ต่อไป »

[ปีศาจลายคราม]

Triana หรืออีกชื่อหนึ่งคือ El Patio ผลงานชุดแรกที่ออกเมื่อปี 1975 ของ Triana วง progressive rock สเปน คำจำกัดความสั้น ๆ สำหรับผลงานชุดนี้คือ เป็น progressive rock ที่ผสมผสานดนตรีฟลาเมงโก หรือระบำพื้นเมืองของชาวสเปน ซึ่งฟังดูสนุกกระชับ ตื่นเต้น และเย้ายวนใจ เว็บดนตรี Spanish progressive rock แห่งหนึ่งให้เรทติ้ง (จากผลโหวตของบรรดาแฟน ๆ และผู้ชมเว็บที่โหวตเข้าไป) ผลงานชุดนี้อยู่ในอันดับหนึ่ง และ Ciclos ของ Los Canarios อยู่ในอันดับที่สอง แต่ผมไม่เห็นด้วยครับ

เครดิตภาพ www.gnosis2000.net

[ปีศาจลายคราม]

Eternity Rise (1978) ผลงานชุดที่สองของ Ramses วง progressive rock ชาวเยอรมัน ซึ่งดูเหมือนจะมาสูตรเดียวกับผลงานชุดแรกของพวกเขา (ชื่อชุด La Leyla (1976)) ไม่ว่าในเรื่องจำนวนเพลงทั้งอัลบั้มซึ่งมีหกเพลง สูตรการเล่นดนตรี (ซึ่งเพลงส่วนใหญ่เน้นท่อนอินโทรที่ค่อนข้างยาว) และการจัดวางเพลง อัลบั้มชุดนี้แตกต่างจากชุดแรกเพราะมีเพลงบรรเลงอยู่หนึ่งเพลงในหน้าที่สองของแผ่นเสียง (ในขณะที่อัลบั้มชุดแรกเป็นเพลงร้องทั้งชุด) มีอยู่เพลงหนึ่งซึ่งเป็นแทร็คที่สองในหน้าแรก ชื่อเพลง Only Yesterday ฟังแล้วนึกถึง Yes เลย ส่วนเพลงที่ผมชอบที่สุดคือ Time ซึ่งเป็นแทร็คสุดท้ายในหน้าแรก คุณภาพดนตรีโดยรวมดีพอใช้ (พอฟังได้) คุณภาพการบันทึกเสียงดี แต่โดยความเห็นส่วนตัว สู้ผลงานชุดแรกไม่ได้ครับ

เครดิตภาพ www.progarchives.com

[ปีศาจลายคราม]

The Strands Of The Future (1977) ผลงานลำดับที่สองของ Pulsar วง progressive rock ชาวฝรั่งเศส ซึ่งมีพัฒนาการจากชุดแรกมากพอสมควร ที่โดดเด่นที่สุดคือ การเพิ่มชนิดของคีย์บอร์ดที่ใช้เล่น เช่น mellotron, moog (ในขณะที่ชุดแรกมีเพียง organ, piano และ ARP synthesizer) เพื่อให้ดนตรีสวยงาม อลังการและสุนทรีย์ยิ่งขึ้น แฟนเพลงทั่วไปมักคิดว่าวงนี้ได้รับอิทธิพลดนตรีจาก Pink Floyd แต่ผมว่าจริงเพียงบางส่วน เพราะในผลงานชุดนี้ผมได้ยินทั้งดนตรีในแนวของ Pink Floyd ในช่วงผลงานชุด Wish You Were Here บางครั้งผมก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึง Camel โทนดนตรีและบรรยากาศโดยรวมดูออกจะหม่น ๆ ทึม ๆ และเศร้าสร้อย เพราะเสียงร้องชวนให้มีอารมณ์ไปในทางนั้นจริง ๆ แม้จะฟังดูหม่นหมองและซึมเศร้า แต่นัยของดนตรีก็บอกว่าชีวิตยังมีความหวัง ซึ่งผมคิดอย่างนั้นนะครับ (ใครที่คิดไม่เหมือนผม ไม่เป็นไร) เป็นผลงานที่ดีพอประมาณ โดยเฉพาะเพลง title track ที่กินความยาวทั้งหน้าแรกของแผ่นเสียง แต่รู้สึกน่าเบื่อ อืดอาดและซ้ำซากในหน้า 2 โดยเฉพาะเพลงช่วงท้าย ๆ ครับ

