ต่อไป »

[ปีศาจลายคราม]

อัลบั้มดังทะลุฟ้าของเสือ ธนพล ชุด ทีของเสือ (2537) ก็มีรีอิชชู่ด้วยนะครับ ราคาก็ไม่เบา เมด อิน ยูเอสเอ จำได้ว่าเมื่อปี 2537 ซึ่งเป็นปีที่ผมบวชพอดี ตอนนั้นอัลบั้มชุดนี้ออกมาใหม่ ๆ ก่อนที่ผมจะบวช เปิดกันทั่วบ้านทั่วเมือง ไปไหนก็ได้ยิน มีเพลงฮิตมากมาย เช่น รักคงยังไม่พอ กระดาษห่อไฟ 18 ฝน ฯลฯ ครับ

https://www.siangdee.com/products/%E0%B9%81%E0%B8%9C%E0%B9%88%E0%B8%99%E0%B9%80%E0%B8%AA%E0%B8%B5%E0%B8%A2%E0%B8%87-%E0%B9%80%E0%B8%AA%E0%B8%B7%E0%B8%AD-%E0%B8%98%E0%B8%99%E0%B8%9E%E0%B8%A5-%E0%B8%97%E0%B8%B5%E0%B8%82%E0%B8%AD%E0%B8%87%E0%B9%80%E0%B8%AA%E0%B8%B7%E0%B8%AD

[ปีศาจลายคราม]

ได้มาแล้วครับ Butterfly ชุด Action! เมื่อประมาณสองอาทิตย์ก่อน แถมพ่วงมาด้วยแผ่นรวมเพลงอัลบั้มคู่ Signature Collection ของไมโคร

[ปีศาจลายคราม]

ต้องขอขอบคุณคุณูปการแห่งกระแสลมพัดหวนของการกลับมานิยมเล่นแผ่นเสียงเมื่อหลายปีที่ผ่านมา ทำให้คนทั้งรุ่นเก่าและรุ่นใหม่นิยมเล่นแผ่นเสียงกันมากขึ้น การซื้อขายแผ่นเสียงคึกคักขึ้น และค่ายเพลงต่าง ๆ ของไทยก็สนใจออกแผ่นเสียงรีอิชชู่จำหน่ายกัน ถึงแม้ตอนนี้จะยังไม่มาก แต่ก็คงมีมาเรื่อย ๆ ตราบใดที่ว่าวยังติดลมบนอยู่ ไหน ๆ ก็ทำ Butterfly ชุด Action! ออกมาแล้ว ในอนาคตก็ขอชุด Butterfly II อีกสักชุด ส่วนชุดแรก จะทำหรือไม่ทำก็ได้ เพราะผมไม่ค่อยชอบ แต่ถ้าทำออกมาก็จะซื้อเก็บให้ครบ ๆ ไป 3 ชุดก็แล้วกันครับ 5555

[ปีศาจลายคราม]

นี่ถ้าผมมีทุนเยอะ ๆ มีเงินเย็น ๆ หน่อยนะ ผมจะกว้านซื้อแผ่นเสียงเพลงไทยรีอิชชู่ของศิลปินหรือวงที่คาดว่าทำออกมายังไงก็ขายได้และมีคนซื้อ เพื่อเก็บไว้ปล่อยเก็งกำไร อย่างแผ่นเสียงของอัสนี วสันต์ ตอนทำออกมาใหม่ ๆ แผ่นละ 2200 บาท ตอนนี้ราคา 5000-6000 บาท ยังไม่ค่อยจะเจอเลย (ข้อมูลจากเจ้าของร้านแผ่นเสียงคนหนึ่งที่ผมได้คุยด้วย) หรือเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา ผมเห็นในเฟซบุ๊กประกาศขายแผ่นเสียงชุด บ้าหอบฟาง ซึ่งเป็นแผ่นรีอิชชู่โดย VLV ในราคาประมาณสามพันกลาง ๆ และเป็นแผ่นที่ใช้แล้วด้วย ตอนที่ผมได้แผ่นนี้มา ราคาแค่พันแปดเท่านั้น และเป็นแผ่นใหม่ แผ่นเสียงเพลงไทยนี่ไม่ใช่ของล้อเล่น บางชุดซื้อไว้เก็งกำไร แผ่นใหม่ ๆ ไม่เคยใช้ อาจปล่อยได้ในราคาหลายพันถึงเป็นหมื่นครับ ทำเป็นเล่นไป 5555

