ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

 
การค้นหาขั้นสูง

149643 กระทู้ ใน 4435 หัวข้อ- โดย 847 สมาชิก - สมาชิกล่าสุด: axlrose

28 มีนาคม 2024 | 07:55:54 PM
Thai Progressive Rock CommunityThaiProgKeep Talkingทัศนคติหรือความรู้สึกของคนร่วมสมัยที่มีต่อดนตรี progressive rock ยุค 70's
หน้า: 1 2 [3] 4 5
พิมพ์
ผู้เขียน หัวข้อ: ทัศนคติหรือความรู้สึกของคนร่วมสมัยที่มีต่อดนตรี progressive rock ยุค 70's  (อ่าน 27350 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
hallelujah
Selling England By The Pound
**
กระทู้: 240



ดูรายละเอียด
« ตอบ #30 เมื่อ: 28 มิถุนายน 2011 | 03:20:23 PM »

เวลาคุยกันเรื่องดนตรี Progressive Rock แกชอบลากมาเข้าประเด็นยาเสพติดเรื่อย
ผมไม่รู้นะว่าตอนหนุ่ม ๆ แกเล่นยาหรือเปล่า เพราะพูดเรื่องศิลปินยุค '70s ไม่พ้น
เอาเรื่องเล่นยามาเกี่ยว แล้วแกก็หัวเราะเอิ๊กอ๊าคของแกไปเรื่อยเปื่อย

เขาบอกผมนะ The Beatles ก็ติดยาเหมือนกันนะ (คิดอยู่เหมือนกันว่า มีวงไหนไม่ติดบ้างเนี่ย)
แกบอก พวกเนี่ยเล่น LSD คล้าย ๆ น้ำตาลก้อน วางไว้บนลิ้น แล้วเห็นสวรรค์
Beatles ยังเอามาแต่งเป็นเพลง Lucy in the Sky with Diamonds เลย
จริงเท็จประการใด ผมไม่ทราบนะ เพราะฟังเขาเล่ามาอีกที
บันทึกการเข้า
TRON
The Snow Goose
**********
เพศ: ชาย
กระทู้: 12866



ดูรายละเอียด
« ตอบ #31 เมื่อ: 28 มิถุนายน 2011 | 03:27:22 PM »

อัลบั้ม Animals ของ PF ผมก็ชอบมากเช่นกัน ตอนนั้น PF งัดข้อกับค่ายเพลงดังที่เราจะได้เห็น Roger เขียนเนื้อร้องในเพลง Welcome To The Machine เชิงประชดวงการเพลงที่เต็มไปด้วยธุรกิจในอัลบั้ม Wish You Were Here หลังจากทางวงโด่งดังจาก Dark Side จะเห็นได้ว่าทางวงไม่ได้ตามกระแสหรืออยากได้เงินนักหรอกครับ ส่วนตอน Roger มาไทยไม่ได้เล่น 2 เพลงพัก 20 นาทีนะครับ หลายคนในเว็บนี้รวมทั้งผมก็ไปดูมาเหมือนกันยืนยันได้ไม่มีพักยาวๆ
บันทึกการเข้า
hallelujah
Selling England By The Pound
**
กระทู้: 240



ดูรายละเอียด
« ตอบ #32 เมื่อ: 28 มิถุนายน 2011 | 03:32:19 PM »

ไม่ใช่ครับ หมายถึงแกแซวก่อนมาเล่นไง เวลาพูดถึงวง Rock เขาจะพูดเหมือนเพื่อนเก่า
คงเพราะรุ่นเดียวกัน มีอยู่ครั้งหนึ่ง คุยเรื่องวง AC/DC แกบอกผมว่า วงห่าเนี้ยแม่งกันอยู่
3 คอร์ด แต่เพลงมันมันส์ดี สงสัยเหมือนกันว่าหนุ่ม ๆ แกเล่นกีตาร์ด้วยรึเปล่า
แต่ไม่ได้ถามนะ อีกอย่างผมก็เล่นกีตาร์ไม่เป็น
บันทึกการเข้า
ปีศาจลายคราม
The Snow Goose
**********
เพศ: ชาย
กระทู้: 14349