เครดิตภาพ www.vintageprog.com

[ปีศาจลายคราม]

Le Orme - Uomo Di Pezza (1972)

ผลงานที่ผู้ฟังซึ่งไม่คุ้น ไม่เคยฟัง หรือมีความรู้น้อยที่สุดเกี่ยวกับดนตรี Italian progressive rock อาจจะต้องชอบหรือหลงรักเมื่อได้ฟังจบลง เพราะอัดแน่นไปด้วยเพลงที่มีเมโลดี้ไพเราะ ติดหูง่าย ฟังสบาย ไม่ต้องใช้ความสามารถและประสบการณ์มาก และความยาวแต่ละเพลงกำลังดี และใครที่เป็นสาวกของ ELP ก็อาจตกหลุมรักผลงานชุดนี้ได้ไม่ยาก เผลอ ๆ อาจฟังง่ายกว่าผลงานของ ELP เสียด้วยซ้ำ ส่วนผม, นี้คือผลงาน "ขึ้นครู" และประตูนำไปสู่ขุมทรัพย์ดนตรี Italian progressive rock อีกมากมายในเวลาต่อมา ขอแนะนำ สำหรับใครที่สนใจและอยากลองเก็บผลงาน progressive rock ของอิตาลี ต้องฟังผลงานชุดนี้เป็นชุดแรกหรืออันดับต้น ๆ ครับ

เครดิตภาพ www.vintageprog.com

[ปีศาจลายคราม]

เพลงไทยเดิม ชาโดว์ประยุกต์ - กระแต กลองยาว สุพรรณหงษ์ - เรียบเรียงเสียงประสานโดยจักริน รสนา, ขบวน มุกดา และนพรัตน์ ทิพยโอสถ - วงดนตรี พี.เอ็ม. พ็อคเก็ตมิวสิค และจอนนี่ส์ กีตาร์ - แผ่นเสียงตราศรีกรุง ไม่ทราบข้อมูลปีที่ผลิต (น่าจะราวปี 2515-2516)