[ปีศาจลายคราม]

ไหน ๆ ช่วงนี้ก็มีแผ่นเสียงของศิลปินหรือวงดนตรีคนไทยทยอยรีอิชชู่กันออกมา ซึ่งผมก็มีโอกาสตามเก็บได้บ้างเป็นบางชุด แล้วแต่โอกาสและเงินในกระเป๋าจะอำนวย จึงอยากจะขอครับ ขอให้ศิลปินหรือต้นสังกัดที่ถือลิขสิทธิ์เพลงในอัลบั้มดังต่อไปนี้ จัดทำแผ่นเสียงรีอิชชู่ออกมาจำหน่าย เพราะนี่คือโอกาสทองของพวกท่าน ออกมาเป็นจำนวนน้อย ๆ limited edition ไม่กี่ร้อยแผ่นก็ได้ รับรองขายเกลี้ยงแน่นอน เพราะจะมีพวกพ่อค้าตัดไปกักตุนไว้ รอขึ้นราคาครับ 5555

Butterfly - Butterfly II
ปานศักดิ์ - ไปทะเลกันดีกว่า
แบดกายส์ - สวรรค์ไม่แฟร์ (ขอเป็นอัลบั้มเต็มที่มีทุกเพลงเลย เพราะที่แผ่นเสียงเคยทำออกมาเพื่อโปรโมทนั้นมีเพลงไม่ครบ เหมือนในกรณีของแผ่น "คนเขียนเพลงบรรเลงชีวิต" ของธเนศ วรากุลนุเคราะห์)
มัม - ขอเพียงเข้าใจ (อันที่จริงชุดนี้ผมมีแผ่นเสียงแล้ว แต่หน้าปกเป็นแบบปกแจกสถานีวิทยุเพื่อโปรโมท อยากได้ปกสมบูรณ์เหมือนเทปคาสเสทสมัยก่อน มีเนื้อเพลง มีรายละเอียดเหมือนในชุด "แป๊ะเจี๊ยะ" และถ้ายิ่งรีมาสเตอร์และทำในต่างประเทศด้วย รับรอง ยิ่งทีเด็ดไปเลยครับ)

[ปีศาจลายคราม]

เมื่อวันอาทิตย์ที่ 4 มิ.ย. ที่ผ่านมา ผมได้ไปงานฌาปนกิจศพคุณพ่อของสมาชิกรุ่นพี่ที่เคารพท่านหนึ่งของชุมชนเรา และมีโอกาสได้พบปะสมาชิก Thai Prog บางท่านในงาน มีรุ่นพี่ที่เคารพรักท่านหนึ่งของผมกระซิบว่าแผ่นเสียง 180 กรัม คุณภาพเสียงไม่ค่อยดีเลย บางแผ่นเป็นงานหยาบ งานชุ่ย แกะแผ่นออกมาจากซอง มีฝุ่นมีทรายแถมมาให้ด้วย ผมก็ได้แต่บอกสั้น ๆ ว่า ถ้าไม่จำเป็น ผมจะไม่ซื้อแผ่น 180 กรัม ถ้าเป็นเพลงรุ่นเก่า ๆ เช่นเพลงยุค 1970s, 1980s หาซื้อแผ่นเก่าที่เป็น first press มาฟัง เสียงยังจะดีเสียกว่า แต่ไม่ทราบเป็นอะไรสมัยนี้จึงได้ผลิตแต่แผ่นเสียง 180 กรัมออกจำหน่ายกัน หรือผู้ผลิตเชื่อกันว่า เมื่อแผ่นหนาขึ้น มีน้ำหนักหรือมวลมากขึ้น เสียงจะดี จะนิ่งขึ้น ผมเคยเสิร์ชหาข้อมูลเกี่ยวกับแผ่นเสียง 180 กรัม ว่าเหตุใดปัจจุบันจึงนิยมผลิตแผ่น 180 กรัมกันนัก ซึ่งแหล่งข้อมูลส่วนใหญ่เขาก็บอกว่าน้ำหนัก 180 กรัมไม่มีผลอะไรต่อคุณภาพเสียง ซึ่งหมายความว่า ไม่ว่าจะผลิตแผ่นที่มีความหนา 120, 130, 160, 180 หรือ 200 กรัม น้ำหนักและความหนาของแผ่นเสียงไม่มีผลอะไรต่อคุณภาพเสียง

