ต่อไป »

[Sombunประธานชมรมคนรักหนังเก่า]

ชมรมคนรักประวัติศาสตร์เสรี
          วัตถุประสงค์
1.   เพื่อแลกเปลี่ยนความคิดเห็นและทัศนะเสรีของคนรักประวัติศาสตร์ด้วยกัน
2.   เพื่อปลดปล่อยโซ่ตรวนของนักวิชาการผูกขาดทางประวัติศาสตร์ของวงการ
3.   เพื่อเสนอแนะให้คนรักประวัติศาสตร์ไม่จำเป็นต้องเรียนในมหาวิทยาลัย เมื่อมีความสามารถอ่านหนังสือและเขียนหนังสือภาษาไทยได้ หรือภาษาอังกฤษได้ หรือภาษาฝรั่งเศสได้ หรือภาษาจีนได้ หรือรู้หลายภาษา ก็ไม่จำเป็นต้องเข้าศึกษาในระบบประวัติศาสตร์ของนักประวัติศาสตร์ผูกขาด
4.   เพื่อเสนอแนะว่า ขบวนการสันนิษฐานทางประวัติศาสตร์และโบราณคดีนั้นมีหลายทฤษฎีและหลายเจ้าตำรา มีทั้งรับได้และไม่ควรรับ
5.   เพื่อต้องการให้เปิดเสรีทางความคิดและทฤษฎีใหม่ที่อาจเกิดขึ้นได้จากภูมิปัญญาของคนไทยและเด็กไทยแท้ๆ ไม่อยู่ใต้ครอบกะลาของนักประวัติศาสตร์ผู้ยิ่งใหญ่ทั้งปวง
6.   ยินดีต้อนรับคนรักประวัติศาสตร์ทุกท่าน ติดต่อ นายสมบุญ  เถกิงนาม เลขานุการฯ  หมายเลขสมาชิก 002   โทร. 084 – 755 – 4378   อีเมล :  sombun2@gmail.com

                                                                             ไพสิฏฐ์   นวลสัมพันธ์
                                                                    ประธานชมรมคนรักประวัติศาสตร์เสรี  
                                                                              หมายเลขสมาชิก  001  

[ปีศาจลายคราม]

คิดว่าจะมีเว็บไซต์และเว็บบอร์ดด้วยมั้ยครับ?

[Sombunประธานชมรมคนรักหนังเก่า]

ขอบคุณที่สนใจครับ ผมต้องขออภัยที่พลาดเรื่องนี้ไป ระยะแรกนี้กรุณาไปเสวนาพูดคุยกันที่นี่นะครับ ขอบคุณครับ

http://classicmoviefanclub.wordpress.com

ในหัวข้อ = สวัสดีครับ วันนี้ผมขอแนะนำหนังดีที่จะต้องดูให้ได้นะครับ ฯ

[อั๋น501]

อยากสมัครเป็นสมาชิกแต่รอให้ได้หมายเลข 007 ได้ป่าว

[Sombunประธานชมรมคนรักหนังเก่า]

อยากสมัครเป็นสมาชิกแต่รอให้ได้หมายเลข 007 ได้ป่าว

ขอบคุณครับที่สนใจ ยินดีต้อนรับครับ ผมลงทะเบียนกันหมายเลขนี้ไว้ให้แล้วครับ....ผมเตรียมเรื่อง วิจิตรกามา ในอารยธรรมจีน เอาไว้เพื่อนำเสนอครับ เราจะได้ทราบประวัติศาสตร์ในเรื่องกามรสของชาวจีนครับ...ไม่รู้ว่าจะถูก " แบน "/ " ห " หรือไม่ .........และระยะแรกนี้ผมกราบขออนุญาตตรงนี้กับน้องๆ เจ้าของเว็บ/ชมรมฯ นี้ว่า ขอใช้กระทู้นี้ในการพูดคุยอีกทางหนึ่งด้วยครับ ขอขอบพระคุณอย่างสูงครับ