Reap What You Sow


ดูรายละเอียด
« ตอบ #33 เมื่อ: 01 กรกฎาคม 2011 | 10:40:43 AM »

หลัง ๆ ก็มีคุยกันเรื่องดนตรี Prog ต่อ มานึกเอาตอนนี้ ผมว่าพี่คนนั้นนี่
แก Big Fan สุด ๆ จริง ๆ นึกดูนะ สมัยนั้นยังไม่มีอินเตอร์เน็ท แต่แกรู้ขนาดนี้
(เขาสะสมหนังสือดนตรีต่างประเทศด้วย)
ยังจำได้ดีอีกอย่าง แกบอก ไอ้พวกที่เล่น Progressive (แต่จำไม่แม่นว่าเขาใช้คำว่าอะเไรเรียกแทนคำว่า Prog)
ส่วนใหญ่ไอ้อิทธิพลจากหนังสือ แบบอ่านนวนิยายวิทยาศาสตร์ หรืออื่น ๆ แล้วชอบ
เลยเอามาทำเป็นดนตรี

แล้วก็คุยกันเรื่องวง Yes ตลกอีกอย่าง ผมจำแม่นเลย แกชอบล้อเลียนวงนี้ว่า
ที่พวกมันเล่นกันยาว ๆ เพราะพี้เข้าไปเยอะ ไม่รู้จะจบกันยังไง แต่เขากำชับเลยนะ
ถ้าไม่เคยฟังเยส แล้วจะหามาฟัง ให้เริ่มจากชุดที่มี Classic Line Up
ผมคิดว่าศิลปินที่ทำดนตรี progressive ได้นั้นคงเป็นพวกปัญญาชนที่อ่านหนังสือหรือมีความรู้ โดยเฉพาะที่เกี่ยวกับพวกนิยายวิทยาศาสตร์ วรรณกรรมและดนตรีคลาสสิก ตำนานพื้นบ้าน นิทานปรัมปรา เรื่องลี้ลับเหนือธรรมชาติ การเมือง หรือแม้กระทั่งปรัชญา แล้วนำเอาไอเดียเหล่านี้มาถ่ายทอดออกเป็นบทเพลงสู่สาธารณชนอีกต่อหนึ่ง ส่วนประเด็นเรื่องเสพยานั้น ผมเห็นว่าเป็นแฟชั่นของยุค 70's ผสมผสานกับวิถีชีวิตของพวกบุปผาชนหรือฮิปปี้ในยุคนั้น (สังเกตได้ว่าศิลปินเหล่านี้ในยุคนั้นส่วนใหญ่จะไว้ผมยาวและนุ่งกางเกงขาบานกันแทบทั้งนั้น) ยาเสพติดคงมีส่วนช่วยให้พวกเขามีจินตนาการอันบรรเจิด ก่อให้เกิดภาพหลอน และเห็นสิ่งที่เหนือจริงซึ่งคนทั่วไปไม่เห็นกัน ตอนที่เพลง prog อยู่ในกระแส คือราว ๆ ต้นยุค 70's นั้น ผมเองยังเด็กอยู่ ไม่ทันได้ฟังเพลงพวกนี้ ก็เลยไม่รู้ว่าหนุ่มสาวในยุคนั้น พอได้ฟังเพลงเหล่านี้แล้ว เขาจะ "ม่วน" กันขนาดไหน ผมเพิ่งมีโอกาสได้ฟังดนตรี prog อย่างจริงจังประมาณสิบปีให้หลังไปแล้ว คือ ประมาณต้นยุค 80's แล้วก็ติดใจเรื่อยมาเลยครับ
บันทึกการเข้า


Daybreak Painting by Maxfield Parrish
hallelujah
Selling England By The Pound
**
กระทู้: 240



ดูรายละเอียด
« ตอบ #34 เมื่อ: 01 กรกฎาคม 2011 | 03:46:52 PM »

มาแลกเปลี่ยนความเห็นกันต่อนะ ในความเห็นที่ 30 ที่วงเล็บว่า มีวงไหนไม่ติดยาบ้างเนี่ย
ความหมายของผมคือ มีวงไหนไม่ขี้ยาในสายตาของพี่ที่เล่าเรื่องราวดนตรี Rock ยุค 70 ให้ผมฟัง
เดี๋ยวจะงง ว่าหมายถึงอะไร พูดถึงบุปผาชน นึก ๆ ดูพี่ที่เล่าให้ผมฟังสมัยก่อนผมแกยังกับ Robert Plant เหมือนกัน
เคยเห็นรูปถ่ายแว่บ ๆ