แต่ผมเชื่อว่ามีผลครับ จากที่เคยฟังแผ่นเสียง 180 กรัมมา ผมรู้สึกว่าโดยทั่วไปมักจะมีมวลเสียงหนา เบสส์ฟังดูอิ่ม มีตัวตน มีเนื้อมีหนังก็จริงอยู่ แต่บางขณะรู้สึกว่าอับทึบ และผมเห็นว่าความนิ่งความเสถียรน่าจะเป็นข้อดีของแผ่น 180 กรัม ผมว่ายังมีปัจจัยทั้งหลายทั้งปวงอื่น ๆ อีกด้วยครับ แผ่น audiophile 180 กรัมที่มีคุณภาพเสียงดีเป็นที่ยอมรับและแสวงหาของคนฟังก็มีอยู่ไม่ใช่น้อย แต่ในขณะเดียวกันแผ่นที่ผลิตออกมาห่วย ๆ ผมก็เชื่อว่ามีอยู่ไม่น้อยเช่นกัน และก็กลับไปสู่จุดเดิมที่เคยพูดไว้ครับว่า ถ้าเลี่ยงได้ผมก็จะเลี่ยงแผ่น 180 กรัมที่เป็นแผ่น reissue ของอัลบั้มเดิมที่มีอยู่แล้ว และจะหาแผ่นยุคเก่า เช่นแผ่น commercial first press หรือแผ่น repress ที่ออกในปีใกล้เคียงกันมาฟัง แต่ก็ขอย้ำอีกครั้งว่าไม่ใช่ว่าแผ่น 180 กรัมเสียงจะไม่ดีเสมอไปนะครับ ที่ทำออกมาดีและคุณภาพเสียงเหนือกว่าแผ่นรุ่นเดิม ๆ ก็มีให้เห็นอยู่ถมไปและบ่อยไป แผ่นเสียงก็เหมือนลูกฟุตบอล กลม ๆ เอาแน่เอานอนไม่ได้ ซึ่งภายใต้ความไม่แน่นอนนั้น มันก็ยังมีความแน่นอนอยู่ เอ๊ะ... ยังไงกันหว่า พูดไปพูดมา ชักงงตัวเองแล้วครับ 5555

[ปีศาจลายคราม]