เราเคยเห็นศิลปินตะวันตกนำบทเพลงคลาสสิกของพวกเขามาประยุกต์เล่นใหม่ด้วยเครื่องดนตรีทันสมัยในแนวร็อคและ progressive rock เช่น Emerson Lake & Palmer ได้นำบทเพลง Pictures At An Exhibition ของคีตกวีรัสเซีย Mussorgsky มาดัดแปลงเล่นสดและออกเป็นอัลบั้มชุด Pictures At An Exhibition (1971) Los Canarios วงร็อคชาวสเปน นำโดย Teddy Bautista ก็เคยนำบทเพลง The Four Seasons ของ Vivaldi มาดัดแปลงเล่นใหม่ในสไตล์ progressive rock ในอัลบั้มคู่ชุดสุดท้ายของพวกเขา Ciclos (1974) ส่วนของไทยเราผมว่าไม่น้อยหน้านักดนตรีชาติตะวันตก เพราะในอดีตก็เคยมีคนนำเพลงไทยเดิม ซึ่งเป็นเพลงตับหรือเพลงเถา อาจจะฟังดูยืดยาดเยิ่นเย้อ ฟังแล้วชวนหลับ ถ้าเล่นในแบบดั้งเดิม มาเรียบเรียงใหม่โดยนำเอาแนวดนตรีฝรั่งในยุคนั้นซึ่งเรียกกันว่า "ชาโดว์" ประยุกต์เล่นใส่เข้าไปด้วย โดยเพิ่มสีสันของคีย์บอร์ดอีเล็คโทนเข้าไป จึงได้สำเนียงดนตรีไทยเดิมแนวใหม่ที่ผสมดนตรีตะวันตกที่เล่นด้วยเครื่องไฟฟ้าหรือที่เรียกกันว่า ชาโดว์ (ซึ่งประกอบด้วยลีดกีตาร์ ริธึ่มกีตาร์ เบสส์ และกลอง) โดยได้รับอิทธิพลมาจากวง The Shadows ของอังกฤษที่โด่งดังมากในช่วงยุค 1960s ทำให้เป็นดนตรีที่สั้น กระชับ สนุกสนาน ฟังง่าย และมีเมโลดี้ที่ไพเราะของดนตรีไทย ผมรู้จักเพลงเหล่านี้ตั้งแต่ก่อนเข้าโรงเรียนอนุบาล น่าจะสักประมาณปี 2515-2516 เพราะพ่อได้อัดเพลงเหล่านี้จากแผ่นเสียงของคนอื่นใส่เทปไว้ พอโตขึ้นมาหน่อยจึงทราบว่า บทเพลงไทยเดิมชาโดว์ประยุกต์มีจัดทำไว้เป็นแผ่นเสียง เท่าที่ทราบเป็น LP มีชุด "กระแต กลองยาว สุพรรณหงษ์" ส่วนอีกชุดหนึ่งชื่อ "มโนราห์ลุยไฟ" ส่วน LP ชุดอื่นนอกเหนือจากสองชุดนี้ ผมไม่ทราบและไม่มีข้อมูล นอกนั้นเพลงในอัลบั้มเหล่านี้ยังถูกซอยออกเป็นแผ่น EP 7 นิ้ว สปีด 45 แผ่นเสียงตรา Rosana อีกด้วย (เข้าใจว่า Rosana คงจะมาจากนามสกุลของจักริน รสนา นักจัดรายการเพลงวิทยุในยุคนั้น ปัจจุบัน เขาเสียชีวิตไปนานแล้ว) LP ที่ผมมีเป็นชุด "กระแต กลองยาว สุพรรณหงษ์" ตามตัวอย่างที่ยกมาให้ดูในลิงค์ของ YouTube ข้างล่างนี้ นอกจากเพลงกระแต กลองยาว สุพรรณหงษ์ แล้ว ใน LP ชุดนี้ยังมีเพลงอื่นที่น่าสนใจอีกหลายเพลง เช่น สร้อยแสงแดง สีนวล มอญกละ ลาวเจริญศรี ฯลฯ สภาพแผ่นเสียงไม่ค่อยน่าเล่น เพราะดูด้วยตาเปล่ามีรอยค่อนข้างมาก แต่พอเปิดเล่นจริง ๆ กลับสอบผ่าน เสียงรบกวนไม่มากอย่างที่คิด เสียดายอยู่อย่างหนึ่งคือ ผมไม่ทราบว่าทำไมแผ่นเสียงของไทยในยุคเก่าที่เห็นมาหลายแผ่นจึงไม่แจ้งข้อมูลรายละเอียดเกี่ยวกับลิขสิทธิ์ (all rights reserved) ปีที่ผลิตและหรือเผยแพร่ รายละเอียดเครดิตของผู้ทำดนตรี ฯลฯ เอาไว้ที่ปกหรือ label กลางแผ่น ทำให้คนรุ่นหลังไม่ทราบข้อมูลบางอย่างที่ต้องการจะทราบเพื่อวัตถุประสงค์ในการศึกษาค้นคว้าเกี่ยวกับผลงานชุดนั้น ๆ ผิดกับแผ่นเสียงของฝรั่ง ซึ่งข้อมูลเหล่านี้มีแจ้งไว้ชัดเจนแทบจะ 100% ผมกำลังตามหาชาโดว์ประยุกต์ชุด "มโนราห์ลุยไฟ" อยู่อีกชุดหนึ่ง ถ้าได้ชุดนี้มา ก็เป็นอันครบในสิ่งที่ผมต้องการ สำหรับเพลงไทยชาโดว์ประยุกต์ที่เคยได้ยินได้ฟังมาในอดีตครับ

ป.ล. วงดนตรี พี.เอ็ม. พ็อคเก็ตมิวสิค สันนิษฐานว่า น่าจะเป็นดนตรีสตริงคอมโบ้ในยุคนั้นก่อนจะเปลี่ยนชื่อเป็น พี.เอ็ม. ไฟว์ ต่อมาภายหลัง โดย พี.เอ็ม. คือชื่อย่อภาษาอังกฤษของครูพยงค์ มุกดา วง พี.เอ็ม. พ็อคเก็ตมิวสิค จึงเป็นวงดนตรีฉบับกระเป๋าหรือฉบับย่อของครูพยงค์ มุกดา นั่นเอง (ข้อมูลผิดถูกอย่างไร ต้องขออภัย) ส่วนข้อมูลวง จอนนี่ส์ กีตาร์ นั้น ผมไม่ทราบ ถ้าใครมีข้อมูลวงนี้ ช่วยแจ้งให้ทราบหน่อยก็ดีครับ

https://www.youtube.com/watch?v=oo-L68Q0NwE

[ปีศาจลายคราม]