[Sombunประธานชมรมคนรักหนังเก่า]

ผมขอแจ้งเพิ่มเติมนะครับ อีกช่องทางหนึ่งที่จะพูดคุยเสวนากันได้คือ http://www.agazamon.com/   ไปที่ กระดานสนทนา  แล้วไปที่ ชมรมคนรักหนังเก่า นะครับ ขอบคุณครับ

[Sombunประธานชมรมคนรักหนังเก่า]

สวัสดีครับ ขออนุญาตเข้ามาแปะเพื่อการเผยแพร่ครับ 

ชมรมคนรักวรรณกรรม(เก่า)  สนทนา

                      วรรณกรรมคืออะไร?   ข้าพเจ้าจะไม่ขอวิพากษ์วิจารณ์ถึงคำนิยาม เนื่องจากเป็นที่รู้ๆกันอยู่เองสำหรับคนชอบอ่านหนังสือ แม้ว่าบ้านเมืองเรามีพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ออกมาถึง 2 ฉบับ คือ ฉบับปี พ.ศ. 2521 และปี พ.ศ. 2537 นับว่านานหลายปีดีดักแล้วก็ตาม โดยพฤตินัยนั้น  “  หนอนวรรณกรรม  “  ส่วนมากต่างรู้อยู่แก่ใจแล้วเป็นอันดี  แต่อดไม่ได้...ขอนิดหนึ่งเถอะ  แม้ว่าคำนิยามมีในพจนานุกรมไทยแล้ว และมีใน พรบ.ลิขสิทธิ์ ทั้ง 2 ฉบับก็ตาม  ข้าพเจ้าชอบที่จะคิดเอาเองว่า  วรรณกรรม คือ เรื่องเล่าที่เขียนหรือพิมพ์เป็นตัวอักษร และได้มีการเผยแพร่แล้ว ไม่ว่าจะเป็นร้อยแก้วหรือร้อยกรองหรือขับเป็นเสภา หรือขับร้องเป็นเพลงขอทานมาแล้วด้วย
                       ชมรมคนรักวรรณกรรม(เก่า)   ขอแนะนำและชักชวนให้หนอนทุกท่านอ่านเพื่อศึกษาเรื่อง  ผู้สร้างหอพระสมุด
โดย  เพลิง  เทพราช ได้เขียนไว้และตีพิมพ์ในหนังสือ เพลินจิตต์ พิเศษ เล่ม ๓  ของสำนักพิมพ์เพลินจิตต์  ซึ่งถือกำเนิดเมื่อ
เมษายน พ.ศ. 2475  มีนายเวช  กระตุฤกษ์ เป็นผู้อำนวยการ   นายเอื้อม  รุจิดิษ ผู้จัดทำ  พิมพ์ที่โรงพิมพ์ ศิริอักษร
 บริษัท ศิริอักษร จำกัด อันเป็นโรงพิมพ์ภายในอุปการะของรัฐบาล มีนายเวช กระตุฤกษ์ เป็นเจ้าของและเป็นผู้พิมพ์ผู้โฆษณา
เพลินจิตต์ พิเศษ เล่ม ๓ นี้ พิมพ์จำหน่ายเมื่อวันที่  1 กรกฎาคม พ.ศ. 2495 และเรื่องดังกล่าวปรากฏอยู่ในหน้า 438 ถึง 445   ลอง
เสาะแสวงหามาอ่านกันนะครับ แต่ถ้าหากเสาะแสวงหากันไม่ได้จริงๆ ก็บอกกล่าวเข้ามาได้นะครับ ทางชมรมคนรักวรรณกรรม(เก่า) ยินดีเผื่อแผ่แบ่งปันครับ
                        สำหรับวันนี้ขออนุญาตสนทนา เท่านี้ก่อนครับ...สวัสดีครับ
                                                                                       