ไหน ๆ ก็พูดเรื่องแผ่นไวนิล 180 กรัมกันแล้ว จึงถือโอกาสพูดถึงคุณภาพเสียงที่ได้ยินจากแผ่นเสียงที่ผมซื้อมาและเพิ่งมีโอกาสได้ฟังนี้เสียเลย ได้แก่อัลบั้มของนุภาพ สวันตรัจฉ์ ชุด "แป๊ะเจี๊ยะ", ไมโครรวมเพลงอัลบั้มคู่ ชุด "Signature Collection" และ Butterfly ชุด "Action!" ซึ่งทั้งหมดเป็นแผ่นไวนิล 180 กรัม และในจำนวน 3 แผ่นนี้ แผ่นชุด "แป๊ะเจี๊ยะ" ซึ่งผลิตโดย VLV มีคุณภาพเสียงน่าฟังที่สุด มีรายละเอียดดี มีมิติทุ้มลึก และไดนามิคเปิดพุ่งกระจ่าง เร่งโวลลู่มแอมป์ไม่มากเสียงก็มาเต็ม ๆ ไม่ต้องลุ้น ยิ่งอัดโวลลู่มแอมป์ก็ยิ่งฟังมันส์ ในขณะที่แผ่นไวนิลไมโครรวมเพลงอัลบั้มคู่ ชุด "Signature Collection" และ Butterfly ชุด "Action!" ซึ่งทั้งสองแผ่นนี้จัดทำโดยสังกัดเดียวกันคือ GMM Grammy และคุณภาพเสียงของทั้งสองแผ่นนี้ใกล้เคียงกัน คือออกไปทางนุ่มนวล สุภาพ ราวกับเป็นเสียงที่ถูก control ไว้ ไม่ให้ฟุ้งกระจายหรือดิบเกินไป ในขณะเดียวกัน ภายใต้ความนุ่มนวล สุภาพและประณีตนั้น ผมรู้สึกว่าไดนามิคและความดิบมันด้อยลง อย่างชุด Action! ของ Butterfly ผมเคยฟังแผ่นเสียง original เมื่อหลายปีก่อน ผมจำลักษณะเสียงของแผ่น original นั้นได้ ว่ามันดิบ สด พุ่งเปิด และมีไดนามิคเพียงใด แต่ครั้นมาได้ยินได้ฟังแผ่น reissue ชุดเดียวกันนี้แล้ว รู้สึกผิดหวังนิด ๆ เพราะได้บางอย่างมา แต่ต้องสูญเสียบางอย่างไปในเรื่องคุณภาพเสียง เช่นเดียวกับแผ่นรวมเพลงของไมโครชุด Signature Collection ซึ่งเสียงฟังดูสุภาพ นุ่มนวล และ refined เสียจนขาดความดิบความสดและพลังหรือ energy ของความเป็นดนตรีร็อคไป ถ้าทั้งสองชุดนี้ได้ปัจจัยดังกล่าวนี้เติมเต็ม ผมเชื่อว่าจะเป็นแผ่นเสียงที่คุณภาพเสียงดีมากและซื้อขายกันอย่างแพงในอนาคตแน่นอนครับ

[ปีศาจลายคราม]

คนเราโดยทั่วไปมักเชื่อกันว่าแผ่นเสียงที่นำมารีมาสเตอร์คุณภาพเสียงมักจะดีกว่าของเก่า (แผ่น original) ซึ่งตามความเห็นของผม อันนี้ก็ไม่จริงเสมอไป คือมันมีทางเป็นไปได้อยู่ 2-3 ทาง คือ เสียงอาจจะดีกว่าเก่า หรืออาจจะแย่กว่าเก่า หรือไม่ก็อาจจะดีในบางแง่ แต่บางแง่ก็ต้องสูญเสียไป นักเล่น นักฟัง และนักสะสมบางคนเขาจึงตัดปัญหาโดยไม่สนใจแผ่นรีมาสเตอร์พวกนี้เลย และมุ่งเก็บแผ่นธรรมดาหรือแผ่น commercial ที่เป็น first press เป็นหลักครับ

[ปีศาจลายคราม]

Carol of Harvest ผลงานชื่อเดียวกันกับวง ซึ่งออกเมื่อปี 1978 บัดนี้ Garden of Delights ได้ทำแผ่นเสียง reissue ออกจำหน่ายแล้ว มี booklet 20 หน้าแถมให้ด้วย เจ้านี้เขาทำแผ่นดีอยู่และประณีตพอสมควร ผมเคยซื้อมาแล้วหลายแผ่น แต่ระยะหลังค่าส่งจากเยอรมนีโหดมาก ทำให้ไม่ค่อยอยากจะซื้อเลย ส่วนเมืองไทยเขาก็ไม่เล่นกัน เพลงประเภทนี้ คงไม่มีร้านใดสั่งเข้ามาจำหน่าย และก่อนหน้านี้ Carol of Harvest เคยมีแผ่นเสียง reissue ออกมาแล้วสองครั้ง ครั้งแรกโดย Guerssen (สเปน) ซึ่งผมมีอยู่ ส่วนอีกครั้งผมจำชื่อ label ไม่ได้ครับ