แผ่น EP สปีด 45 rpm ชุด "กระแต" ตามลิ้งค์ข้างล่างนี้ ผมเองก็มีอยู่ครับ label ตรา Rosana (รสนา) ผมได้รับมรดกมาจากคนอื่นนานมาแล้ว สภาพแผ่นออกจะโทรม จึงแค่เก็บไว้ดูเล่น แผ่นนี้สมัยนั้นราคา 35 บาท มีราคาระบุไว้ชัดเจนบนซองนอกครับ

https://www.discogs.com/%E0%B8%99%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%95%E0%B8%99-%E0%B8%97%E0%B8%9E%E0%B8%A2%E0%B9%82%E0%B8%AD%E0%B8%AA%E0%B8%96-%E0%B8%88%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%99-%E0%B8%A3%E0%B8%AA%E0%B8%99%E0%B8%B2-Johnny-Guitar-%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B9%81%E0%B8%95/release/14231703

[ปีศาจลายคราม]

"เปรียว" แผ่นเสียงอัลบั้มประกอบภาพยนตร์เรื่อง "เปรียว" (2526)

ประเมินดูแล้ว คอมเมนต์เกี่ยวกับอัลบั้มชุดนี้ท่าทางจะไม่สั้น จึงขอแบ่งออกเป็นส่วนที่เกี่ยวกับภาพยนตร์และส่วนที่เกี่ยวกับเพลง (อัลบั้มหรือแผ่นเสียง)

ขอพูดถึงภาพยนตร์ก่อน

ภาพยนตร์เรื่องนี้ออกฉายเมื่อปี 2526 นำแสดงโดย วิชชุ วัชรพันธ์ (หรือ วสุ แสงสิงแก้ว หรือจิ๊บ ร.ด.) และเบญจวรรณ ภูษณะพงษ์ ผมเข้าใจว่าน่าจะเป็นภาพยนตร์เรื่องแรกที่ดาราทั้งคู่นำแสดง ปัจจุบัน วิชชุ วัชรพันธ์ หรือวสุ แสงสิงแก้ว เป็นข้าราชการกระทรวงการต่างประเทศและเป็นนักร้องและนักแสดง เคยมีผลงานเพลงกับวงดนตรีต่าง ๆ ในอดีต เช่น วงพลอย และมีผลงานการแสดงภาพยนตร์และละครมากพอสมควร ส่วนเบญจวรรณ ภูษณะพงษ์ เมื่อภาพยนตร์เรื่อง "เปรียว" ออกฉาย เธอมีอายุเพียง 14 ปี เคยเป็นภรรยาของเจ้าสัวผู้บริหารใหญ่ของบริษัทโทรคมนาคมแห่งหนึ่ง ปัจจุบันเธอหย่าและทำธุรกิจส่วนตัว

กำกับภาพยนตร์โดย "บุญรักษ์" ซึ่งก็คือบุญรักษ์ นิลวงศ์ (ต่อมาเปลี่ยนชื่อเป็น "บุญญรักษ์") ตัวจริงของตำนาน "ตั้มกับโอ๋" ในภาพยนตร์เรื่อง "วัยอลวน" และ "รักอุตลุด" โดยบุญรักษ์ นิลวงศ์ เคยทำหน้าที่เป็นผู้ช่วยผู้กำกับภาพยนตร์ทั้งสองเรื่องดังกล่าวนี้ ต่อมาเขาเป็นผู้กำกับภาพยนตร์เรื่อง "เปรียว" เอง และเป็นผู้แต่งภาคเนื้อร้องของเพลงในอัลบั้มประกอบภาพยนตร์ด้วย ปัจจุบัน บุญรักษ์ หรือ บุญญรักษ์ นิลวงศ์ เสียชีวิตแล้ว

