เริ่มค่อย ๆ เป็นสังคมที่ "ไร้เงินสด" ขึ้นไปทุกวัน...
- ร้านอาหารที่ผมไปฝากท้องมื้อกลางวันเป็นประจำแทบจะทุกวัน ลูกค้าบางคนกินเสร็จ ข้าวแกงหรือก๋วยเตี๋ยวราคา 50 บาท ยังต้องขอจ่ายโดยการโอนเงินผ่านมือถือ ผมกระซิบถามเจ๊หุ้นส่วนเจ้าของร้านว่า ระหว่างยื่นเงินสดให้เลยกับโอนเงินแล้วให้คนขายเช็คยอดว่าเงินเข้าบัญชีแล้วหรือยัง อย่างไหนจะเร็วกว่า
- ร้านก๋วยเตี๋ยวขาประจำแถวบ้านผม ขึ้นป้ายข้างผนังร้านว่า "รับเฉพาะเงินสด" ก็ยังมีคนมานั่งกินแล้วถามว่าโอนเงินได้หรือเปล่า พอได้รับแจ้งว่ารับเฉพาะเงินสดเท่านั้น คนในกลุ่มที่มาด้วยกันคนหนึ่งต้องไปหาตู้เอทีเอ็มที่ใกล้ที่สุดเพื่อกดเงินสดมาจ่ายค่าก๋วยเตี๋ยว
- ร้านผลไม้ข้างทางที่ผมเดินผ่านและอุดหนุนประจำ ขึ้นป้ายชื่อและหมายเลขบัญชีเพื่อรับโอนเงินค่าสินค้า -- ผลไม้แค่ถุงละ 20 บาท ยังต้องโอนเงินเลยเหรอ
ทำไมไม่พกเงินสดย่อยไว้จ่ายบ้าง ของราคาเล็ก ๆ น้อย ๆ ระหว่างยื่นเงิน 20 บาทให้ กับโอนเงินแล้วให้แม่ค้าเช็คยอดว่าเงินเข้าแล้วหรือยัง อย่างไหนเสียเวลามากกว่ากัน (เงินเป็นพันเป็นหมื่นเป็นแสน จะโอนให้ก็ว่าไปอย่าง)
- แม่ค้าผลไม้ดังกล่าวข้างต้นเล่าให้ผมฟังว่า เคยเจอคนขึ้นรถสองแถวไม่พกเงินติดตัว พอลงจากรถบอกคนขับว่าจะโอนเงินค่าโดยสารให้ คนขับบอกว่าไม่มีโทรศัพท์และไม่รับเงินโอน
ฯลฯ
จะอย่างไรก็ช่าง ไปไหนมาไหน เงินสดในกระเป๋าก็ยังจำเป็นอยู่ แค่พกให้พอประมาณแก่การใช้จ่ายที่จำเป็นก็พอครับ
ThaiProg