เครดิตภาพ www.gnosis2000.net

[ปีศาจลายคราม]

บทความที่น่าสนใจเกี่ยวกับแผ่นเสียง 180 กรัม ถ้าอ่านภาษาอังกฤษได้ก็ลุยไปเลย แต่ถ้าอ่านไม่ค่อยถนัด เอาไว้ว่าง ๆ ผมจะเข้ามา brief เป็นภาษาไทยให้ครับ

https://www.yoursoundmatters.com/180g-vinyl-sound-better/

[ปีศาจลายคราม]

เมื่อคราวก่อนที่พูดถึงแผ่นเสียงของ Carol of Harvest ว่ามี reissue ออกมา 2 ครั้ง (ก่อนที่จะ reissue โดย Garden of Delights) ซึ่งครั้งแรกโดย Guerssen (Spain) และครั้งที่สองที่ผมบอกว่าไม่ทราบข้อมูล ผมได้ข้อมูลมาแล้วครับ เป็นฉบับ reissue โดย elayas/ STRANGE Noise ซึ่งทำปกเป็นแบบ gatefold และมีโบนัสแทร็คแถมให้ด้วย แต่ผมคงไม่สนใจเวอร์ชั่นนี้ เพียงเอามาแจ้งให้ทราบไว้เพื่อเป็นข้อมูลเท่านั้นครับ

เครดิตภาพ www.gnosis2000.net

[ปีศาจลายคราม]

คราวก่อนผมได้พูดถึงแผ่นเสียงรีอิชชู่และรีมาสเตอร์ชุด Action! ของ Butterfly ด้วยความรู้สึกที่ไม่ค่อยปลื้มกับคุณภาพเสียงเท่าไรหลังจากที่ได้ฟังไปแล้ว คือดีในบางแง่ แต่ในบางแง่ก็สู้แผ่น original ไม่ได้ เพราะผมเคยฟังแผ่น original มาแล้วหลายเที่ยว ต่อมาผมได้ฟังแผ่นรีอิชชู่ชุดนี้ไปอีกสองสามเที่ยว ในที่สุดก็จำต้องทบทวนความเห็นที่ให้ไว้แต่เดิม ว่าเสียงของแผ่นรีอิชชู่นี้ดีในหลายประเด็น อันดับแรกคือเสียงรบกวนแทบจะเป็นศูนย์ เพราะผลิตที่โรงงานในประเทศญี่ปุ่น (แผ่นญี่ปุ่นก็เป็นที่ทราบดีอยู่แล้วว่าเรื่องเสียงรบกวนนั้นหายห่วง) เสียงเนียนสะอาด มีทรวดทรง ไดนามิคดี ทุ้มลงลึก กระชับและหนักแน่น และเสียงแหลมมีประกาย ถ้าจะเอาเฉพาะในแง่ความสะอาดของเสียง ผมเชื่อว่าแผ่น original สู้แผ่นรีอิชชู่ไม่ได้ ในขณะที่ในหลายแง่ดังกล่าวมาแล้ว แผ่นรีอิชชู่ก็ทำได้ดี จึงขอสรุปว่า ถ้าอัลบั้มชุดนี้ที่เป็นแผ่น original มันแพงมากและหายากนัก อย่าลังเลที่จะซื้อแผ่นรีอิชชู่นี้เลย และก็ให้ไวด้วย ก่อนแผ่นที่จะ out of print และราคากระโดดไปไกลครับ (แผ่นเพลงไทยมักเป็นอย่างนี้เสมอ)

[ปีศาจลายคราม]