ผมเรียนอยู่ชั้นม.ปลาย ตอนที่ภาพยนตร์เรื่องนี้ออกฉาย จำได้ว่า วสุ แสงสิงแก้ว ในชื่อของ วิชชุ วัชรพันธ์ ซึ่งเป็นรุ่นพี่ของผมที่เตรียมอุดมศึกษา พญาไท ตอนนั้นเขาดังและเนื้อหอมมากในโรงเรียน เพราะหน้าตาหล่อเหลา หุ่นดี เรียนเก่ง เป็นเชียร์ลีดเดอร์ และดังจากภาพยนตร์เรื่องนี้ แต่เป็นภาพยนตร์ที่ไม่ประสบผลสำเร็จและแทบไม่อยู่ในใจผู้ดูภาพยนตร์ไทยแนววัยรุ่นนักเรียนนักศึกษา ผมไม่มีโอกาสได้ดูหนังเรื่องนี้ในโรงหรอกครับ เพิ่งมีโอกาสได้ดูครั้งหนึ่งจาก YouTube แล้วต่อมาก็ดูใน YouTube ไม่ได้อีกเลย สงสัยคงโดนถอดออกไปแล้ว เรื่องย่อของหนังไม่มีอะไรมาก พระเอกในเรื่องชื่อ ป๋อง (วิชชุ วัชรพันธ์) ซึ่งยังเรียนหนังสืออยู่ ทำงานช่วยแม่และครอบครัวโดยการขี่จักรยานส่งหนังสือพิมพ์ตามบ้านต่าง ๆ ในตอนเช้า แล้วเผอิญไปแอบปิ๊งลูกสาวเจ้าของบ้านที่ตัวเองส่งหนังสือพิมพ์หลังหนึ่ง (เบญจวรรณ ภูษณะพงษ์) แล้วจึงพยายามจะทำความรู้จักและจีบเธอ แต่ถูกนางเอกและเพื่อน ๆ ผู้หญิงกลั่นแกล้งสารพัด และในที่สุดก็เข้าใจกัน โดยในระหว่างเรื่องก็มีตัวละครหนึ่งเป็นตัวสนุ้กหรืออุปสรรคในรักของคนทั้งสอง ซึ่งก็คือนักศึกษาชายรุ่นพี่ของนางเอกและเขาก็รักนางเอกอยู่แล้วด้วย (นำแสดงโดยเอกลักษณ์ ยลระบิล ปัจจุบันเสียชีวิตแล้ว) พล็อตเรื่องคร่าว ๆ ก็มีอยู่เท่านี้ เป็นหนังแนววัยรุ่นวุ่นรักในยุค 1980s ดูสบาย ๆ ไม่ซีเรียส มีเพลงประกอบเพราะ ๆ ทั้งเรื่องอยู่หลายเพลง ซึ่งผมจะพูดถึงในโอกาสต่อไปครับ

[ปีศาจลายคราม]

แผ่นเสียงชุด "คนเขียนเพลง บรรเลงชีวิต" โดย ธเนศ วรากุลนุเคราะห์
แผ่นเสียง 180 กรัม สีดำ ผลิตในประเทศเยอรมนีเมื่อปี 2020 โดยบริษัท CAPMUSIC International จำกัด
Catalog No. CAP-LP023
Limited Edition No. 018
เจ้าของลิขสิทธิ์ คุณวิโรจน์ ปรีชาว่องไวกุล

"คนเขียนเพลง บรรเลงชีวิต" ผลงานลำดับที่สองของธเนศ วรากุลนุเคราะห์ ผมเคยซื้อเทปคาสเสทของ ONPA มาฟัง เมื่อครั้งที่ผลงานชุดนี้ออกวางตลาดใหม่ ๆ เมื่อปี 2530 จำได้ว่าตลับเทปเป็นสีน้ำเงิน น่าจะถือได้ว่าเป็นผลงานมาสเตอร์พีซของเขา ซึ่งทำงานร่วมกับกลุ่มนักดนตรีซึ่งส่วนใหญ่เป็นอดีตสมาชิกวงแม็คอินทอชและวงตาวันในยุคนั้น ผลงานชุดนี้เป็น concept album ซึ่งแสดงทรรศนะมุมมองของคน ๆ หนึ่งต่อชีวิต ความสัมพันธ์ของผู้คน ความสับสนวุ่นวายของชีวิต สอดแทรกปรัชญาคำสอนทางศาสนาอยู่บ้าง เช่น เรื่องความทุกข์จากความโลภ เรื่องความรักซึ่งเอาชนะได้ทุกสิ่ง พูดง่าย ๆ ว่า ในอัลบั้มชุดนี้ เรื่อง รัก โลภ โกรธ หลง มีครบ ซึ่งก็คือกิเลสมนุษย์นั่นเอง พร้อมกับตั้งคำถามว่าใครลิขิตชีวิตเรา -- ตัวเราเอง หรือชีวิตเราถูกลิขิตมาล่วงหน้าแล้ว

