท่าที่ควรและเก็บตัวเร็วไปหน่อย (หรืออาจเป็นเพราะว่าเครื่องเสียงเยอรมันโดยทั่วไปมีสไตล์เสียงที่คมชัดดุดันอยู่แล้ว แผ่นเสียงที่ผลิตมาจึงต้องทำให้มีโทนเสียงที่อ่อนลงเพื่อจะได้ไปด้วยกันได้กับเครื่องเสียงเยอรมัน) ผมลองฟังแผ่นเสียงอัลบั้ม Spartacus (1975) ของ Triumvirat เทียบกันระหว่างแผ่นตรา Harvest ของเยอรมนีกับแผ่นตรา Capitol ของอเมริกา เทียบกันดูแผ่นต่อแผ่น (สภาพแผ่นทั้งสองใกล้เคียงกัน เมื่อดูด้วยสายตา) พบว่าแผ่นตรา Capitol ให้เสียงคมชัด ดุดัน สะใจ แต่พื้นเสียงไม่เงียบ มีเสียงเปาะแปะให้ได้ยินตลอด ในขณะที่แผ่น Harvest original ให้เสียงกลางที่โดดเด่นและเป็นธรรมชาติ ฟังสบาย ไม่เครียด และที่สำคัญ พื้นเสียงเงียบกว่าแผ่นอเมริกา และโดยทั่วไปแผ่นเยอรมันราคาไม่สูง บางแผ่นจะเรียกว่าถูกก็ว่าได้ ผมเคยได้อัลบั้ม progressive rock ระดับหัว ๆ ที่ทำในเยอรมนีมาหลายแผ่นในราคาแผ่นละไม่ถึง 10 ยูโร บางแผ่นราคา 4-5 ยูโรก็มี ซึ่งนับว่าคุ้มค่ามาก และทีสำคัญอีกอย่างก็คือเยอรมนีพยายามผลิตแผ่นเสียงให้ครอบคลุมแทบทุกอัลบั้มและทุกแนวเพลงไม่ว่าจะเป็นของชาติตนเองหรือของชาติอื่น อัลบั้มบางชุดประเทศอื่นเช่น อังกฤษ อเมริกา ญี่ปุ่น ฯลฯ ไม่ผลิต แต่เยอรมนีผลิต นี่คือเสน่ห์อย่างหนึ่งของแผ่นเสียงเยอรมันที่ไม่ควรมองข้ามครับ

[ปีศาจลายคราม]

ความมันส์ของการเล่นแผ่นเสียงอย่างหนึ่งคือ ได้เก็บอัลบั้มโปรดแต่ละชุดเป็นแผ่นเสียงที่ผลิตในหลายประเทศที่เป็นผู้นำในการผลิตแผ่นเสียง เช่น อเมริกา เยอรมนี อังกฤษ ฮอลแลนด์ ญี่ปุ่น ฯลฯ แล้วนำเอาแผ่นเวอร์ชั่นที่ผลิตในประเทศต่าง ๆ เหล่านี้ (ซึ่งอาจรวมถึงบรรดาแผ่น audiophile 180 g รีมาสเตอร์/รีอิชชู่ในยุคใหม่ด้วย) มาฟังเปรียบเทียบกันแล้วพิจารณาดูว่า แผ่นที่ผลิตจากประเทศต่าง ๆ นั้น แต่ละแผ่นคุณภาพเสียงเป็นอย่างไร แผ่นไหนเสียงดีกว่า ฯลฯ ผมเคยได้ยินมาว่า ถ้าวงใดหรือศิลปินคนใดเป็นสัญชาติอะไร ก็ควรจะเลือกซื้อแผ่นเสียงที่ผลิตในประเทศบ้านเกิดของศิลปินคนนั้น อย่างเช่น Yes เป็นวงอังกฤษ เราก็ควรซื้อแผ่นเสียง original ที่ผลิตในอังกฤษ แต่หลักการมันก็ไม่ใช่อย่างนั้นเสียทีเดียวสิครับ เมื่อได้ฟังแผ่นที่ผลิตจากประเทศต่าง ๆ เปรียบเทียบกันสำหรับวงนี้แล้วปรากฏว่า ไม่ว่าจะเป็นแผ่นอังกฤษ อเมริกา เยอรมัน และญี่ปุ่น คุณภาพเสียงก็ดีทั้งนั้น แต่มันดีคนละแบบ ขึ้นอยู่กับว่าแต่ละคนฟังจะชอบสไตล์เสียงของแผ่นทำที่ไหน สำหรับคนที่ไม่ซีเรียสเรื่องคุณภาพเสียงและไม่เลือกมาก ก็คงจะฟังแผ่นของประเทศอะไรก็ได้ แต่สำหรับคนที่เจาะจงว่าจะต้องเป็นแผ่นของประเทศนั้นประเทศนี้เท่านั้น อาจต้องลำบากและใช้เวลานานหน่อยในการตามหาตามเก็บครับ