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 01 กรกฎาคม 2011 | 03:51:48 PM โดย hallelujah » บันทึกการเข้า
hallelujah
Selling England By The Pound
**
กระทู้: 240



ดูรายละเอียด
« ตอบ #35 เมื่อ: 01 กรกฎาคม 2011 | 03:50:59 PM »

คนที่เล่าให้ฟังผมฟังนั้น เสียดาย เขาไม่ใช้อินเตอร์เน็ท โทรศัพท์เคลื่อนที่
ตอนนี้ไปอยู่ไหนแล้วก็ไม่รู้ (ติดต่อเขาไม่ได้) คาดว่าน่าจะกำลังมีความสุข
อยู่กับการฟังดนตรีที่ไหนสักแห่งบนโลกใบนี้
แกเคยเล่าให้ฟังว่าฮิปปี้ คือ พวกแสวงหาอิสระโดยไม่ยึดติดกับวัตถุ
มีอีกคำคล้าย ๆ ฮิปปี้ แต่จำไม่ได้ว่าคำว่าอะไร คืออีกพวก ที่แสวงหาความสุข
จากสิ่งของ กระเป๋า เสื้อผ้า นาฬิกา
คนที่จะตอบกระทู้นี้ได้ดี คิดว่าต้องมีอายุ 60 ปีขึ้นไป เชื่อได้ว่า ต้องมีคนแบบ
พี่ที่ผมนำมาเล่าให้ฟังอยู่ที่ไหนสักที่ในประเทศไทย แต่เขาไม่เปิดเผยตัว คงจะเพราะใช้อินเตอร์เน็ทไม่เป็น
บันทึกการเข้า
hallelujah
Selling England By The Pound
**
กระทู้: 240



ดูรายละเอียด
« ตอบ #36 เมื่อ: 01 กรกฎาคม 2011 | 03:58:37 PM »

คนที่ผมนำมาเล่าให้ฟัง เขาชอบ Yes Led Zep The Moody Blues
และอื่น ๆ ที่เป็นวงอังกฤษ (แกบอกไม่ชอบวงไอ้กัน)
ผมเคยถามแก พี่เคยฟัง Rush มั๊ย แกบอกว่าวงนี้เลียนแบบ Led Zeppelin
ก็จริงของเขานะ อัลบั้มแรกของ Rush คล้าย ๆ Led Zeppelin เหมือนกัน
บันทึกการเข้า
ปีศาจลายคราม
The Snow Goose
**********
เพศ: ชาย
กระทู้: 14349


Reap What You Sow


ดูรายละเอียด
« ตอบ #37 เมื่อ: 04 กรกฎาคม 2011 | 09:09:04 AM »

คนที่เล่าให้ฟังผมฟังนั้น เสียดาย เขาไม่ใช้อินเตอร์เน็ท โทรศัพท์เคลื่อนที่
ตอนนี้ไปอยู่ไหนแล้วก็ไม่รู้ (ติดต่อเขาไม่ได้) คาดว่าน่าจะกำลังมีความสุข
อยู่กับการฟังดนตรีที่ไหนสักแห่งบนโลกใบนี้
แกเคยเล่าให้ฟังว่าฮิปปี้ คือ พวกแสวงหาอิสระโดยไม่ยึดติดกับวัตถุ
มีอีกคำคล้าย ๆ ฮิปปี้ แต่จำไม่ได้ว่าคำว่าอะไร คืออีกพวก ที่แสวงหาความสุข
จากสิ่งของ กระเป๋า เสื้อผ้า นาฬิกา
คนที่จะตอบกระทู้นี้ได้ดี คิดว่าต้องมีอายุ 60 ปีขึ้นไป เชื่อได้ว่า ต้องมีคนแบบ
พี่ที่ผมนำมาเล่าให้ฟังอยู่ที่ไหนสักที่ในประเทศไทย แต่เขาไม่เปิดเผยตัว คงจะเพราะใช้อินเตอร์เน็ทไม่เป็น