่ว่ากันว่าเจ้าของผลงานได้รับแรงบันดาลใจจากผลงาน progressive rock ที่โด่งดังร่วมยุคสมัย คือ The Wall ของ Pink Floyd แต่ผมคิดว่าผมได้ยินเฉดสีบาง ๆ ของดนตรีแนว The Alan Parsons Project, The Cars, The Moody Blues ยุค 1980s ช่วงผลงานชุด The Present (1983) แต่งเติมสีสันให้ผลงานชุดนี้ด้วย

นอกจากเทปคาสเสทแล้ว ผมไม่เคยเห็นผลงานนี้ออกเป็นซีดี มีแผ่นเสียงโปรโมท แต่มีเพลงไม่ครบเต็มแผ่น แม้เพลงไม่ครบเต็มอัลบั้ม แต่ทำไมหวงกันจัง และซื้อหากันด้วยราคาแพง ถ้าเป็นผม ผมไม่เอาหรอกครับ อัลบั้มมีเพลงไม่ครบเต็ม

และในที่สุดก็มีแผ่นเสียงที่มีเพลงครบเต็มผลิตออกมาจนได้ (ดูรายละเอียดข้างต้น) ปก gatefold ทำมาดี หนาและแข็งแรง ซองในที่ใช้ใส่แผ่นเสียงเป็นกระดาษสีขาวมี 2 ชั้น แทรกอยู่ตรงบานพับปกเปิด ซึ่งภายในปกมีรายละเอียดเครดิตคนทำดนตรี เนื้อเพลง และรายละเอียดที่เกี่ยวข้องอื่น ๆ ตามที่ผมเคยเห็นในปกเทปคาสเสทที่เคยมีสมัยก่อน และมีรายละเอียดอื่น ๆ เพิ่มเติมมาเล็กน้อย ตามสถานะของการผลิตล่าสุด (ปี 2020)

มาตรฐานการผลิตโดยรวมถือว่าดีทีเดียว คุณภาพเสียงก็ดี เสียงเนียนแฟลต ชัดเจน ไม่อับทึบ อย่างน้อยก็ได้ยินเสียงพึมพำค่อย ๆ เมื่ออินโทรเพลงแรก เพราะตอนที่ผมเคยฟังจากเทปคาสเสท อินโทรเพลงช่วงนี้เสียงไม่ค่อยชัด แต่นี่ ฟังจากแผ่นเสียง เสียงชัดแล้ว ผมไม่แน่ใจว่ารีมาสเตอร์ต้นฉบับด้วยหรือเปล่า หรือเพียงแค่ใช้ต้นฉบับเดิมผลิตเป็นแผ่นเสียงออกมาเลยโดยไม่ผ่านกระบวนการรีมาสเตอร์ ไวนิลมีเสียงรบกวนแทบจะเป็นศูนย์ เสียงเงียบมาก ทำให้ได้ยินรายละเอียดดนตรีมากขึ้นจากที่เคยฟังเทปคาสเสทเมื่อราว 30 กว่าปีก่อน (หรือจะเอาให้ชัดเมื่อนับถึงปี 2564 ก็คือ 33 ปี) ประเทศเยอรมนีถือว่าเป็นประเทศหนึ่งที่ผลิตแผ่นเสียงที่มีคุณภาพมาช้านานแล้ว เชื่อถือในเรื่องนี้ได้เลยครับ

สรุปว่าพอใจและดีใจ ถึงแม้ราคาแผ่นเสียงจะแพงไปนิด รู้สึกเหมือนได้เจอเพื่อนเก่าอีกครั้ง นับแต่ที่ไม่ได้เจอ (ฟัง) มาร่วม 30 ปี หลังจากที่เทปคาสเสทของผมได้หายไป ซึ่งน่าจะเป็นช่วงปี 1990s ถ้าผมเจอแผ่นเสียงชุดนี้อีกในราคาเท่ากันหรือต่ำกว่า ผมจะซื้อไว้เป็นแผ่นสำรองอีก 1 copy ครับ

[ปีศาจลายคราม]