เพิ่งได้ความรู้ใหม่มาสักระยะหนึ่งแล้ว ปกติผมเคยเข้าใจมาตลอดว่า แผ่นเสียงอัลบั้มเดียวกันซึ่งเป็นรุ่น pressing ที่ออกหลังแผ่น original คือแผ่น reissue เช่น อัลบั้ม Close To The Edge ซึ่งออกเมื่อปี 1972 สังกัด Atlantic แผ่นเสียงที่ออกครั้งแรกในปีเดียวกันนี้คือแผ่น original หรือแผ่นปั๊มแรก (first press) ส่วนแผ่นที่ออกในปีหลัง ๆ ตามมา เช่นปี 1973, 1977 ฯลฯ คือแผ่น reissue แต่อันที่จริง ถ้าจะเรียกให้ถูก แผ่นพวกนี้ที่ออกเป็นรุ่นหลังตามมา เขาเรียกว่าแผ่น "repress" ครับ คือเป็นแผ่นเสียงรุ่นพิมพ์ซ้ำออกจากแม่พิมพ์เดียวกันกับแผ่น original ภายใต้สังกัดหรือ label เดียวกัน และอาร์ตเวิร์คปกก็มักจะเหมือนกันแผ่นรุ่นแรก แต่ผมว่าอาจจะมีแตกต่างกันเล็กน้อย เช่น โทนสี เป็นต้น ตัวอย่าง ถ้าใครมีแผ่นเสียงชุด Fragile ของ Yes ที่ทำในอเมริกาทั้ง original ที่ออกเมื่อปี 1971 และแผ่น repress ที่ออกเมื่อปี 1977 เมื่อนำปกมาเทียบกันดู จะเห็นได้ว่าโทนสีปกแผ่นรุ่น repress ปี 1977 จะมีสีเข้มกว่าอย่างเห็นได้ชัด ส่วนที่เขาเรียกว่าแผ่น "reissue" นั้นเป็นอย่างไร ก็คือแผ่นเสียงที่เขานำมาย้อนออกใหม่ ภายใต้สังกัดหรือ label ใหม่ โดยมีรายละเอียดปลีกย่อยอื่น ๆ ต่างจากแผ่น original เช่น รายละเอียดอาร์ตเวิร์คหน้าปก น้ำหนักแผ่นเสียง เช่น 180 กรัม label กลางแผ่นเสียง ซึ่งแตกต่างจากแผ่น original เป็นต้น

[ปีศาจลายคราม]

อย่างอัลบั้ม Close To The Edge ของ Yes ที่ออกโดย Mobile Fidelity Sound Lab (MFSL) ในยุคหนึ่ง ซึ่งมี label กลางแผ่นเป็นสีขาว ไม่ใช่ตรา Atlantic และส่วนบนสุดของหน้าปกคาดคำว่า Original Master Recording อันนี้คือตัวอย่างหนึ่งของแผ่น reissue ดังนั้น แผ่นเสียง MFSL ถือเป็นแผ่น reissue ครับ

[ปีศาจลายคราม]

จากประสบการณ์ที่ผมเคยเล่นแผ่น repress อย่างอัลบั้ม Close To The Edge ที่ทำในอเมริกา ผมมีทั้งแผ่น original ปี 1972 และแผ่น repress ซึ่งออกเมื่อปี 1973 คุณภาพเสียงที่ได้ยินเหมือนกันมาก จะเรียกว่าไม่แตกต่างกันเลยก็ว่าได้ ในขณะที่ราคาของแผ่น repress โดยทั่วไปจะตั้งไว้ต่ำกว่าแผ่น original ดังนั้น ถ้าไม่เจาะจงหรือซีเรียสว่าจะต้องเป็นแผ่น first press ซึ่งตอนนี้อัลบั้มหัว ๆ ราคามักจะไปไกลกันแล้ว แผ่น repress นี่ล่ะครับสามารถตอบโจทย์คนที่ต้องการความคุ้มค่าได้... ถ้าเจอให้ซื้อไว้ก่อน วันหลังเจอแผ่น original ในราคาที่เหมาะสมก็ค่อยว่ากันใหม่ครับ 5555