ผมเองก็คิดว่าคงมีคนรุ่นนี้อยู่พอสมควร แต่เขาไม่ได้ใช้เทคโนโลยี ก็เลยไม่ได้เข้ามาพูดคุย
โดยความเห็นส่วนตัว ยุคที่ progressive rock เบ่งบานอยู่ในยุโรปและอเมริกานั้น หนุ่มสาวชาวไทยน้อยรายคงมีโอกาสได้ชื่นชมกับดนตรีประเภทนี้ (เว้นแต่พวกที่ไปเรียนเมืองนอกในยุคนั้น) เพราะบังเอิญว่าสถานการณ์บ้านเมืองของไทยในยุคนั้นทำให้คนหนุ่มสาวจำนวนมากหันไปสนใจกิจกรรมด้านการเมืองและออกไปเดินร้องเพลงตามท้องถนนหรือในป่ามากกว่าที่จะมีโอกาสมานั่งฟังเพลงอยู่ที่บ้าน อันนี้เป็นข้อสันนิษฐานส่วนตัวของผมนะครับ เพราะผมเองตอนนั้น (2516-2519) ยังใช้คำนำหน้าว่าเด็กชายอยู่ และในช่วงนี้เองถ้าเทียบเป็นปีค.ศ. คือ 1973-1976 ถือว่าเป็นช่วงที่ 70's progressive rock บูมสุดขีด (ในเมืองนอก) แล้วครับ
บันทึกการเข้า


Daybreak Painting by Maxfield Parrish
ปีศาจลายคราม
The Snow Goose
**********
เพศ: ชาย
กระทู้: 14349


Reap What You Sow


ดูรายละเอียด
« ตอบ #38 เมื่อ: 04 กรกฎาคม 2011 | 09:12:04 AM »

คนที่ผมนำมาเล่าให้ฟัง เขาชอบ Yes Led Zep The Moody Blues
และอื่น ๆ ที่เป็นวงอังกฤษ (แกบอกไม่ชอบวงไอ้กัน)
ผมเคยถามแก พี่เคยฟัง Rush มั๊ย แกบอกว่าวงนี้เลียนแบบ Led Zeppelin
ก็จริงของเขานะ อัลบั้มแรกของ Rush คล้าย ๆ Led Zeppelin เหมือนกัน
ผมชัวร์ว่า Rush เป็นวงรุ่นน้องและเล่นเลียนแบบ Led Zeppelin โดยเฉพาะผลงานรุ่นแรก ๆ ของพวกเขา ตั้งแต่ชุดแรกถึง Caress of Steel มีอิทธิพลของ Led Zeppelin ปรากฏอยู่มากครับ
บันทึกการเข้า


Daybreak Painting by Maxfield Parrish
ปีศาจลายคราม
The Snow Goose
**********
เพศ: ชาย
กระทู้: 14349


Reap What You Sow


ดูรายละเอียด
« ตอบ #39 เมื่อ: 04 กรกฎาคม 2011 | 10:31:05 AM »

ตอนนี้ผมติดต่อพี่เขาไม่ได้นะ เพราะแกไม่ใช้โทรศัพท์มือถือ
ผมก็อยากเจอเขา(อีก)เหมือนกัน

แสดงว่าพี่เค้าคนนั้นไม่ได้ใส่ใจเทคโนโลยีการสื่อสารสมัยนี้เลย
หายากนะครับ
บันทึกการเข้า


Daybreak Painting by Maxfield Parrish
panyarak
The Snow Goose
**********
กระทู้: 9716



ดูรายละเอียด อีเมล์
« ตอบ #40 เมื่อ: 04 กรกฎาคม 2011 | 10:36:44 AM »

ตอนนี้ผมติดต่อพี่เขาไม่ได้นะ เพราะแกไม่ใช้โทรศัพท์มือถือ
ผมก็อยากเจอเขา(อีก)เหมือนกัน

แสดงว่าพี่เค้าคนนั้นไม่ได้ใส่ใจเทคโนโลยีการสื่อสารสมัยนี้เลย
หายากนะครับ

เหมือนคุณพัณณาศิสฯ เลย ตั้งแต่ไปอยู่กาตาร์ ผมต้องใช้วิธีเขียนจดหมายคุยกับคุณพัณณาศิสฯ ตลอดเลยครับ
บันทึกการเข้า