แผ่นเสียงชุด "เรามาร้องเพลงกัน" โดย เรวัต พุทธินันทน์ และวงคีตกวี
แผ่นเสียง 180 กรัม สีดำ ผลิตในประเทศสหรัฐอเมริกา โดย GMM Grammy
Catalog No. -
เจ้าของลิขสิทธิ์ (เดิม): โรงเรียนดนตรีศศิลิยะ
เจ้าของลิขสิทธิ์ (ใหม่): GMM Grammy

ในช่วงชีวิตที่ผ่านมา บางที สิ่งที่เราเคยหวังว่าจะได้จะมี แต่สิ่งนั้นยังไม่มาเสียที ก็อาจต้องใช้เวลารอ แล้ววันนั้นก็อาจจะมาถึงในที่สุด อย่างแผ่นเสียงชุด "คนเขียนเพลง บรรเลงชีวิต" ที่ผมเคยรอแบบไม่มีความหวังว่า เขาคงไม่ทำแผ่นเสียงที่มีเพลงเต็มออกมาหรอก แล้ววันนี้เขาก็ทำออกมาจนได้ เช่นเดียวกับแผ่นเสียงชุด "เรามาร้องเพลงกัน" โดยเรวัต พุทธินันทน์ และวงคีตกวี ซึ่งปัจจุบัน GMM Grammy ได้ทำแผ่นเสียงรีอิชชู่ 180 กรัมออกจำหน่ายแล้วโดยสั่งผลิตที่อเมริกา และทำแลคเกอร์และรีมาสเตอร์โดย Bernie Grundman

เช้าวันนี้ผมตื่นมาตอนตีสี่เพื่อฟังแผ่นเสียงชุดนี้ที่เพิ่งได้มา พบว่าฟังแล้วไม่ผิดหวัง เพราะเสียงดี รายละเอียดดี เสียงเรียบแฟลตเป็นธรรมชาติและมีชีวิตชีวา ถ้าอัลบั้มชุดนี้มี production ที่"แน่น" กว่านี้เสียหน่อย ก็จะดีมากถึงขั้นเป็นมาสเตอร์พีซของ progressive rock เมืองไทยชุดหนึ่งเลยที่เดียวก็ว่าได้ กับราคาเท่านี้ก็ถือว่าดีกว่าซื้อแผ่น original ซึ่งราคาแพงมากในตลาดแผ่นเสียงใช้แล้ว happy listening ครับ

[ปีศาจลายคราม]

เรวัต พุทธินันทน์ และวงคีตกวี - เรามาร้องเพลงกัน แผ่นเสียง reissue ปก gatefold

[ปีศาจลายคราม]

ธเนศ วรากุลนุเคราะห์ - คนเขียนเพลงบรรเลงชีวิต
แผ่นเสียงเต็มอัลบั้ม ปก gatefold

[ปีศาจลายคราม]

Esperanto - Last Tango (1975)

Esperanto เป็นวงร็อคอังกฤษ มีนักร้อง 2 คน เป็นชายและหญิง และมีกลุ่มเครื่องสาย ประกอบด้วยคนเล่นไวโอลิน 2 คน และเชลโลอีก 1 คน ดนตรีในอัลบั้มชุดนี้หนักแน่น ทรงพลังชนิดที่เรียกว่า high energy และมีสีสันฉูดฉาดจากเครื่องสายคือไวโอลินและเชลโลซึ่งสีกันได้มันส์หยด เสียงนักร้องและสไตล์ดนตรีอาจไม่ต้องรสนิยมของคนฟัง progressive rock บางคนหรือหลายคน คนที่สนใจอาจต้องทำความคุ้นเคยกับมันหลายเที่ยวแล้วจึงจะรู้ว่า นี่คือของดีที่ไม่สมควรพลาด ถ้าฟังเพลงแรก Eleanor Rigby (เพลงเก่าของ The Beatles ที่วงนี้นำมาเรียบเรียงใหม่) ผ่าน ก็น่าจะไปต่อยังเพลงอื่น ๆ ในอัลบั้มชุดนี้ด้วย โดยเฉพาะเพลงสุดท้าย Last Tango ซึ่งเปรียบเสมือนไฮไลต์ของอัลบั้ม ผมฟังแล้วรู้สึกมันส์และเท่มาก ๆ ขอย้ำว่าผลงานชุดนี้อาจไม่ต้องจริตของทุกคน แต่ถ้าฟังแล้วชอบหรือเห็นคุณค่า แสดงว่าท่านได้พบของดีอีกชิ้นหนึ่งเข้าแล้ว แผ่นเสียงที่ผมมีอยู่ มีทั้งแผ่นอเมริกาและแผ่นญี่ปุ่น (Japan + Obi) ครับ