                                                                                                    ไพสิฏฐ์  นวลสัมพันธ์
                                                                                          ประธานชมรมคนรักวรรณกรรม(เก่า)
                                                                                            อีเมล  :   sombun2@gmail.com
                                                                                                         
                                                                                                     

[Sombunประธานชมรมคนรักหนังเก่า]

ขออนุญาตแปะเพิ่มเติมครับ (ขออภัยครับ ที่ยังพิมพ์ไม่เสร็จ)


ข่าวจากชมรมคนรักวรรณกรรม(เก่า)

                ขอให้ทุกท่านมีความสุขตามที่ปรารถนา ความสุขอย่างหนึ่งของผู้เจริญคือการอ่านหนังสือ เพราะการอ่านหนังสือย่อมให้ความรู้และให้สติปัญญามาทุกยุคทุกสมัย
                ปีใหม่นี้ชมรมฯ ขอเสนอให้ท่านรู้จักวรรณกรรมระดับทองคำของชาติไทยที่คนไทยอีกนับล้านคนยังไม่เคยอ่านหรือหลายคนเคยอ่านแต่อ่านไม่จบ วรรณกรรมเรื่องนี้คือ “ ขุนช้าง ขุนแผน “
                 ความดีงามและเป็นวรรณกรรมดีเด่นสุดยอดของไทยฉบับนี้ อย่าให้ต้องพูดกันไปมากเลย ขอยกคำนำของกรมศิลปากรที่พิมพ์ไว้ใน “ ขุนช้าง ขุนแผน “ ฉบับพิมพ์ครั้งที่ 15  พ.ศ.2514 ( สำนักพิมพ์บรรณาคาร พิมพ์จำหน่าย พระราชนิพนธ์ของพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย เรื่อง ขุนช้าง ขุนแผน นี้พิมพ์ครั้งแรกโดยโรงพิมพ์ไทย พิมพ์จำหน่าย 5 เล่มจบ เมื่อพ.ศ.2460 – 2461 ) โดยย่อๆ ดังนี้.-
                  หนังสือเรื่องเสภาขุนช้าง ขุนแผนนี้ พระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัยได้โปรดเกล้าฯ ให้กวีในรัชสมัยของพระองค์ ตลอดจนพระองค์เองร่วมกันแต่งและทรงพระราชนิพนธ์ขึ้นเป็นวรรณคดีที่มีค่าทั้งในด้านความไพเราะและลีลาการแต่งตลอดจนเค้าโครงเรื่อง ได้รับยกย่องตามพระราชบัญญัติวรรณคดีสโมสรในรัชกาลพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัวว่า เป็นยอดของหนังสือประเภทกลอนเสภาและได้รับประทับราชลัญจกรรูปพระคเณศร์ ไว้เป็นเครื่องหมายของการยกย่องนั้นด้วยหนังสือเรื่องขุนช้าง ขุนแผนนี้ไม่เพียงแต่เป็นวรรณคดีสำหรับอ่านกันเล่นเพื่อได้รับรสวรรณคดีเป็นเครื่องบันเทิงใจเท่านั้นหากแต่บางตอนในวรรณคดีเรื่องนี้ยังเป็นหลักฐานที่ให้ความรู้ในเรื่องราวความเป็นอยู่ของผู้คนและบ้านเมืองในสมัยต้นรัตนโกสินทร์สมกับที่มีคำกล่าวว่า วรรณคดีเป็นกระจกเงาสะท้อนภาพความเป็นไปของบ้านเมืองในยุคนั้นๆให้คนรุ่นหลังได้ทราบด้วยและยังมีข้อคิดเห็นของกรมพระยาดำรงราชานุภาพเป็นพระนิพนธ์ไว้ในตำนานเสภาด้วย
                    ทางชมรมคนรักวรรณกรรม(เก่า) เห็นว่า ผู้อ่านจะได้อะไรจากวรรณกรรมเรื่องนี้? คำตอบคือ ถ้าหมุนเวลาย้อนหลังกลับไปได้ในสมัยนั้น ข้าพเจ้าเห็นว่าควรเป็นสมัยอยุธยายุคสมเด็จพระนารายณ์ ผู้อ่านจะได้เรียนรู้ขนบธรรมเนียม ประเพณี วัฒนธรรม ความเป็นอยู่ ระบบการว่าคดีความในศาลและการตัดสินคดีความ ภาษาที่คนไทยพูดและใช้กันทั้งภาคเหนือ ภาคกลางที่บางคำกำลังเลือนหายไปในยุคปัจจุบัน ตลอดจนจะได้เรียนรู้ตำรับพิชัยสงครามของไทย การจัดทัพ การเดินทัพ การเกณฑ์ทหารไปรบ การรบประจัญบานด้วย กองทัพช้าง ซึ่งไมมีวรรณกรรมใดๆเคยบรรยายไว้เลย แม้กระทั่งตะเลงพ่าย ก็ไม่สามารถบรรยายภาพได้เทียมทัน นอกจากนั้นยังมีคำสั่งสอนของแม่ ที่สอนลูกสาวคราวจะต้องมีผัว แม่ที่สั่งลูกเมื่อพรากจากกันเพื่อเดินทางไกลในป่าคนเดียว และจะได้เรียนรู้ถึงธรรมชาติของหญิงที่ว่า “ เสียทองเท่าหัวไม่ยอมเสียผัวให้ใคร “ นั้นมีอานุภาพศักดิ์สิทธิ์เพียงใด
อีกประการหนึ่ง ผู้อ่านจะได้เรียนรู้ถึงพิธีเสี่ยงน้ำที่เราเคยรู้จักกันในเรื่อง พระลอ  ตอน ลอราชเสี่ยงน้ำตามพระเพื่อนพระแพงที่ลุ่มน้ำกาหลง แต่ในขุนช้างขุนแผนนี้บรรยายไว้อย่างละเอียดครบกระบวนการ