ปีศาจลายคราม
The Snow Goose
**********
เพศ: ชาย
กระทู้: 14349


Reap What You Sow


ดูรายละเอียด
« ตอบ #41 เมื่อ: 04 กรกฎาคม 2011 | 10:50:53 AM »

ตอนนี้ผมติดต่อพี่เขาไม่ได้นะ เพราะแกไม่ใช้โทรศัพท์มือถือ
ผมก็อยากเจอเขา(อีก)เหมือนกัน

แสดงว่าพี่เค้าคนนั้นไม่ได้ใส่ใจเทคโนโลยีการสื่อสารสมัยนี้เลย
หายากนะครับ

เหมือนคุณพัณณาศิสฯ เลย ตั้งแต่ไปอยู่กาตาร์ ผมต้องใช้วิธีเขียนจดหมายคุยกับคุณพัณณาศิสฯ ตลอดเลยครับ
ผมก็นึกถึงคุณพัณณาศิสเช่นกัน
แต่ผมไม่เคยเขียนจดหมายคุยกับคุณเค้าหรอกนะครับ เป็นแต่เคยได้ทราบจากเพื่อน ๆ และพี่ ๆ บางคนในบอร์ดนี้ที่เล่าสู่กันฟังน่ะครับ
บันทึกการเข้า


Daybreak Painting by Maxfield Parrish
hallelujah
Selling England By The Pound
**
กระทู้: 240



ดูรายละเอียด
« ตอบ #42 เมื่อ: 04 กรกฎาคม 2011 | 03:16:52 PM »

เมนต์บน ๆ ที่เกี่ยวกับฮิปปี้ แล้วมีอีกคำ เกี่ยวกับพวกมีความสุขกับสิ่งของ
นึกออกแล้วครับ นึกตั้งนาน นั่นคือ ยัปปี้ (Yuppie)
คุ้น ๆ ไหมครับ พี่คนที่เคยคุยกับผมเรื่องดนตรีแกเล่าให้ฟัง
อ่านเมนต์ข้างบน แล้วก็เห็นด้วยเหมือนกัน เกี่ยวกับประเด็นได้ไปศึกษาที่เมืองนอก
ผมก็ไม่ได้ถาม แต่สงสัยเหมือนกัน ความเขาคงได้ไปเรียนเมืองนอก
บันทึกการเข้า
hallelujah
Selling England By The Pound
**
กระทู้: 240



ดูรายละเอียด
« ตอบ #43 เมื่อ: 04 กรกฎาคม 2011 | 03:28:43 PM »

หลัง ๆ ก็มีคุยกันเรื่องดนตรี Prog ต่อ มานึกเอาตอนนี้ ผมว่าพี่คนนั้นนี่
แก Big Fan สุด ๆ จริง ๆ นึกดูนะ สมัยนั้นยังไม่มีอินเตอร์เน็ท แต่แกรู้ขนาดนี้
(เขาสะสมหนังสือดนตรีต่างประเทศด้วย)
ยังจำได้ดีอีกอย่าง แกบอก ไอ้พวกที่เล่น Progressive (แต่จำไม่แม่นว่าเขาใช้คำว่าอะเไรเรียกแทนคำว่า Prog)
ส่วนใหญ่ไอ้อิทธิพลจากหนังสือ แบบอ่านนวนิยายวิทยาศาสตร์ หรืออื่น ๆ แล้วชอบ
เลยเอามาทำเป็นดนตรี