เครดิตภาพ http://www.esperanto-rock-orchestra.com

[ปีศาจลายคราม]

Seventh Sojourn (1972) ในสายตาของผม เป็นผลงานที่ดีที่สุดชุดสุดท้ายในกลุ่มผลงานของ The Moody Blues ซึ่งออกในช่วงปลายยุค 1960s ถึงต้นยุค 1970s หลังจากนั้น The Moody Blues ก็พักร้อนยาว สมาชิกต่างพากันมีผลงานส่วนตัวกันในช่วงนี้ จนกระทั่งปี 1978 จึงกลับมารวมตัวกันอีกและมีผลงานออกมาชุดหนึ่งคือ Octave ซึ่งฟังดูอีหลักอีเหลื่อและไม่ค่อยมีประจุความขลังดังเช่นผลงานชุดก่อน ๆ ทั้ง ๆ ที่สมาชิกทีมเดิมก็ยังอยู่ครบ

ขอกลับมาที่ผลงานชุด Seventh Sojourn ซึ่งเป็นธรรมดาที่ผมต้องฟังผลงานชุดนี้ทั้งอัลบั้มเหมือนผลงาน progressive rock ชุดอื่น ๆ แต่ไม่มีเพลงใดในผลงานชุดนี้ที่ผมชื่นชอบเท่าเพลง New Horizons และ For My Lady แถมสองเพลงนี้ยังเป็น track ที่อยู่ติดกันเสียด้วย ถ้า New Horizons จบก็ต่อด้วย For My Lady เลย ส่วนเพลงที่เหลือก็งั้น ๆ พอฟังได้ ยกเว้น Isn't Live Strange ที่เขียนและร้องโดย John Lodge ซึ่งแฟน The Moody Blues หลายคนคงชื่นชอบเพลงนี้ แต่สำหรับผม เพลงนี้ฟังดูเอื่อยเฉื่อยและซ้ำซากน่าเบื่ออย่างไรไม่ทราบ ต้องทนฟังจนจบเพลงและจบหน้าแรก พอ ๆ กับเพลง I'm Just A Singer (In A Rock 'N Roll Band) เพลงนี้ก็น่าเบื่อเช่นกัน และเป็นเพลงปิดหน้า 2 ของแผ่นเสียงเสียด้วย

สรุปว่าสำหรับผลงานชุด Seven Sojourn มีแค่เพลง New Horizons และ For My Lady สองเพลง ผมก็พอใจแล้วครับ

เครดิตภาพ http://vintageprog.com

[ปีศาจลายคราม]

Pink Floyd - The Piper At The Gates Of Dawn (1967)

อัลบั้มชุดแรกของ Pink Floyd ที่ถือกันว่าเป็นแบบฉบับและต้นธารแห่ง psychedelic progressive และเป็นผลงานที่ยังมี Syd Barrett (RIP) ร่วมเล่นอยู่ด้วย มีเพลงหัวหอกอย่างเช่น Astronomy Domine และ Interstellar Overdrive ผมได้ฟังผลงานชุดนี้ความรู้สึกแรกคือเป็นดนตรีร็อคปลายยุค 1960s อย่าง The Beatles หรือวง beat rock ที่เล่นจังหวะ uptempo ที่เร็วและรุกเร้าขึ้นมาหน่อยอะไรทำนองนี้แล้วอัดด้วยแนว psychedelic จากเสียงออร์แกนแบบหลอน ๆ ผสมความดิบของริธึ่มเซ็คชั่น เพลงแต่ละเพลงมีขนาดความยาวมาตรฐานทั่วไปตามสไตล์เพลงร็อคในยุคนั้น ยังไม่ยาวมากเหมือนเพลงในผลงานบางชุดต่อมา และผมรู้สึกอยู่อย่างหนึ่งว่า วงรุ่นน้องที่ตามหลังมาหลายวงใช้สำเนียงจากผลงานชุดนี้เป็น guidelines หรือแนวทางสำหรับผลงานของตนเองครับ

เครดิตภาพ www.gnosis2000.net

[ปีศาจลายคราม]

คณะพราว (proud) - เปรียว (เพลงประกอบภาพยนตร์)