[Sombunประธานชมรมคนรักหนังเก่า]

ขออนุญาตแปะให้จบครับ
อันวรรณกรรมเก่าของชาติไทยทั้งขุนช้างขุนแผน พระอภัยมณี อิเหนา นั้นสมัยก่อนโน้นนักศึกษาอักษรศาสตร์ที่จบปริญญา อ.บ. ต้องศึกษาเล่าเรียนกันทั้งนั้น เพราะมีอยู่ในหลักสูตรให้ต้องศึกษาแต่ปัจจุบันยังมีหลักสูตรให้เรียนหรือไม่ข้าพเจ้าไม่ทราบ เมื่อนักนิยมวรรณกรรมได้ศึกษาและอ่านแล้วจึงจะรู้ว่าบรรพชนคนไทยนั้นเป็นเลิศในงานวรรณกรรมไม่แพ้ชนชาติใดในโลกและเมื่อได้อ่านจบแล้วจึงรู้ซึ้งใจว่าขุนช้างขุนแผนคือเพชรแท้ของวรรณกรรมไทยไม่มีเรื่องใดเปรียบเทียบเทียมทัน จึงขอแนะนำท่านทั้งหลายอย่าพลาดเป็นอันขาด เฉพาะรสของวรรณกรรมและภาษาสำนวนก็เหลือรับประทานแล้ว
                    ขอยกตัวอย่างตอนขึ้นบทอัศจรรย์ บทอัศจรรย์นั้นเป็นสำนวนวรรณกรรมร้อยกรองของไทยหมายถึงบทบนเตียงที่สมัยนี้ชอบพูดกันว่าฉากเลิฟซีนนั่นเอง อันวรรณกรรมไทยร้อยกรองนั้น จะมีฉากอัศจรรย์แทบทุกเรื่องและผู้แต่งจะบรรยายการสังวาสได้อย่างหมดจดโดยไม่หยาบคาย ขอยกมาเป็นแซมเปิ้ลดูเป็นตอนขุนแผนเข้าห้องนางพิมและเปรียบเทียบสำนวนตอนขุนแผนเข้าห้องสายทอง ซึ่งทั้งสองตอนนี้แกยังเป็นหนุ่มตะกอคือพลายแก้วนั่นแหละ เขาว่าดังนี้.-
-   2    -
   ...” ว่าพลางโลมเล้าเอามือลูบ                                   ประจงจูบแก้มซ้ายแล้วย้ายขวา
   อกแอบอิงสวาทไม่คลาดคลา                                    แนบหน้ามือประคองให้น้องนอน
   กำเริบราดเสียวกระสันประหวั่นจิต                               หวุดหวิดวุ่นวายกายกระฉ่อน
   พระพายพัดคลื่นในสาคร                                          กระท้อนกระทบกระทั่งฝั่งกระเทือน
   เรือไหหลำแล่นเข้าคลองน้อย                                    ฝนปรอยฟ้าลั่นสนั่นเลือน
  ไต้ก๋งหลงบ่ายศีรษะเชือน                                          เบือนเข้าติดตื้นแตกกับตอฯ  “
 อีกตอนหนึ่งคงเป็นสำนวนผู้ประพันธ์คนเดียวกัน เมื่อพลายแก้วเข้าห้องนางสายทองพี่เลี้ยงนางพิม
   “....พลางเป่าปัถมังกระทั่งทรวง                                 สายทองง่วงงงงวยระทวยนิ่ง