แล้วก็คุยกันเรื่องวง Yes ตลกอีกอย่าง ผมจำแม่นเลย แกชอบล้อเลียนวงนี้ว่า
ที่พวกมันเล่นกันยาว ๆ เพราะพี้เข้าไปเยอะ ไม่รู้จะจบกันยังไง แต่เขากำชับเลยนะ
ถ้าไม่เคยฟังเยส แล้วจะหามาฟัง ให้เริ่มจากชุดที่มี Classic Line Up
ผมคิดว่าศิลปินที่ทำดนตรี progressive ได้นั้นคงเป็นพวกปัญญาชนที่อ่านหนังสือหรือมีความรู้ โดยเฉพาะที่เกี่ยวกับพวกนิยายวิทยาศาสตร์ วรรณกรรมและดนตรีคลาสสิก ตำนานพื้นบ้าน นิทานปรัมปรา เรื่องลี้ลับเหนือธรรมชาติ การเมือง หรือแม้กระทั่งปรัชญา แล้วนำเอาไอเดียเหล่านี้มาถ่ายทอดออกเป็นบทเพลงสู่สาธารณชนอีกต่อหนึ่ง ส่วนประเด็นเรื่องเสพยานั้น ผมเห็นว่าเป็นแฟชั่นของยุค 70's ผสมผสานกับวิถีชีวิตของพวกบุปผาชนหรือฮิปปี้ในยุคนั้น (สังเกตได้ว่าศิลปินเหล่านี้ในยุคนั้นส่วนใหญ่จะไว้ผมยาวและนุ่งกางเกงขาบานกันแทบทั้งนั้น) ยาเสพติดคงมีส่วนช่วยให้พวกเขามีจินตนาการอันบรรเจิด ก่อให้เกิดภาพหลอน และเห็นสิ่งที่เหนือจริงซึ่งคนทั่วไปไม่เห็นกัน ตอนที่เพลง prog อยู่ในกระแส คือราว ๆ ต้นยุค 70's นั้น ผมเองยังเด็กอยู่ ไม่ทันได้ฟังเพลงพวกนี้ ก็เลยไม่รู้ว่าหนุ่มสาวในยุคนั้น พอได้ฟังเพลงเหล่านี้แล้ว เขาจะ "ม่วน" กันขนาดไหน ผมเพิ่งมีโอกาสได้ฟังดนตรี prog อย่างจริงจังประมาณสิบปีให้หลังไปแล้ว คือ ประมาณต้นยุค 80's แล้วก็ติดใจเรื่อยมาเลยครับ

ขออ้างอิงคำพูดหน่อย ไม่รู้ว่ากดถูกรึเปล่านะ ลองดู
พูดถึงประเด็นวรรณกรรมหรือปรัชญา ลาง ๆ ว่าเหมือนพี่ที่เล่าเรื่องดนตรี Rock ยุค 70
ให้ผมฟัง (แกแตกฉานเรื่องวง Yes มาก) แกบอกผมว่าเยสมักจะนำวรรณกรรมของ ลีโอ ตอลสตอย
มาใช้เป็นวัตถุดิบ แต่ผมไม่ทราบนะว่าเพลงไหน อัลบั้มใด เพราะเคยอ่านของตอลสตอย
ไม่กี่เล่มที่แปลเป็นไทยในบ้านเรา
บันทึกการเข้า
ปีศาจลายคราม
The Snow Goose
**********
เพศ: ชาย
กระทู้: 14349


Reap What You Sow


ดูรายละเอียด
« ตอบ #44 เมื่อ: 04 กรกฎาคม 2011 | 04:33:44 PM »

หลัง ๆ ก็มีคุยกันเรื่องดนตรี Prog ต่อ มานึกเอาตอนนี้ ผมว่าพี่คนนั้นนี่
แก Big Fan สุด ๆ จริง ๆ นึกดูนะ สมัยนั้นยังไม่มีอินเตอร์เน็ท แต่แกรู้ขนาดนี้
(เขาสะสมหนังสือดนตรีต่างประเทศด้วย)
ยังจำได้ดีอีกอย่าง แกบอก ไอ้พวกที่เล่น Progressive (แต่จำไม่แม่นว่าเขาใช้คำว่าอะเไรเรียกแทนคำว่า Prog)
ส่วนใหญ่ไอ้อิทธิพลจากหนังสือ แบบอ่านนวนิยายวิทยาศาสตร์ หรืออื่น ๆ แล้วชอบ
เลยเอามาทำเป็นดนตรี