   ทำตาปริบปรอยม่อยประวิง                                       เจ้าพลายอิงแอบทับลงกับเตียง
  ค่อยขยับจับเขยื้อนแต่น้อยน้อย                                 ฝนปรอยฟ้าลั่นสนั่นเปรี้ยง
  ลมพัดซัดคลื่นสำเภาเอียง                                         ค่อยหลีกเลี่ยงแล่นเลียบตลิ่งมา
  พายุหนักชักใบได้ครึ่งรอก                                        แล่นเกลือกกลอกกลับกลิ้งอยู่หนักหนา                                        
 ทอดสมอรอท้ายเป็นหลายครา                                    เภตราหยุดแล่นเป็นคราวคราว
 สมพาสพิมดุจริมแม่น้ำตื้น                                           ไม่มีคลื่นแต่ระลอกกระฉอกฉาว
 ปะสายทองดุจต้องพายุว่าว                                           พอออกอ่าวก็พอจมล่มลงไปฯ  “
           อนึ่ง ยังมีทัศนะคนไทยฝังใจเสมอมาว่า นางวันทองเป็นหญิงสองใจเลี้ยงไม่ได้เลยพาลด่าว่าประนามหญิงว่าถ้ามีสองใจเล่นชู้แล้วก็ว่าเป็นนางวันทองเป็นหญิงชั่วห่างผู้ชายไม่ได้ใจโลเล...แท้ที่จริงถ้าผู้อ่านคนใดเป็นคนมีใจเป็นธรรมแล้วจะเห็นว่านางวันทองหรือพิมพิลาไลยนั้นมิได้เป็นคนชั่วเลย และไม่ควรได้รับคำประนามว่าเป็นหญิงสองใจไปชั่วฟ้าแลดินมิได้! จะเห็นว่าที่ต้องเป็นเมียขุนแผนแล้วตกเป็นเมียขุนช้างแล้วกลับเป็นเมียขุนแผนอีกจนถึงต้องขึ้นศาลฟ้องร้องกันเรื่องแย่งเมียระหว่างขุนช้างกับขุนแผนฉาวไปทั้งแผ่นดินก็เพราะเหตุการณ์และสิ่งแวดล้อมมันเป็นไปและคนไม่ดีจริงๆที่ทำให้วันทองต้องมีสองผัวก็คือขุนแผนกับขุนช้างและนางศรีประจันแม่ยายนั่นเองที่เป็นคนชั่วยิ่งกว่านางพิมเป็นไหนๆ สมคำโบราณสอนผู้ชายไว้ว่ามีเมียสวยอย่าฝากแม่ยายไว้เป็นอันขาด! และเพราะขุนแผนลืมคำโบราณจึงเกิดเป็นความคดีชู้สาวที่เกรียวกราวดังที่สุดในสมัยกรุงศรีอยุธยาอันเป็นต้นเหตุของวรรณกรรมเรื่องนี้...
                               ------------------------------------------------------------------------------------------------------------

                                                                                              ไพสิฏฐ์ นวลสัมพันธ์
                                                                                                   30 มค. 2555
                                                        

[อั๋น501]

ผมไม่เคยอ่านพวกวรรณกรรมหรือหนังสือประเภทนี้เลย  พึ่งได้อ่านนี่น่าสนใจได้ความรู้มากครับ

[Sombunประธานชมรมคนรักหนังเก่า]

ผมไม่เคยอ่านพวกวรรณกรรมหรือหนังสือประเภทนี้เลย  พึ่งได้อ่านนี่น่าสนใจได้ความรู้มากครับ

ขอบคุณที่ให้ความสนใจครับ ท่านสมาชิกหมายเลข 007 มีบทอัศจรรย์ อีกมากครับ เดี๋ยวผมจะแจ้งให้ประธานทราบ แล้วจะนำมาลงให้อ่านต่อไปครับ......บทเหล่านี้ภาษาสละสลวยกินใจลึกซึ้งสวยงาม คือ หมายความว่าให้เราได้ใช้จินตนาการ ได้อย่างกว้างไกล ดีกว่าดูแบบ จะๆ ครับ ....ทุกวันนี้คนไทยเราลืมเลือนร้อยกรองไปแทบหมดแล้วครับ....ถ้ามีการบอกว่า..า..ก..กเ..ร...แล้วล่ะก็ ก็คงต้องโยงไปถึง ในหลวงในต้นราชวงศ์และท่านสุนทรภู่ ด้วยครับ(ความคิดเห็นของเลขาฯ ชมรมคนรัก ปวศ.เสรี เท่านั้นครับ)

[Sombunประธานชมรมคนรักหนังเก่า]

ขออนุญาตแจ้ง  จดหมายข่าวจากชมรมคนรักวรรณกรรม(เก่า)
            ชมรมคนรักวรรณกรรม(เก่า) ขอแนะนำผู้สนใจวรรณกรรมและภาษาไทยให้อ่านผลงานของนักประพันธ์เก่า  
ดังต่อไปนี้.-
                  1.   แขไข เทวินทร์
                  2.   พ.เนตรรังษี
                  3.   สมุท ศิริไข
                  4.   “ อรวรรณ ”
                  5.   “ สุกัญญา ”
                  6.   เทพวีรวรรณ
                  7.   “ สาลิกา ”  
                  8.   “ เวทางค์ ”
                  9.   “ เรืองฤทธิ์ ”
                 10.  สุมทุม บุญเกื้อ
                 11.  “ องค์อภิรดี ”
                 12.  เพลิงเทพราช
                 13.  ยศ วัชรเสถียร
                 14.  “ สุพัตรา ”
                 15.  พันธุเทพ
                 16.  มนัส จรรยงค์      
                 17.  ก.สุรางคนางค์
                 18.  อมราวดี
                 19.  “ พวงพยอม ”
                 20.  “ กุลปราณี ”
                 21.  “ ช่อลิลลี่ – พริ้มเพรา ”
                 22.  “ ลพบุรี ”
               บางนามปากกาก็เป็นนักเขียนคนเดียวกันและโปรดสังเกตด้วยว่า หลายนามปากกาต้องมีเครื่องหมายอัญประกาศเสมอเช่น “ อรวรรณ ”  ,   “ สุพัตรา ”  เป็นต้น และแน่นอนนักอ่านทุกคนถ้าพลาดผลงานของไม้เมืองเดิม , หลวงวิจิตรวาทการ  ,  “ สันติวัน ”(สมเด็จพระวันรัต วัดโพธิ์)  ,  ยาขอบ และ “ เรียมเอง ” หรือมาลัย ชูพินิจ ซึ่งนามปากาของท่านมีหลายนามล้วนยิ่งใหญ่ทั้งสิ้น เช่น น้อย อินทนนท์ ที่สร้าง “ล่องไพร” อันเป็นเรื่องป่าอมตะนั้น เรียมเองได้รับความยกย่องให้เป็น กีย์ เดอ โมปัซซังของไทย( โมปัซซังเป็นราชาเรื่องสั้นของโลก ) ถ้าท่านอ่านชุดเรื่องสั้นของโมปัซซังทั้งหมด ซึ่งแปลเป็นไทยโดย อาษา ขอจิตต์เมตต์ แล้วจะต้องยอมรับโดยไม่มีเงื่อนไข ถ้าท่านอ่านรวมเรื่องสั้นของเรียมเอง ท่านก็จะต้องยอมรับโดยไม่มีเงื่อนไขเช่นกันและท่านอย่าลืมราชาเรื่องสั้นลูกทุ่งคือ มนัส จรรยงค์ เป็นอันขาด!........ขอบคุณครับ  
                                                                                                        ไพสิฏฐ์   นวลสัมพันธ์
                                                                                                     ประธานชมรมคนรักวรรณกรรม(เก่า)
                                                                                                                    11 มีนาคม 2555