แล้วก็คุยกันเรื่องวง Yes ตลกอีกอย่าง ผมจำแม่นเลย แกชอบล้อเลียนวงนี้ว่า
ที่พวกมันเล่นกันยาว ๆ เพราะพี้เข้าไปเยอะ ไม่รู้จะจบกันยังไง แต่เขากำชับเลยนะ
ถ้าไม่เคยฟังเยส แล้วจะหามาฟัง ให้เริ่มจากชุดที่มี Classic Line Up
ผมคิดว่าศิลปินที่ทำดนตรี progressive ได้นั้นคงเป็นพวกปัญญาชนที่อ่านหนังสือหรือมีความรู้ โดยเฉพาะที่เกี่ยวกับพวกนิยายวิทยาศาสตร์ วรรณกรรมและดนตรีคลาสสิก ตำนานพื้นบ้าน นิทานปรัมปรา เรื่องลี้ลับเหนือธรรมชาติ การเมือง หรือแม้กระทั่งปรัชญา แล้วนำเอาไอเดียเหล่านี้มาถ่ายทอดออกเป็นบทเพลงสู่สาธารณชนอีกต่อหนึ่ง ส่วนประเด็นเรื่องเสพยานั้น ผมเห็นว่าเป็นแฟชั่นของยุค 70's ผสมผสานกับวิถีชีวิตของพวกบุปผาชนหรือฮิปปี้ในยุคนั้น (สังเกตได้ว่าศิลปินเหล่านี้ในยุคนั้นส่วนใหญ่จะไว้ผมยาวและนุ่งกางเกงขาบานกันแทบทั้งนั้น) ยาเสพติดคงมีส่วนช่วยให้พวกเขามีจินตนาการอันบรรเจิด ก่อให้เกิดภาพหลอน และเห็นสิ่งที่เหนือจริงซึ่งคนทั่วไปไม่เห็นกัน ตอนที่เพลง prog อยู่ในกระแส คือราว ๆ ต้นยุค 70's นั้น ผมเองยังเด็กอยู่ ไม่ทันได้ฟังเพลงพวกนี้ ก็เลยไม่รู้ว่าหนุ่มสาวในยุคนั้น พอได้ฟังเพลงเหล่านี้แล้ว เขาจะ "ม่วน" กันขนาดไหน ผมเพิ่งมีโอกาสได้ฟังดนตรี prog อย่างจริงจังประมาณสิบปีให้หลังไปแล้ว คือ ประมาณต้นยุค 80's แล้วก็ติดใจเรื่อยมาเลยครับ

ขออ้างอิงคำพูดหน่อย ไม่รู้ว่ากดถูกรึเปล่านะ ลองดู
พูดถึงประเด็นวรรณกรรมหรือปรัชญา ลาง ๆ ว่าเหมือนพี่ที่เล่าเรื่องดนตรี Rock ยุค 70
ให้ผมฟัง (แกแตกฉานเรื่องวง Yes มาก) แกบอกผมว่าเยสมักจะนำวรรณกรรมของ ลีโอ ตอลสตอย
มาใช้เป็นวัตถุดิบ แต่ผมไม่ทราบนะว่าเพลงไหน อัลบั้มใด เพราะเคยอ่านของตอลสตอย
ไม่กี่เล่มที่แปลเป็นไทยในบ้านเรา
นวนิยายเรื่องที่ว่านั้นคือ War and Peace ที่มีชื่อเรื่องเป็นภาษาไทยว่า "สงครามและสันติภาพ" และถูกนำมาถ่ายทอดผ่าน concept album ของ Yes ในชุด Relayer ครับ

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 04 กรกฎาคม 2011 | 04:49:15 PM โดย ปีศาจลายคราม » บันทึกการเข้า


Daybreak Painting by Maxfield Parrish
หน้า: 1 2 [3] 4 5
พิมพ์
กระโดดไป:  

ThaiProg.net Ver 4.0 by tisanai,Shineon,kongbei
Top 10 Best Sellers in Kindle eBooks Reviewer 2016 Top 10 Best Sellers In Automotive Parts And Accessories Reviewer 2016 Top 10 Best Sellers in Tools and Home Improvement Under $10, Reviewer 2016
Top 10 Best Sellers in Clothing for 2017 Top 10 Best Sellers in Clothing Best Sellers in Clothing
Top 10 Best Sellers in Books reviewer 2017 Top 10 Best Sellers in Books Best Sellers in Books
Top 10 Best Sellers In Best Sellers In Grocery Reviewer 2017 Top 10 Best Sellers In Best Sellers In Grocery Best Sellers In Grocery