[Sombunประธานชมรมคนรักหนังเก่า]

ชมรมคนรักประวัติศาสตร์เสรี
ตอบ  สมาชิกหมายเลข 003
ประวัติศาสตร์ไทยสมัยปลายวงศ์สมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรี พอประมวลมาได้ดังนี้.-
ก. จากประชุมพงศาวดาร เล่ม 8 หน้า 243 – 244 กล่าวไว้
    ครั้นเมื่อปีฉลูตรีศก จุลศักราช 1143 แผ่นดินเมืองเขมรซึ่งมาขึ้นกรุงธนบุรีอยู่แต่ก่อนนั้นกำเริบ พระยาพระเขมรลุกขึ้นจับพระองค์ราม ซึ่งเป็นสมเด็จพระรามาธิบดีเจ้ากรุงกัมพูชาฆ่าเสียแล้วแข็งเมืองกระด้างกระเดื่องไป เพราะฉะนั้นพระบาท
สมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกซึ่งเป็นสมเด็จเจ้าพระยามหากษัตริย์ศึกในเวลานั้นกับพระเจ้าอยู่หัวกรมพระราชวังในแผ่น
ดินพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกซึ่งเป็น เจ้าพระยาสุรสีห์พิศณวาธิราชในเวลานั้น ต้องยกพยุหโยธาออกไปยัง
การทัพทำสงครามปราบปรามพวกเขมรอยู่

( มีต่อนะครับ ขอแปะไว้เท่านี้ก่อนครับ ขอบคุณครับ )

[อาโนลด์ เลนย์]

ผมไม่เคยอ่านพวกวรรณกรรมหรือหนังสือประเภทนี้เลย  พึ่งได้อ่านนี่น่าสนใจได้ความรู้มากครับ

เอ่อ...แล้วปรกติ น้าอั๋น ชอบอ่านวรรณกรรม หรือหนังสือประเภทไหนครับ...?   

[ปีศาจลายคราม]

ผมไม่เคยอ่านพวกวรรณกรรมหรือหนังสือประเภทนี้เลย  พึ่งได้อ่านนี่น่าสนใจได้ความรู้มากครับ

เอ่อ...แล้วปรกติ น้าอั๋น ชอบอ่านวรรณกรรม หรือหนังสือประเภทไหนครับ...?   

อยากเดาคำตอบให้แทนจังเลยครับ (ฮา)